Του Γεωργίου Κ. Στεφανάκη
Ι. Πρόσφατο βιβλίο αναφέρεται στην επταετή δικτατορία. Μακρές είναι οι αναλύσεις. Λείπει το κύριο. Η πράξη επιβολής: οιονεί ταυτότης της εκτροπής.
Η “κοινή βοή” από τους τέλους του 1966 αναφερόταν σε δύο κέντρα εκκόλαψης δικτατορίας. Σ’ εκείνο των στρατηγών και σ’ επόμενο νεοτέρων αξιωματικών.
Ο ιστοριοδίφης Μιχάλης Κατσίγερας ακτινογραφεί την εποχή. [Από τον “Ανένδοτο στην Δικτατορία” χρόνος Παπαζήσης 2009, σελ. 404 επ.].
Δίδει την εικόνα των διαγκωνιζομένων.
Ο πρώτος πρωθυπουργός της δικτατορίας Κων. Βλασ. Κόλλιας (Βασιλεύς και Επανάστασις 1984) ιστορεί ως «αυτόπτης».
…«… η ιδέα της επεμβάσεως εις την πολιτικήν ζωήν της Χώρας, ήτο των αντιστρατήγων, με επί κεφαλής τον αντιστρ. κ. Σπαντιδάκην. Η ιδιοποίησις της ιδέας ταύτης εκ μέρους των συνταγματαρχών κ.κ. Παπαδοπούλου και Μακαρέζου, εις ους είχεν εμπιστευθεί ο κ. Σπαντιδάκης τον καταρτισμόν των σχεδίων, δεν ωφείλετο, βεβαίως, εις την αντίληψιν ότι ήτο ανίκανος η ηγεσία (ως μεταγενεστέρως διεκήρυξεν ο πρώτος τούτων) δια την επανάστασιν, αλλ΄εις την δίψαν της εξουσίας και την απόλαυσιν των συμπαρομαρτούντων ταύτη υλικών και ηθικών αγαθών, ων θα εστερούντο εις την περίπτωσιν επιτυχούς εκβάσεως της επαναστάσεως των στρατηγών …»…(!!!).
● Εξηγεί, άρα, ο Κόλλιας, πως οι συνταγματάρχες καταδολιεύθηκαν τους στρατηγούς. Έδρασαν εν ονόματι του βασιλέα προς συντέλεση της εκτροπής. Τελικώς, δε, οικειοποιήθηκαν το έτσι προκύψαν καθεστώς (!!!).
ΙΙ. Ο άλλοτε βουλευτής Νικ. Ε. Φαρμάκης, μ’ επιστολή του στην Εστία της 29ης Μαΐου 2008, ιστορεί ότι η δικτατορία της 21 Απριλίου 1967 επιβλήθηκε με το υπ’αριθμ. 311 Βασ. Διάταγμα της 20ης Απριλίου, υπογεγραμμένο από τον Βασιλέα και τους υπουργούς Εθνικής Αμύνης Π. Παπαληγούρα, Δημοσίας Τάξεως Γεωργ. Ράλλη και Εμπορικής Ναυτιλίας Εμμ. Κεφαλογιάννη. Δημοσιεύθηκε, το διάταγμα, δια του υπ’αριθμ. 91/6.6.67 ΦΕΚ.
●● Εξηγεί: […«…Το Β.Δ. δίδει λεπτομερείς οδηγίες προς αντιμετώπισιν αναρχικών εκδηλώσεων υπό των Σωμάτων Ασφαλείας και του Στρατού και την χρησιμοποίηση υπ’ αυτών των όπλων των.
«Εις περίπτωσιν καθ’ ην ο Διοικητής Χωροφυλακής ή της Αστυνομία ή της Λιμενικής Αρχής, καίτοι ενισχύθη υπό τμημάτων Στρατού και εχρησιμοποίησεν απάσας τας Δυνάμεις του, συμπεριλαμβανομένης και της χρήσεως του οπλισμού των, δεν δύναται ν’ αντιμετωπίση τας αναρχικάς εκδηλώσεις και να αποκαταστήση την τάξιν, τότε δέον να υπαχθή υπό τον Ανώτερον Διοικητήν Φρουράς, όστις και θα αναλάβη την αντιμετώπισιν της καταστάσεως δυναμικώς, χρησιμοποιών άπαντα τα εις διάθεσίν του μέσα. Εις την περίπτωσιν όμως ταύτην και δια την περιοχήν των εκδηλώσεων (Πόλις – Επαρχία – Νομός) δέον να τεθή εις εφαρμογήν ο Νόμος ΔΞΘ/1912 «περί καταστάσεως πολιορκίας»…»…]
Αυτή η παράγραφος ήτο το πραξικόπημα. Σε όμοιο συμπέρασμα καταλήγει και ο Κατσίγερας χαρακτηριστικά επισημαίνει: …«… Η ειρωνεία της Ιστορίας θέλησε αυτό το διάταγμα (να είναι) η τελευταία νομοθετική πράξη της ΕΡΕ…»… ο.π.π. σελ. 414
ΙΙΙ. Ότι το διάταγμα κίνησε τον μηχανισμό επιβολής της δικτατορίας, προκύπτει από το ημερολόγιο. Υπεγράφη, την 20.4. Η δικτατορία κηρύχθηκε τα ξημερώματα της 21ης.
●● Ομιλούν τα γεγονότα. Άλλη πράξη κινητοποίησης ενόπλων δυνάμεων μέχρι 21.4.67 Δεν έχει υπάρξει (!).
●Αντί πολλών: Γ. Κ. Στεφανάκη: ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΝΑΤΟΜΗ (πρόλογος Ακαδημαϊκού Κ. Σβολόπουλου).
