Του Ηλία Καραβόλια
«Είναι ένα τυφλό παιχνίδι : ρυθμίζεις κάτι αλλά το χρηματοπιστωτικό σύστημα βρίσκει γρήγορα τρόπους πως τελικά να παρακάμπτει τη ρύθμιση»
(Postel-Vinay, London School of Economics)
Η κοινωνική μάζα δυστυχώς αγνοεί την «μάζα του κινδύνου» στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα σήμερα.
Μπορεί όλος ο πλανήτης να ξέρει πλέον ότι κάθεται πάνω σε μια βόμβα δημοσίου και ιδιωτικού χρέους, αλλά δυστυχώς δεν είναι αυτό το άθροισμα όλων των φόβων.
Η παγκόσμια οικονομία είναι εγκλωβισμένη μέσα σε ένα σχεδόν ανοριοθέτητο ναρκοπέδιο στα θεμέλια και στα υπόγεια των αγορών.
Εξακολουθεί να λειτουργεί αρνητικά και όχι αντισταθμιστικά για τις αγορές -μετά την κρίση του 2008 – ο κερδοσκοπικός μηχανισμός της τιτλοποίησης των χρεών.
Είναι το εργαλείο με το οποίο ο καζίνο-καπιταλισμός μετατρέπει σε τίτλους με αξία (χρεόγραφα δηλαδή) αυτά τα βουνά από κυβερνητικά, εταιρικά αλλά και ατομικά χρέη, και μετά φροντίζει να τα βαφτίσει ως «επενδυτική ευκαιρία» για τους «αλλόφρονες» επενδυτές.
Το χρηματοπιστωτικό λόμπι της μηχανικής συναρμολόγησης του κινδύνου μετασχηματίζει στην ουσία σε εμπόρευμα ένα στοίχημα : αν θα πληρωθεί κανονικά στη λήξη του το αρχικό «προϊόν» που το ίδιο το σύστημα παράγει : το χρέος.
Στην πραγματικότητα το σύστημα φτιάχνει το «επέκεινα» του : μια επικράτεια υπερμόχλευσης και αναπαραγωγής πλασματικού κεφαλαίου, μια δημόσια και παγκόσμια αγορά «μετα-χρέους».
Ιδιωτικά κεφάλαια εξαγοράζουν -μέσα από μη δομημένες και αδιαφανείς αγορές της σκιώδους τραπεζικής- τιτλοποιημένα πακέτα από τα ογκώδη επισφαλή δάνεια στους ισολογισμούς πιστωτικών ιδρυμάτων.
Αυτά ονομάζονται «προιόντα» και αξιολογούνται από τις εταιρείες πιστοληπτικής ικανότητας ώστε μετά να πωλούνται σε επενδυτές.Τα στοιχήματα πέφτουν βροχή και η προσδοκία του δυνητικού κέρδους «κυκλοφορεί και αποτιμάται».
Μόνο που η καπιταλιστική αυτή συνθήκη ροών τελικά κάνει το χρηματοπιστωτικό σύστημα να γυρνάει ολοένα και περισσότερο γύρω από τον εαυτό του.
Είναι αυτό ακριβώς το αθέατο παίγνιο κοινής αποδοχής αυτής της συνθήκης στοιχημάτων που ουσιαστικά στερεί ροές και πιστώσεις από την πραγματική οικονομία της εργασίας, της παραγωγής και του εμπορίου.
ΥΓ Αν σας έχει ήδη κουράσει η πολυπλοκότητα και η μη κατανόηση του σύνθετου αυτού «αντιγραφικού σκηνικού» τότε καλώς ήλθατε στον μαγικό και μεταφυσικό κόσμο της «δημιουργικής τραπεζικής λογιστικής» και της (καινοτόμου) χρηματοπιστωτικής αρχιτεκτονικής, στον δήθεν εκδημοκρατισμό του finance με την (υποτίθεται) αδιαμεσολάβητη σχέση υποκειμένων – αγορών…
