Του Κώστα Πάντζιου
Σαράντα μέρες πριν από τις Ευρωεκλογές και η γοητεία των ποσοστών καλά κρατεί. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. και πρωθυπουργός κ. Κυρ. Μητσοτάκης, έβαλε «ταβάνι» στον πήχη το 33%. Σκέψη «πονηρά» των επικοινωνιολόγων του κόμματος. Αν πάρει παραπάνω η Ν.Δ. από το ποσοστό αυτό, ο επικοινωνια-κός μηχανισμός του Μεγάρου Μαξίμου, θα… πανηγυρίσει!!! Αν πάρει κάτω από το 33%, ο ίδιος μηχανισμός θα… θυμηθεί ότι… έχουμε Ευρωεκλογές, άρα είχαμε χαλαρή ψήφο, άρα καλά πήγε το κόμμα. Μόνο που οι επικοινωνιο-λόγοι δεν θα… θυμηθούν πως ο πρόεδρος του κόμματος διακήρυξε πως δεν υπάρχει χαλαρή ψήφος στις Ευρωεκλογές αυτές, άρα οι ψηφοφόροι του κυβερνώντος κόμματος πρέπει να συσπειρωθούν (αλλιώς καήκαμε!!!) Όμως, υπάρχει και κάποια πραγματικότητα σε όλα αυτά. Και αυτή είναι ότι αν το ποσοστό της Ν.Δ. είναι τέτοιο, ώστε να έχει μπροστά το νούμερο 3, τότε λειτουργεί για το κόμμα αυτό το ψυχολογικό θετικό, που δεν θα συνέβαινε με το νούμερο 2 μπροστά.
Κρίμα, γιατί στο Μέγαρο Μαξίμου εξακολουθεί να επικρατεί η «αριθμο-λαγνεία», όπως ακριβώς επικρατεί για την κυβέρνηση η… γοητεία του πληθωρισμού, π.χ. στο 5%, όταν οι καταναλωτές μπαίνουν στο σούπερ μάρκετ και νιώθουν ακατανίκητο τον πανικό να το βάλουν στα πόδια!!! Είναι η ίδια αριθμολαγνεία των αφελών αναλυτών-οικονομολόγων του κυβερνητι-κού χώρου, που βομβαρδίζουν τον ελληνικό λαό με απιθανότητες του τύπου ότι πάει καλά η ελληνική οικονομία, με βάση τους αριθμούς, που πράγματι… «ευημερούν». Αλλά οι πολίτες πένονται, στην προτελευταία θέση από απόψεως διαθεσίμου εισοδήματος, με τελευταία και χειρότερη από εμάς, τη γειτονική Βουλγαρία!!! (στοιχεία για τα 27 κράτη της E.E.)
Πάμε τώρα στο δεύτερο κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., όπου ο πήχης ανεβοκατε-βαίνει, από το 17,8% των περσινών εθνικών εκλογών, στο κάτι παραπάνω. Και πρόσφατα, η ηγεσία του μίλησε για πρωτιά στις Ευρωεκλογές. Ο πρόε-δρός του κ. Στ. Κασσελάκης στρέφεται προς πάσα κατεύθυνση και ζητεί ψήφους από παντού, θέλοντας προφανώς να μεταλλάξει το ταλαιπωρημένο αυτό κόμμα, σε άκρως πολυσυλλεκτικό, τόσο πολύ, ώστε να ξεπεράσει και αυτή τη Ν.Δ. του κ. Κυρ. Μητσοτάκη. Η θέση του είναι πολύ πιο δύσκολη από εκείνη του προέδρου της Ν.Δ. Γιατί ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης βλέπει το αποτέ-λεσμα της 9ης προσεχούς Ιουνίου ως πρόκριμα για το αν θα μοπρέσει να εξαντλήσει την τετραετία, ενώ ο κ. Στ. Κασσελάκης παίζει την ίδια του την ύπαρξη, την πολιτική, ως κομματάρχης, μέσα σε ένα κόμμα που λίγοι βγαίνουν στην πολιτική και εκλογική αρένα, ενώ οι περισσότεροι βουλευτές και στελέχη περιμένουν απλά το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών για να δουν τι θα κάνουν.
Κατόπιν αυτών, ο μόνος που ασχολείται με τις Ευρωεκλογές με όρους πολιτι-κής αντιπαράθεσης, με θεσμικό χαρακτήρα, είναι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κ. Ν. Ανδρουλάκης, γι’ αυτό το κόμμα του δείχνει σημαντική αντοχή μέσα στο χάος που περιγράψαμε και ο ίδιος –προς τιμήν του– παραμένει αταλάντευτος στον πολιτικό του δρόμο, χωρίς επικοινωνιακά κόλπα. Και καλά κάνει κατά την άποψη πολλών πολιτικών παρατηρητών, αφού εκτός των άλλων, επικοινωνιακός με το περιεχόμενο που έχει δοθεί σ’ αυτήν τη λειτουργία, στους παράδοξους καιρούς μας, δεν είναι και ούτε πρέπει, νομί-ζουμε, να γίνει, διότι ποιος ξέρει, μπορεί να είναι η ευχάριστη έκπληξη των Ευρωεκλογών. Ίσως.
Το όλο πολιτικό σκηνικό θυμίζει το θαυμάσιο έργο του Κάφκα «Ο Πύργος». Γιατί το νομίζουμε αυτό; Γιατί ήδη σε όλες τις δημοσκοπήσεις, καταγράφεται μία υπερκινητικότητα των πολιτικών αρχηγών, με στόχο το πολιτικό έπαθλο, ενώ την ίδια στιγμή, η τεράστια πλειοψηφία των πολιτών, πρώτον, γνωρίζουμε ότι το 50% παγίως δεν πηγαίνει να ψηφίσει, ενώ και από το άλλο 50% που πάει στην κάλπη, το 34% στις δημοσκοπήσεις, όταν ερωτάται ποιον από τους πολιτικούς αρχηγούς θεωρεί κατάλληλο για πρωθυπουργό, δηλώ-νει «κανένας». Προφανώς έχει ήδη δημιουργηθεί μία «κοινωνική πλειοψη-φία» που, αν μη τι άλλο, ανησυχεί και προβληματίζεται, ενώ οι πολιτικοί αρχηγοί που οφείλουν να το κάνουν αυτό, παίζουν με τους αριθμούς. Είναι μια άλλη κρίσιμη πλειοψηφία!!!
Έχουμε την άποψη, ότι το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών θα απεικονίζει αυτόν τον προβληματισμό των πολιτών, μόνο που είναι δύσκολο να ανιχνεύσουμε με ποιον τρόπο θα καταγραφεί αυτό. Όπως πάντα, έτσι και τώρα, η συλλογική πολιτική βούληση των πολιτικοποιημένων πολιτών, θα εκδηλωθεί με τον δικό της τρόπο. Και πάντοτε εύστοχα. Όπως π.χ. έγινε με τη δεύτερη Κυριακή των περσινών Αυτοδιοικητικών Εκλογών, με ανατροπή όλων των σχετικών προβλέψεων.
Καλή Ανάσταση!
