Του Λάμπρου Ροϊλου
Στα πλαίσια απάντησης της Ιρανικής πυραυλικής επίθεσης στο Ισραήλ είναι πολύ πιθανή μια επικείμενη επίθεση του Ισραήλ κατά του Ιράν με βομβαρδισμό των πυρηνικών, στρατιωτικών και άλλων εγκαταστάσεων του υποδομής.
Αυτό αποτελεί διαχρονικά τον διακαή πόθο των Ισραηλινών, ιδιαίτερα από τότε που ο Τραμπ κατήγγειλε την διεθνή συμφωνία JCPOA (Joint Comprehensive Plan of Action- Κοινό Σύμφωνο Κατανόησης για Σχέδιο Δράσης) του 2015για τον έλεγχο του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Χαρακτηριστικά ο πρώην Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπένετ δήλωσε ότι τώρα είναι η μοναδική ευκαιρία που είχε το Ισραήλ τα τελευταία 40 χρόνια να πράξει ακριβώς αυτό.
Ένας ανασταλτικός παράγων αυτά τα χρόνια ήταν το γεγονός ότι σε μια τέτοια πράξη θα είχε το Ισραήλ να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις από τις υποστηριζόμενες και χρηματοδοτούμενες από το Ιράν στρατιωτικές δυνάμεις της Χαμάς, της Χεζμπολάχ κυρίως και δευτερευόντως κάποιες στην Συρία και το Ιράκ. Τώρα έχει αποδυναμώσει τις δύο σημαντικότερες πρώτες και έχει το ηθικό και νομικό κίνητρο και λόγο από πλευράς διεθνούς δικαίου να το πράξει. Ο λόγος θεωρώ που θα καθυστερήσει ακόμα το κτύπημα είναι ο έλεγχος της Χεζμπολάχ στον Λίβανο.
Αυτό που δεν προβάλλεται από τα ΜΜΕ είναι η διάσταση που δίνει στον πόλεμο ο κυβερνοχώρος στην δεδομένη περίπτωση, ιδιαίτερα στην σχεδιαζόμενη αεροπορική επίθεση στο Ιράν.
Το άρθρο μου του 2018 που αποτελεί και υποκεφάλαιο του βιβλίου μου μου «ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ» (εκδόσεις Παπαζήση) με τίτλο Το απόρρητο υπερόπλο κατά του Ιράν («Nitro Zeus») (σελ. 261-264) είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Το Παραθέτω πιο κάτω:
Οι πόλεμοι μέχρι και τον 19ο αιώνα διεξήγοντο στην ξηρά και στη θάλασσα. Τον 20ο αιώνα προστέθηκαν τα αεροπλάνα και οι πύραυλοι. Ο 21ος αιώνας βρίσκει την ανθρωπότητα με ένα αόρατο, ύπουλο, δύσκολα ανιχνεύσιμο, αλλά πολύ αποτελεσματικό πολεμικό μέσο, τον κυβερνοπόλεμο. Σε μια εποχή που τα πάντα είναι συνδεδεμένα με ηλεκτρονικούς υπολογιστές και το διαδίκτυο.
Μετά και την απόσυρση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής από τη σύμβαση περιορισμού των πυρηνικών όπλων του Ιράν του 2015 με δήλωση του προέδρου των κ. Τραμπ και της κλιμάκωσης σχετικών ενδείξεων υπάρχει η αίσθηση ότι είναι πολύ πιθανή μια επικείμενη επίθεση του Ισραήλ κατά του Ιράν με βομβαρδισμό των πυρηνικών, στρατιωτικών και άλλων εγκαταστάσεων του υποδομής. Ήδη μετά την δήλωση απόσυρσης των ΗΠΑ το Ισραήλ κινητοποιεί εφεδρικές δυνάμεις στρατού!
Οι αναλυτές εκτιμούν ότι εφόσον το Ισραήλ επιτεθεί στις εγκαταστάσεις του Ιράν, (προφανώς με αεροπορική επιδρομή) θα είναι αναπόφευκτο οι ΗΠΑ να εμπλακούν και αυτές σε αυτό τον πόλεμο.
Είναι ενδεχόμενο όμως το Ισραήλ να έχει την αρωγή των ΗΠΑ χωρίς την στρατιωτική παρουσία τους, αλλά αν γίνει έτσι, είναι βέβαιο (όπως αναλύεται πιο κάτω) ότι αυτό θα γίνει με την μορφή κυβερνο-επιθέσεως στα ηλεκτρονικά συστήματα του Ιράν.
Το «απόρρητο» όπλο (κυβερνο-όπλο) των Αμερικανών (σε συνεργασία πιστεύεται με το Ισραήλ) με την ονομασία Nitro Zeus είναι το νέο αόρατο υπερόπλο που θα χρησιμοποιηθεί κατά την αεροπορική επιδρομή των ισραηλινών δυνάμεων, ικανό να εξουδετερώσει: Την αεράμυνα, τα συστήματα εντολής/ ελέγχου των Ιρανών, τα συστήματα επικοινωνίας, τα ραντάρ, τα μέσα μεταφορών, τους σταθμούς ηλεκτρικής ενέργειας, το τραπεζικό σύστημα και γενικότερα οτιδήποτε χρησιμοποιεί για τη λειτουργία του υπολογιστές ή παρόμοια ηλεκτρονικά κυκλώματα.
Το Nitro Zeus (το «νίτρο» προφανώς προέρχεται από την εκρηκτική ουσία, «νιτρογλυκερίνη» και το Zeus=Δίας θέλει να τονίσει την ισχύ του) έχει σχεδιαστεί ειδικά για τέτοια επίθεση κατά του Ιράν και αποτελεί μια υπερ-εξελιγμένη μορφή ενός άλλου «κυβερνο-ιού» του «Stuxnet» που χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ (NSA και CIA) σε συνεργασία με το ισραηλινό εργαστήριο κυβερνοχώρου «8200», κατά του πυρηνικού εργοστασίου εμπλουτισμού ουρανίου στην Natanz του Ιράν. Εκεί υπήρχαν 6 σειρές με 164 συσκευές φυγοκέντρισης η κάθε σειρά, που αν και οι υπολογιστές που τις ήλεγχαν δεν ήταν συνδεδεμένοι με το διαδίκτυο, είτε μέσω πρακτόρων και εμφυτευμάτων, είτε μέσω προγραμμάτων και υλικών αναβάθμισης των υπολογιστών οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί είχαν καταφέρει να μολύνουν με τον ιό και να καταστρέψουν τελείως τις συσκευές εν ώρα λειτουργίας. Οι Ιρανοί δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί συνέβη αυτό, υποθέτοντας ότι οφείλεται σε κάποιο κατασκευαστικό λάθος τους. Η επιχείρηση αυτή έφερε την επίσημη κωδική ονομασία «Ολυμπιακοί αγώνες». Το αποτέλεσμα όμως ήταν πενιχρό αφού καταστράφηκαν 1000 συσκευές φυγοκέντρισης για να αντικατασταθούν σχετικά σύντομα από άλλες 20.000!
Είχε επίσης εφευρεθεί ειδική παραλλαγή του κυβερνο-ιού για την σε μεγάλο βάθος, υπόγεια εγκατάσταση εμπλουτισμού ουρανίου στο Fordo, που ήταν δύσκολη να πληγεί από αέρος.
Αργότερα το 2010 όταν οι Ισραηλινοί χωρίς τη συναίνεση των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τον Stuxnet στο διαδίκτυο, ο ιός διαδόθηκε ανεξέλεγκτα και μια παραλλαγή του έπληξε στις ΗΠΑ την πετρελαϊκή εταιρία Aramco (διαγράφοντας 30.000 αρχεία από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές της) καθώς και το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα. Δεν ήξεραν τότε στην Αμερική από πού προερχόταν η απειλή. Η υποψία υπήρχε για δάκτυλο του Ιράν σαν εκδίκηση αλλά οι χάκερς φαινόταν να είναι εκτός της χώρας αυτής. Οι εταιρείες προστασίας του διαδικτύου (Symantec κλπ) διαπίστωσαν τελικά την αρχική προέλευση του Stuxnet, το ίδιο και η Ρωσία και μετά το Ιράν, ενώ τα wikileaks του Σνόουντεν το επιβεβαίωσαν το 2012.
Το «απόρρητο όπλο» πήρε μεγαλύτερη δημοσιότητα με την έρευνα και τα άρθρα κ. D. Sanger των N.Y.Times και το φιλμ- ντοκιμαντέρ 2016 του Alex Gibny (με τον τίτλο Zeroday).
Το Nitro Zeus για το οποίο ξοδεύτηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια (και για το οποίο ιδρύθηκε νέα υπηρεσία ειδικά γι’ αυτό η «U.S.Cybercomand»), εφευρέθηκε/ κατασκευάστηκε κατ’ εντολή του προέδρου Ομπάμα, ο οποίος ήθελε να έχει εναλλακτική λύση έναντι ενός ολοκληρωτικού πολέμου με το Ιράν, εφόσον με το τελευταίο δεν θα κατάφερνε να υπογράψει τη συνθήκη ελέγχου των πυρηνικών του που τελικώς ολοκληρώθηκε και υπεγράφη το 2015.
Σημειωτέον ότι την εντολή για την χρησιμοποίηση του Ν.Ζ. (όπως συμβαίνει και με τα πυρηνικά όπλα) μπορεί να δώσει μόνο ο πρόεδρος των ΗΠΑ.
Το Ν.Ζ. (παρόλο που δεν κατασκευάστηκε με αυτόν τον σκοπό) μπορεί να προκαλέσει απροσδιόριστο αριθμό θυμάτων στον άμαχο πληθυσμό. Π.χ. μπορεί να διακόψει τη λειτουργία των σταθμών ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά δεν μπορεί να τους επαναφέρει σε λειτουργία. Μια πόλη χωρίς ηλεκτρισμό, χωρίς τη δυνατότητα φιλτραρίσματος του νερού, χωρίς ψυγεία, χωρίς ηλεκτρικό στα νοσοκομεία, χωρίς μεταφορικά και επικοινωνίες κλπ θα έχει ασφαλώς πολλά θύματα.
Οι Ιρανοί βεβαίως (μετά τη δημοσιοποίηση που ακολούθησε) γνωρίζουν τα πάντα σχετικά με τα πιο πάνω αλλά και τις διαθέσεις του Ισραήλ. Παράλληλα έχοντας και υψηλή τεχνολογία και έναν από τους μεγαλύτερους κυβερνοστρατούς, θα έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα, ώστε να αντιμετωπίσουν και τους βομβαρδισμούς και την κυβερνο- επίθεση.
Τα αντίστοιχα που περιγράφονται πιο πάνω, σαν συνέπειες μιας κυβερνοεπίθεσης κατά του Ιράν, θα μπορούσαν να συμβούν τους «επιτιθέμενους» από τα «θύματα» της επίθεσης. Το σκέφτηκε άραγε αυτό ο Ισραηλινός πρωθυπουργός; ή ο κ. Τραμπ; Αφού κάτι αντίστοιχο έγινε το 2010 στις ΗΠΑ όπως περιγράφεται πιο πάνω με την εταιρία Aramco και το τραπεζικό σύστημα.
Επί προέδρου Ομπάμα είχε επιχειρηθεί η παρέμβαση στις δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων της β. Κορέας μέσω κυβερνο-επιθέσεων ή ελαττωματικών ανταλλακτικών (που σκόπιμα φρόντιζαν οι Αμερικάνοι να προμηθεύεται η χώρα αυτή για τους πυραύλους της. Για ένα διάστημα η επιχείρηση αυτή είχε επιτυχία και πολλές δοκιμές είχαν καταλήξει σε φιάσκο, χωρίς να γνωρίζουν οι Βορειοκορεάτες σε τι οφείλονταν οι αποτυχίες. Όπως όμως έδειξε το μέλλον, αντελήφθησαν τι συνέβαινε και προφανώς βρήκαν το αντίδοτο, γιατί σχεδόν όλες οι μετέπειτα δοκιμές ήταν επιτυχείς.
Το Ν.Ζ. μπορεί να θεωρείται «απόρρητο» και «διαβαθμισμένο», αλλά δεν είναι πλέον μυστικό. Οι Ιρανοί δεν θα έχουν προετοιμαστεί να το αντιμετωπίσουν; Είτε σαν αμυνόμενοι, είτε σαν αντεπιτιθέμενοι; Σε συνεργασία μάλιστα με τους Ρώσους χάκερς, που δεν θα μπορεί κανείς να τους αναγνωρίσει και να αποδώσει τις ενέργειές τους στην Ρωσία;
Λόγω του απορρήτου των προγραμμάτων αυτών κυβερνοεπίθεσης και της δυσκολίας να διαγνωστεί η προέλευση και η εθνικότητά τους, δεν έχουν θεσπιστεί ακόμα διεθνείς κανόνες για την χρήση αυτών των όπλων.
Για όλα τα χρησιμοποιούμενα όπλα, συμβατικά ή μη, μαζικής καταστροφής ή όχι υπάρχουν διεθνείς συμβάσεις που θέτουν περιορισμούς και απαγορεύσεις. Είτε πρόκειται για πυρηνικά όπλα, χημικά, βιολογικά, συμβατικά, για όλα υπάρχει ένα νομικό πλαίσιο. Στον κυβερνοχώρο είναι ακόμα ζητούμενο, αλλά και μια αναγκαιότητα για να μην επικρατήσει ο νόμος της ζούγκλας.
