Του Γρηγόρη Καλφέλη*
Οι αποφάσεις ενός Δικηγορικού Συλλόγου δεν μπορούν να «ακρωτηριάζουν» τη λειτουργία της Δικαιοσύνης!
Η ιστορία με την οποία θα ασχοληθώ μου θυμίζει αυτό που έλεγε ο Γερμανός φιλόσοφος Μαξ Σέλερ . Δηλαδή, ότι «αναφύεται μια πραγματική τραγωδία όταν η ιδέα της Δικαιοσύνης οδηγεί στην καταστροφή των υψηλότερων αξιών».
Τι εννοώ; Όπως είναι γνωστό πριν από λίγες ημέρες μετά από συντονισμένη επιχείρηση της Αστυνομίας, συνελήφθη η σκληρή μαφία που χρησιμοποιούσε ως ορμητήριο την παλιά φοιτητική εστία στην Πολυτεχνειούπολη των Αθηνών (στου Ζωγράφου).
Φτωχοί φοιτητές απομακρύνονταν με τη βία από τα δωμάτιά τους από γνωστούς κακοποιούς, ώστε να εγκατασταθούν τα μέλη της μαφίας. Όλα , μάλιστα, γίνονταν υπό την «κάλυψη» του περίφημου πανεπιστημιακού ασύλου .
Ωστόσο, μετά τη σύλληψή των μελών της μαφίας συνέβη το εξής περίεργο.
Ποιο; Για το μεν βασικό κακούργημα της συγκρότησης εγκληματικής οργάνωσης για το οποίο κατηγορήθηκαν, τα μέλη της μαφίας εστάλησαν στον τακτικό ανακριτή για τη διενέργεια τακτικής ανάκρισης (και ορθά).
Όμως για τα πλημμελήματα τα οποία είχαν διαπράξει οι ανωτέρω κακοποιοί ως συμμορία (κλοπές κλπ) ενεργοποιήθηκε η αυτόφωρη διαδικασία η οποία θα οδηγούσε σε μια γρήγορη εκκαθάριση της υπόθεσης!
Κάτι που θα έστελνε ένα συμβολικό μήνυμα στην κοινωνία, δηλαδή ότι η ανομία στα Πανεπιστήμια εν μέρει τουλάχιστον εξαφανίζεται και ότι οι φοιτητικές εστίες είναι αναγκαίο να χρησιμοποιούνται από τους φοιτητές και όχι από τους κακοποιούς !
Εντούτοις- ω του θαύματος- η αυτόφωρη εκδίκαση των εγκληματιών αναβλήθηκε και ορίστηκε «τακτική δικάσιμος», οπότε και αφέθηκαν ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ οι συλληφθέντες!! Για ποιο λόγο;
Γιατί οι δικηγόροι Αθηνών – μετά από απόφαση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, όπως και άλλων Συλλόγων- ΑΠΕΧΟΥΝ επ’ αόριστόν από την εκδίκαση των ποινικών υποθέσεων οι οποίες αφορούν το έγκλημα της συγκρότησης εγκληματικής οργάνωσης (του άρθρου 187 του ΠΚ) .
Και το εκρηκτικό ερώτημα είναι το εξής:
Δεν θα έπρεπε σε αυτή την ποινική δίκη ειδικά ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών να υιοθετήσει μια πιο ελαστική στάση και να δώσει άδεια στους δικηγόρους να συμμετέχουν;
Επειδή ακριβώς η απόφαση του Δικαστηρίου θα έστελνε το συμβολικό μήνυμα της καταπολέμησης της ανομίας στα Πανεπιστήμια;
Έπειτα εγείρεται και ένα ακόμη σοβαρό ερώτημα:
Ποιο; Είναι δυνατό οι αποφάσεις για αποχή των Δικηγορικών Συλλόγων να παρακωλύουν την απονομή της ποινικής Δικαιοσύνης;
Και το λέω αυτό, παρά το γεγονός ότι οι συνήγοροι στην ποινική δίκη επιτελούν μια εξέχουσα θεσμική λειτουργία ( γιατί ακριβώς το αν θα καταδικασθεί ή θα αθωωθεί ένας πολίτης για ανθρωποκτονία η άλλο έγκλημα αφορά και τη λεγόμενη «κοινωνική ειρήνη»).
Επιπλέον, δεν υπάρχει άλλη Ευρωπαϊκή Δικονομία στην οποία νομοθετικά η αποχή των Δικηγόρων να θεωρείται «λόγος ανώτερης βίας» που οδηγεί σε αναβολή των ποινικών δικών (όπως συμβαίνει σε εμάς με το άρθρο 349 του Κώδικα της Ποινικής Δικονομίας).
Δεν είναι δυνατό δηλαδή η αποχή των Δικηγόρων να εξομοιώνεται από το Νομοθέτη με την ασθένεια ενός κατηγορουμένου ( ο οποίος ζητά αναβολή της δίκης του γιατί είναι βαριά άρρωστος ή γιατί θα χειρουργηθεί)!
Το συμπέρασμα; Οι αποφάσεις ενός Δικηγορικού Συλλόγου δεν μπορούν να «ακρωτηριάζουν» τη λειτουργία της Δικαιοσύνης!
Υ.Γ Η αιτία για την οποία αντιδρούν οι Δικηγόροι είναι ορθή. Δηλαδή το ότι η κυβέρνηση με το ν. 4908/2022 νομοθέτησε ότι στο έγκλημα του άρθρου 187 του ΠΚ η έφεση δεν θα έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα. Η ρύθμιση τούτη μπορεί να «καταπέσει» στο ΕΔΔΑ για προσβολή του τεκμηρίου της αθωότητας. Η επ΄’ αόριστόν αποχή όμως των Δικηγόρων οδηγεί σε τραγικά αδιέξοδα, όπως στην ανωτέρω υπόθεση!
*Γρηγόρης Καλφέλης – Καθηγητής Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ.
Πηγή: in.gr
