Του Πέτρου Βενέτη
Μερικοί άνθρωποι, αποφάσισαν για διάφορους λόγους να μη δεχτούν να εμβολιαστούν κατά του covid 19.
Ποιοι είναι αυτοί οι λόγοι κι αν ευσταθούν ή όχι, το έχουμε ακούσει πολλές φορές και σε πολλές παραλλαγές και, πιθανόν το έχουμε συζητήσει με οπαδούς και μη.
Δεν έχει νόημα να τους επαναλάβουμε, ή να προσθέσουμε κάτι που ίσως λησμονήθηκε.
Και εδώ, κανονικά θα σταμάταγε το θέμα, όπως δεν υπάρχει θέμα για το ότι οι Ιεχωβάδες αρνούνται να κάνουν μετάγγιση, ή οι wegan δεν τρώνε τίποτε το ζωικό.
Οι μεταγγίσεις, όμως, και τα κρέατα, επηρεάζουν τους ίδιους, την δική τους υγεία και τη δική τους ζωή και είναι έτοιμοι να πληρώσουν το όποιο τίμημα, αν υπάρχει.
Το πρόβλημα είναι πως η άρνηση για το εμβόλιο, αφορά και επηρεάζει τις ζωές των άλλων ανθρώπων, αφού μεταφέρουν και μεταδίδουν τον ιό βάζοντας σε κίνδυνο τις ζωές των άλλων. Συγχρόνως, γεμίζουν τα νοσοκομεία, στερώντας, από τους άτυχους, οι οποίοι δεν «πήγαν γυρεύοντας», κρεβάτια σε δωμάτια και στις εντατικές και, πάνω απ’ όλα δεν θεωρούν ότι πρέπει να πληρώσουν κάποιο τίμημα.
Θεωρητικά, μπορούσε να απαγορευτεί η κυκλοφορία στους ανεμβολίαστους, όπως π.χ. απαγορεύεται να οδηγείς όχημα χωρίς δίπλωμα.
Δυστυχώς, ο καυγάς δεν γίνεται για την ελεύθερη κυκλοφορία, που θα ‘χε και κάποιο νόημα να καυγαδίσεις, αλλά για την απρόσκοπτη άσκηση επαγγελμάτων, στα οποία εξ ορισμού υπάρχει μεγάλος κίνδυνος μετάδοσης.
Αυτό που βρίσκω σημαντικό είναι να δούμε σε ποιο βαθμό πρόκειται για μια – έστω αδικαιολόγητη – αγνή θέση μερικών ανθρώπων ή πρόκειται για μια ομάδα που με τον έναν ή άλλο τρόπο, απέκτησε και, φοβάμαι πως συνεχίζει να αποκτάει, οπαδούς, σαν να πρόκειται για ποδόσφαιρο.
Ίσως να σας φαίνεται τραβηγμένο, αλλά αν δείτε σε όλων ειδών τα κινήματα, στο τέλος κανένας δεν ασχολείται με το από που ξεκίνησαν. Αυτό που κρατιέται ζωντανό, είναι το «εμείς και οι απέναντι».
Το δικό μας δίκιο απέναντι στους άλλους.
Γι’ αυτό δεν είχαν, διεθνώς, καμία επίδραση οι αναλύσεις που παρουσίαζαν τους κινδύνους για τους ίδιους, τους δικούς τους και τους συμπολίτες τους.
Ασφαλώς, ο πυρήνας ήταν ένας αριθμός (πιστεύω μικρός), από «ψεκασμένους», οι οποίοι αντιδρούσαν στη λήψη μέτρων και αμφισβητούσαν ακόμη και την ύπαρξη της πανδημίας. Αλλά, δεν ήταν ομάδα και δεν είχαν κανενός είδους συνδετικό ιστό.
Η ομάδα δημιουργήθηκε, όταν άρχισαν οι αναλύσεις του θέματος από διάφορους ειδικούς και «ειδικούς», μέσα από τις οποίες δημιουργήθηκαν ορολογίες, όπως «αναγκαστικός εμβολιασμός», ο οποίος είναι παντελώς αδόκιμος, αλλά χρησιμοποιείται από όλες τις πλευρές, δημιουργώντας άλλες εντυπώσεις (μέχρι συνταγματολόγος έλεγε από ραδιοφώνου, πως είναι αντισυνταγματικό να βάζεις κάτι στο κορμί του πολίτη με το ζόρι), οπότε όλοι θέλησαν να πάρουν θέση και να… ενταχθούν.
Εν τω μεταξύ, όπως σε εμάς, το ίδιο και στις άλλες χώρες, η ομάδα έγινε ένας ενδιαφέρον στόχος για τους πολιτικούς, οι οποίοι άμεσα, ή έμμεσα εμφανίστηκαν αλληλέγγυοι.
Η αξιωματική μας αντιπολίτευση εκπροσωπήθηκε από το κ. Πολλάκης ως σύμβολο με τις δηλώσεις και το παράδειγμά του και από τρείς βουλευτές, που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις.
Ο ίδιος ο αρχηγός της κατά την προσφιλή του τακτική, τάχτηκε υπέρ του εμβολίου, αλλά και υπέρ των αρνητών.
Δεν μιλάω για την «παραμεθόριο» της βουλής, Αυτό έλειπε να μην «πέσουν με τα μούτρα στην ευκαιρία ψηφοθηρίας.
Δεν αποτελεί κανενός είδους «υψηλή» πολιτική, να βάζεις προϋποθέσεις για την άσκηση επαγγελμάτων. Δεν διαφέρει πολύ η προϋπόθεση εμβολιασμού, από την κατοχή πτυχίου, ή άλλες προϋποθέσεις, για διάφορες… θέσεις.
Θυμάμαι πως για τη εγγραφή στο Πανεπιστήμιο, έπρεπε να κάνεις μαντού τεστ και ακτινογραφία θώρακος. Αν δεν ήθελες ακτινοβολία, απλά δεν σε έγραφαν στο Πανεπιστήμιο.
Ευτυχώς η κυβέρνηση βρήκε το θάρρος να ξεπεράσει το κόμπλεξ του «πολιτικού κόστους» και να προχωρήσει.
Κι αν χάσει μερικούς φανατισμένους, σίγουρα θα κερδίσει τους φίλους και συγγενείς τους, όταν θα δουν, ή θα υποστούν τις συνέπειες αυτής της παραπλάνησης.
