Του Ηλία Καραβόλια
«Τα συναισθήματα δεν έχουν θέση στο εμπόριο εκτός κι αν κάνεις εμπόριο με αυτά» (Φρήντριχ Ντύρενματ)
Οι προθεσμίες στους δασμούς, τα αντίποινα, και το όλο θεατρικό σκηνικό που έστησε μαεστρικά ο Τραμπ, είναι μέρος του καπιταλιστικού παίγνιου – και όχι «εμπορικός πόλεμος».
Η Κίνα καλεί την Ευρώπη (που ακόμη δεν προβάλλει ενιαία αντίσταση) να συνασπιστεί μαζί της, αλλά ταυτόχρονα ετοιμάζεται για συμφωνία με τις ΗΠΑ.
Ο Τραμπ είναι ο απόλυτος agent της διατάραξης της ισορροπιάς ώστε μέσα από την ανισορροπία και την απειλή να πετύχει «ωφέλιμη ισορροπία» για αυτόν και όχι για όλους.
Ο παγκόσμιος καπιταλισμός και οι χρηματιστηριακές αγορές στην πραγματικότητα «αναδιαρθρώνονται» μέσα από το σήκωμα των τιμών των εμπορευμάτων (λόγω δασμών)
Και τα νομίσματα «ακολουθούν» την δολαριακή ταλάντωση που γεννάει κυρίως η παλινδρόμηση που διατρέχει το μεγάλο επίδικο (το αμερικανικό χρέος και τις τιμές των ομολόγων).
Όλοι – κυβερνήσεις, κεφάλαιο, αγορές – στην ουσία γνωρίζουν, εκτός από την ρήση του Kευνς για «τα βλαβερά μέτρα εναντίον των γειτόνων» και την ρήση του Μάρξ κατά του προστατευτισμού που συχνά αμελούμε : «Η προστασία είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μια ατέλειωτη βίδα και ποτέ δεν ξέρεις πότε έχεις τελειώσει με αυτήν. Προστατεύοντας μια βιομηχανία άμεσα ή έμμεσα βλάφτεις όλες τις άλλες και πρέπει συνεπώς να τις προστατέψεις και αυτές»
Κανείς στην παγκοσμιοποιημένη αρένα του κέρδους ακόμη και με το «ευγενές εμπόριο της συμπάθειας» ή και με τον «ώμο εκβιασμό», δεν μπορεί να οριοθετεί την γενική και αυθόρμητη εναρμόνιση πίσω από κάθε εμπορική συναλλαγή.
Στο όχι και τόσο μακρινό 2018 διαβάζαμε στο Sarajevo Magazine : « Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα δεν εξελίσσονται τόσο ευνοϊκά για τον αμερικανικό καπιταλισμό δικαιώνοντας εκείνους που υποστηρίζουν ότι ο προστατευτισμός είναι μια συνταγή όπου όλοι, αργά ή γρήγορα, μένουν πεινασμένοι»
Ο διεθνής καταμερισμός της εργασίας και ο ευρύτερος συστημικός μετασχηματισμός( η δυναμική της τεχνολογίας δηλαδή πίσω από την παραγωγή ) δεν επιτρέπουν αυτό που δήθεν λανσάρει ο Τραμπ με κάποιους βαθμούς «διάρρηξης εμπιστοσύνης».
Και φυσικά ούτε και επιτρέπει το μεγάλο πλανητικό σκηνικό των εμπορικών ροών και των εφοδιαστικών αλυσίδων, «συναισθηματικές συμφωνίες» μεταξύ μεγάλων κυρίως δυνάμεων.
Ο «πόλεμος» είναι ο καπιταλισμός. Ο «καπιταλισμός» είναι πόλεμος ( διαλέγεις και παίρνεις φίλε αναγνώστη).
Και όπως έγραψε κάποτε σε ένα ξεχασμένο από πολλούς εισαγωγικό πρόλογο (για έργο του Μάρξ) ο Ένγκελς : « Το Ελεύθερο Εμπόριο είναι η φυσιολογική κατάσταση της σύγχρονης καπιταλιστικής παραγωγής. Μόνο σε συνθήκες Ελεύθερου Εμπορίου μπορούν να αναπτυχθούν πλήρως οι τεράστιες παραγωγικές δυνάμεις του κεφαλαίου»
Ας ελπίσουμε ότι κάποιοι leaders των εξελίξεων στην παγκόσμια σκηνή άκουσαν, διάβασαν ή (εστω και μηχανικά) τελικά θα δικαιώσουν τέτοια σημαίνοντα ρητά της οικονομικής φιλοσοφίας και ιστορίας….
