Η ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΛΙΤ… Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Είναι δυστυχώς πάντα σε ισχύ το παλιό γνωμικό πως ο Θεός φροντίζει να αποβλακώνει όσους επιθυμεί να “εξοντώσει”. Το είδαμε προ ημερών να επαναλαμβάνεται στο Κέντρο Κέννεντυ της Ουάσιγκτον, οταν ο Αντιπρόεδρος J. D. Vance γιουχαίσθηκε από τους συγκεντρωμένους συνήθεις θεατές των εκεί εκδηλώσεων. Τα αίτια δεν είναι απολύτως σαφή. Άλλοι εκτιμούν πως το κοινό εξέφρασε την αποδοκιμασία του προς την κυβέρνηση Τράμπ γενικά. Άλλοι πάλι υποθέτουν πως οι εκεί παρευρισκόμενοι διαμαρτυρήθηκαν για τα μέτρα που πήρε η νέα κυβέρνηση για την διοίκηση του Κέντρου στην λογική της διάλυσης των υποστηρικτών της κουλτούρας woke και στον διορισμό του Vance στη νέα διοίκηση. Ανεξάρτητα των λόγων, η μαζική αποδοκιμασία των παρευρισκομένων θεατών στην υψηλού επιπέδου εκδήλωση στο Kennedy Center κάθε άλλο παρά κακό έκανε στον Αντιπρόεδρο Vance και στην κυβέρνηση Τράμπ γενικότερα.

Αναλογιστείτε την λαική αποθέωση που υποδέχθηκε τον Τράμπ προ ημερών στον τελικό του αμερικανικού football (superbowl) και την γενική αποδοκιμασία, στο ίδιο μέρος, της τραγουδίστριας Taylor Swift που τον επέκρινε! Στο Kennedy Center έδειξε το πρόσωπο της για τον μέσο αμερικανό η αφ’ υψηλού αντιμετώπιση ενός “χωριατόπαιδου” (o τίτλος του βιβλίου του J. D. Vance, “HillBilly Elegy”) από το Κεντάκυ, από την ψηλομύτικη ελίτ της κουλτουριατικης Ουάσιγκτον. Αυτό είναι το μήνυμα που έφθασε στο μέσο αμερικανικό σπίτι αλλά κι’ αυτό που προς το συμφέρον της εξέπεμψε η ηγεσία του Λευκού Οίκου. Δυστυχώς οι πολιτικές ελίτ δείχνουν να σκάβουν τον λάκκο τους πριν την οριστική τους εξαφάνιση!

Αντί να επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους σε πολιτικές που φροντίζουν τα πραγματικά προβλήματα της αμερικανικής κοινωνίας, οι περισσότερο “φιλελεύθεροι” (με την αμερικανική έννοια του όρου, δηλ. αριστερόστροφοι κρατιστές) πολίτες και πολιτικοί εμμένουν στα ζητήματα των φυλετικών και σεξουαλικών ταυτοτήτων διαφόρων μειονοτήτων. Εξωθώντας έτσι τους υπόλοιπους αμερικανούς στην αγκαλιά των υπερσυντηρητικών πολιτικών του “θρησκευτικού Νότου” η της MAGA (Make America Great Again) του Ντόναλντ Τράμπ. Με τον τρόπο αυτό υπονομεύουν την νομιμοποίηση και την ευρύτερη αποδοχή των δημοκρατικών θεσμών, κάνουν ευκολότερη την αποσύνθεση της κρατικής διοικητικής μηχανής και διευκολύνουν τον Τράμπ να προωθήσει την πολιτική του ατζέντα αναθεώρησης των πάντων.

Το υπόβαθρο των αποδοκιμασιών κατά του J. D. Vance αποκαλύπτει το χάσμα της ταξικής διαφοροποίησης των σύγχρονων ΗΠΑ. Μόνο που η ταξική αυτή αντίθεση δεν είναι πλέον εισοδηματική αλλά περισσότερο κοινωνική, πολιτιστική και ταυτοτική. Η μέση Αμερική αποστρέφεται πλέον την κουλτούρα, την μόρφωση, την καλλιέργεια και την λεγόμενη ελιτίστικη ανωτερότητα. Δεν καταδικάζει τον πλούτο, φθάνει αυτός να μην συνοδεύεται από κοινωνική αυθεντία, από ελιτίστικη γνώση κι από στάση “ξέρω εγώ που σου λέω”. Η επιστροφή σε ενα αξιακή σύστημα που απεικονίζει μια δήθεν αθωότητα των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων, γίνεται προσπάθεια να αναβιώσει και να ξαναγίνει ο κυρίαρχος χαρακτήρας της Αμερικής.

Μπορεί όμως να γίνει αυτό; Η μήπως η προσπάθεια αναβίωσης του παρελθόντος μπορεί να μοιάσει σε φάρσα και να οδηγήσει σε τραγικά αδιεξιδα;