Του Ηλία Καραβόλια
Η χρονιά που έρχεται κουβαλάει ήδη μια πολυετή «ακύρωση του μέλλοντος» (Fisher).
Διανύουμε την εποχή των μεγάλων χωρισμών που το διαζύγιο τους θα μοιάζει κανονικότητα για τις βολεμένες πλέον στην απάθεια κοινωνίες αλλά και των ακραίων συγκλίσεων.
Η μετάλλαξη του κοινωνικού φιλελευθερισμού (και στη χώρα μας) σε υπερεπικοινωνιακό και υπαρξιακό καθεστωτικό βιοπολιτικό σύστημα, έχει ήδη συμβεί.
Και περνάει μέσα από την έξυπνη κυβερνητική σύζευξη γεωπολιτικών και μικροοικονομικών θεμάτων.
Η δε persona του ικανού διαχειριστή, που ακυρώνει το αρνητικό γεγονός και ανυψώνει το θετικό μόνο και μόνο με την εμφάνιση του, είναι η κυρίαρχη (σε κάθε θώκο σε κάθε θεσμό σε κάθε ιεραρχία).
Όμως η ιστορία, πλέον και στην Ελλάδα, δεν θα γράφεται μόνο από την ψευδό κανονικότητα της δήθεν αποτελεσματικής επιτελικής διακυβέρνησης.
Μεγάλο μέρος του βίου μας και των πολιτικών εξελίξεων θα έχουν σημείο αναφοράς και από την επέκταση του άναρχο καπιταλισμού των ΗΠΑ διεθνώς (βλ δηλώσεις Μασκ για εκλογές στη Γερμανία).
Αυτό που έρχεται κοινωνικά και υπαρξιακά για εμάς, ως υποκείμενα πολίτες, είναι η απόλαυση του συμπτώματος : θα συνεχίσουμε με χαρμολύπη και ηδονοδυνη ως κοινωνίες, να απολαμβάνουμε την ακύρωση του μέλλοντος( πχ ολοένα θα έρχεται η τεχνητή νοημοσύνη και ολοένα θα υπόσχεται πράγματα. Το ίδιο και η πράσινη ενέργεια, η ανάπτυξη, τα μεγάλα σημαίνοντα).
Οι μάζες θα αποδέχονται τον καπιταλισμό ( που έχουν πλέον στην παλάμη τους )να προσπερνά την πολιτική και ταυτόχρονα να πιστεύουν ότι αυτή η προσπέραση υπηρετεί την εθνικη ιδεολογία του κοινού τους συμφέροντος.
Η κάθε χώρα – ειδικά στην ανομοιογενή πλέον ΕΕ – θα είναι πλέον χωροχρονική επικράτεια ηγεμονίας της ψηφιακής αυτοκρατορίας μιας παρέας γύρω από τον Τραμπ και τον Μασκ( όπως το ακούτε).
Και δεν θα χρειάζονται σταθερές αναφορές και πρότυπα αξιών ώστε να επιλέγονται ηγέτες και κόμματα : αυτοί που χρηματοδοτούν τον λαϊκισμό θα είναι αυτοί που χρηματοδοτούν κάθε δήθεν «πατριωτικό σχέδιο» και κάθε δήθεν «εθνική στρατηγική»
Η παραδοσιακή μεγάλη ιδεολογική πολιτική και κοινωνική επικράτεια νοικοκυραίων, οι παραδοσιακοί πιστοί στις αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού, έχουν ήδη μετακομίσει στην ελεύθερη ζώνη των social media.
Και κάπου εκεί μέσα γεννιούνταν κόσμοι διαφορετικοί από τον δυτικό φιλελεύθερο κόσμο των παραδοσιακών κανόνων και των κοινωνικών σταθμίσεων που κρατούσαν μακροπρόθεσμες ισορροπίες.
Οι πολίτες σήμερα σχεδόν παντού δεν είναι χωρισμένοι με βάση το ξεπερασμένο δίπολο δεξιάς αριστεράς.
Νέοι διχασμοί φυτεύονται σκόπιμα αλλά η ωμή πραγματικότητα με το. αναδυόμενο άναρχο καπιταλισμό των ανισοτήτων σε ευκαιρίες( αυτός που ένωσε την τεχνοφεουδαρχία του Μασκ με τον πολιτικαντισμό του Τραμπ) αναγκάζει καθετί το εθνικό να κυριαρχείται από το διεθνικό.
Και το «Make America great again» θα μοιάζει σχεδόν εθνικό φρόνημα και προοδευτικό σύνθημα για κάθε χώρα.
Κακώς μιλάνε πολλοί για την ισχύ της τυραννίας της μειοψηφίας που μπορεί να επιβάλλει πρότυπα και πολιτικές ενάντια στην ιστορία, στην παράδοση, τα ήθη τα έθιμα.
Οι πολλοί θα ξεσηκώνονται απο την Λεπέν και το AfD και θα ζητούν πίσω την περηφάνια της «πατριωτικής λογικής» και της εθνικής συναίνεσης στα μείζονα θέματα.
Αλλά την ίδια ώρα είναι πελάτες του Μασκ που τους εμψυχώνει αλλά αυτοί προβάλλουν τον εαυτό τους με το σκρολάρισμα στο Twitter του.
Οι «πατριώτες» σερφάρουν σήμερα άνετα σε ξένης ιδιοκτησίας social, θα περιηγηθούν σε πολυεθνικά e shops και sites ώστε να ανταποκριθούν στο κάλεσμα για κατανάλωση και ενημέρωση…
Με απλα λόγια : το λογισμικό χρήσης ακόμη και της Ελλάδας δεν θα είναι παρά ένα ακόμη application στο μεγάλο smartphone της καπιταλιστικής χωροχρονικής ηγεμονίας.
Ενώ η σαρωτική παγκοσμιοποίηση που υποτίθεται ότι φεύγει, στην ουσία φέρνει τον καιρό της κρίσης ολοένα και πιο κοντά μας. Με νέα πρόσωπα και νέα σχέδια…
