Η διεθνής τρέλα και οι εφιάλτες… Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

36

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Οι business πάνω απ’ όλα. Κατά τα άλλα οι περίφημες αξίες για κράτος δικαίου, ελευθερίες και δημοκρατικές αρχές, πάνε περίπατο. Αυτή την παρελκυστική πολιτική ασκούν οι Βρυξέλλες καθ υπόδειξη των μεγάλων, Γερμανίας, Ιταλίας και Ισπανίας.

Επιδιώκοντας να παρακάμψουν ένα πιθανό veto της Ελλάδας για την προμήθεια αμυντικών συστημάτων από την Τουρκία, επιδιώκουν να περάσουν από το παράθυρο την ένταξη της Άγκυρας στο πρόγραμμα των 150 δις αρχικά και των 650 δις στο άμεσο μέλλον.

Δεν μιλούν ευθέως για αμυντική συνεργασία, την βαφτίζουν βιομηχανική, όπως λέγαμε παλιά για τον παπά που βάφτισε το κρέας ψάρι, σε ημέρες νηστείας, για να το καταβροχθίσει χωρίς τύψεις.

Κι αυτό γιατί οι τρεις προαναφερόμενες χώρες, έχουν ήδη συνδεθεί με την Τουρκία σε αμυντικά προγράμματα. Η Γερμανία με την κατασκευή έξι υποβρυχίων, πανομοιότυπων με αυτά που έχουν προμηθεύσει στην Ελλάδα, η Ισπανία με το αεροπλανοφόρο που κατέστη στην πορεία πλοίο υποδοχής drones μιας και ναυάγησε το πρόγραμμα προμήθειας F-35, και τέλος η Ιταλία μετά την εξαγορά μιας αμυντικής βιομηχανίας της από τον γαμπρό του Ερντογάν.

Κάποιοι εξεπλάγησαν, από τα ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια, που εξέφρασε ο γ.γ. του ΝΑΤΟ από την Αττάλεια για την χρησιμότητα της Τουρκίας στο όλο αμυντικό σύστημα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.

Το ίδιο έκανε και ένας προκάτοχός του στο παρελθόν, όταν η Ελλάδα ζήτησε παρέμβαση του ΝΑΤΟ για την αποτροπή της εισβολής των τούρκων στην Κύπρο το 1974, λέγοντας δεν μπορώ να κάνω κάτι, γιατί οι ΥΠΕΞ είναι σε καλοκαιρινές διακοπές!!!

Κατά τα άλλα οι ‘σύμμαχοί’ μας, με πρώτους τους αμερικανούς, έπαιξαν το παιχνίδι του Ετσεβίτ στην κατάληψη του 37% της Κύπρου, με πρωτοστάτη σε αυτήν την αποτρόπαια πράξη, τον λεγόμενο μάγο της διπλωματίας, Χένρι Κίσινγκερ.

Το δεύτερο πλήγμα ήρθε το 1996 με τα Ίμια. Όπως αναφέρει ο τότε πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Τόμας Νάιλς, τόσο η Άγκυρα όσο και η Ουάσιγκτον γνώριζαν καλά ότι τα Ίμια είναι ελληνικά.

‘Πήραμε αποκαλύπτει σε συνομιλία του με τον ιστορικό Τσαρλς Στιούαρτ Κένεντι τον Ιούνιο του 1998 τη θέση, ότι δεν θα παίρναμε θέση για το ζήτημα της κυριαρχίας, αλλά ότι θα ενθαρρύναμε την Ελλάδα και την Τουρκία να λύσουν τη διαφορά τους. Είπαμε ότι συμφωνούμε γενικώς με την ελληνική θέση, πως αυτό ήταν κάτι που πρέπει να πάει στο Διεθνές Δικαστήριο. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό ήταν μεγάλο λάθος. Ξέραμε από τη στιγμή που πήραμε αυτή τη θέση ότι οι Έλληνες είχαν δίκιο στο επιχείρημα της κυριαρχίας. Οι Τούρκοι γνώριζαν ότι ξέραμε, πως η θέση τους ήταν πολύ αδύναμη’.

Στη συνέχεια ο Τ. Νάιλς αναφέρεται μάλιστα στις συνέπειες που είχε η επιλογή της Ουάσιγκτον, για τη διαμόρφωση των μετέπειτα τουρκικών διεκδικήσεων: ‘Όταν αρνηθήκαμε να πάρουμε θέση, στείλαμε ένα μήνυμα στους Τούρκους ότι ετοιμαζόμασταν να επιτρέψουμε ή να μην κάνουμε τίποτα σε μια επιθετική τουρκική συμπεριφορά προς τους Έλληνες, στα εδαφικά ζητήματα στο Αιγαίο. Δεν θέλαμε να προσβάλουμε έναν σημαντικό σύμμαχο, την Τουρκία, αλλά αυτό οδήγησε σε μια σειρά τουρκικών αξιώσεων και δηλώσεων για εδαφικά ζητήματα του Αιγαίου, που δηλητηρίασαν ακόμη περισσότερο τη σχέση μας με την Ελλάδα’.

Προσθέτει τέλος ο Νάιλς: ‘Θέλαμε η Ελλάδα και η Τουρκία να πουν σε μια κοινή δήλωση, ότι θα στείλουν το θέμα στο Διεθνές Δικαστήριο. Οι Τούρκοι κάποια στιγμή μάς είπαν ανοιχτά ότι ήξεραν πως θα έχαναν μια υπόθεση για τα Ίμια στο Διεθνές Δικαστήριο, αλλά θα ήταν έτοιμοι να το επιτρέψουν να συμβεί, αρκεί να μπορούσαν να εξισορροπήσουν την ήττα με μια νίκη. Αν ήταν να επιτρέψουν να πάει το θέμα των Ιμίων στο δικαστήριο, ήθελαν να επιληφθεί το Διεθνές Δικαστήριο ταυτόχρονα και του θέματος της στρατιωτικοποίησης των Δωδεκανήσων’.

Τα λέει όλα ο Αμερικανός διπλωμάτης. Δεν χρειάζεται να τα υποστηρίξει κάποιος τρίτος. Η παραδοχή ότι οι ΗΠΑ άνοιξαν την κερκόπορτα στους τούρκους για να προβάλλουν τις αστήρικτες αιτιάσεις, που σκοπό είχαν να γκριζάρουν το Αιγαίο, δείχνει απλά το πόσο φίλοι και σύμμαχοι είναι οι τρίτοι, παρά τα όσα περί του αντιθέτου υποστηρίζουν στις δημόσιες δηλώσεις τους.

Γι αυτό ο κανόνας είναι ένας και απαράβατος. Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, φιλίες και συμμαχίες. Υπάρχουν συμφέροντα και μόνο συμφέροντα.

Ας το κατανοήσουμε επιτέλους όλοι, κι ας ομονοήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Για όσους πιστεύουν ότι : πρώτα η Ελλάδα… όσοι το αμφισβητούν κατατάσσονται στην κατηγορία αυτών, που ο ελληνικός λαός αποκαλεί, εφιάλτες.