Του Τάσου Παπαδόπουλου
Είναι η πανδημία, είναι οι νέοι που δεν καταλαβαίνουν από κορονοϊό, είναι οι λαϊκιστές, είναι οι αυταρχικοί και οι τυχοδιώκτες επικεφαλής κυβερνήσεων, είναι ένας κόσμος τρελός, που έχει χάσει το μέτρο, που συνιστά την εύρυθμη και ισορροπημένη λειτουργία, της παγκόσμιας κοινότητας.
Σε αυτόν τον τραγέλαφο και σε αυτήν την περιδίνηση, όπου ο καθένας κοιτάζει να σώσει την δική του παρτίδα, βρίσκεται και η χώρα μας, που έχει από την μια να πολεμήσει την πανδημία και τα όσα συνεπάγεται για την οικονομία και από την άλλη έναν προκλητικό και επιθετικό γείτονα, που δεν το κρύβει πια ότι επιδιώκει, μέσω της λεγόμενης γαλάζιας πατρίδας προκειμένου να αναστήσει την οθωμανική αυτοκρατορία.
Τα τρελά σχέδια Ερντογάν ευνοεί και η συγκυρία, μια και στο τιμόνι μεγάλων παικτών της παγκόσμιας σκακιέρας βρίσκονται αρκετοί όμοιοί του, που έχουν ως πρόσημό τους τον λαϊκισμό και την αυταρχική άσκηση εξουσίας ή τα οικονομικά συμφέροντα τους, που προσδιορίζουν και τις αντίστοιχες συμπεριφορές τους.
Και πρώτος απ’ όλους ο Ντόναλντ Τραμπ. Επιχειρηματίας με πάρε δώσε από την Κίνα μέχρι την Τουρκία, που λόγω των κακών επιλογών των Δημοκρατικών και με έναν ακραίο λαϊκισμό, κατάφερε παρά την μειοψηφία που πήρε σε ψήφους, χάρη στο εκλογικό σύστημα των εκλεκτόρων, να κερδίσει πριν από 4 χρόνια, το λάφυρο του Λευκού Οίκου.
Ο ίδιος δηλώνει θαυμαστής αυταρχικών καθεστώτων και των αντίστοιχων ηγετών τους. Από τον Κιμ Γιόνγκ Ουν μέχρι τον Ερντογάν και γιατί όχι και τον Πούτιν. Δηλώνει φίλος του στυγνότερου δικτάτορα του πλανήτη του βορειοκορεατη Κιμ Γιόνγκ Ουν και δεν αντιδρά στα καμώματα του Ερντογάν, ακόμη κι όταν ο ίδιος δηλώνει ευθέως ότι έκανε δοκιμαστικές βολές, των ρωσικών αντιβαλλιστικών πυραύλων S-400.
Τι κι αν ψηφίζουν κυρώσεις στο Κογκρέσο, τι κι αν αντιδρούν τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας των ΗΠΑ, του Τραμπ δεν ιδρώνει το αυτί του. Θαυμάζει κάτι τύπους σαν το νέο-σουλτάνο της Άγκυρας, που φυλακίζει όποιον έχει διαφορετική άποψη από αυτόν, που κάνει ότι του κατέβει και λογαριασμό δεν δίνει σε κανέναν.
Αλλά και με τον Πούτιν, παρά την φαινομενική κόντρα, δεν τον αντιμετωπίζει αρνητικά. Κι αυτός με Κοινοβουλευτικό μανδύα έχει καταφέρει να διατηρεί την εξουσία στο διηνεκές και να στέλνει στο πυρ το εξώτερον τους πολιτικούς του αντιπάλους, ή να φροντίζει να αποδημήσουν εις Κύριον, μέσω μιας «απλής» τροφικής δηλητηρίασης. Άλλα κόλπα που λένε και οι νέοι μας.
Όσο για τον Κιμ παρ’ όλο που οι επαφές του ουδέν απέδωσαν, εν τούτοις δημιούργησαν μια δυνατή φιλία ανάμεσα στους δύο άνδρες. Με τους κινέζους υπάρχει και άμεσο οικονομικό ενδιαφέρον. Από τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ όχι μόνο διατηρεί λογαριασμό σε τράπεζα του Ανατέλλοντος Ηλίου, αλλά και φορολογείται στην Κίνα κάτι που δεν κάνει στην ίδια του την Πατρίδα.
Σε αυτό τον τρελό κόσμο, έχουμε και μια Ευρώπη που προσπαθεί να βρει τα βήματά της, αλλά τα επί μέρους συμφέροντα των μεγάλων κρατών, παραμερίζουν τα όσα περί αλληλεγγύης, αναφέρουν τα κιτάπια.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, κυρίως λόγω Κογκρέσου, διέκοψαν την αποστολή των αεροσκαφών F-35, με αφορμή την αγορά των ρωσικών S-400, στο παρά πέντε της παραλαβής τους. Ο μακρινός και μη εμπλεκόμενος άμεσα με τα Ευρωπαϊκά θέματα Καναδάς, είπε όχι στην πώληση Drone στην Άγκυρα, λόγω της στρατιωτικής παρέμβασής της Τουρκίας στον πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Οι Ευρωπαίοι, Γερμανοί με τα οκτώ υποβρύχια 214, Ισπανοί με το γιγαντιαίο ελικοπτεροφόρο και Ιταλοί με τα ελικόπτερα, ποιούν την νήσσαν, όταν ένα κράτος μέλος της Ε.Ε., η Ελλάδα, απειλείται από τον νέο-Οθωμανό γείτονά της, που έχει ήδη εξοπλισθεί σαν αστακός και δηλώνει ευθέως, ότι γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του, Διεθνές Δίκαιο και Διεθνείς Δικαιοδοτικές Αρχές.
Αλλά να πάμε και στα του Οίκου μας. Οι κυβερνήσεις, υπακούοντας στα κελεύσματα των μνημονίων δεν ασχολήθηκαν με την Άμυνα της χώρας. Περιέκοψαν σημαντικά τις Αμυντικές Δαπάνες, απαξίωσαν την Αμυντική Βιομηχανία της χώρας και δεν φρόντισαν ακόμη και το υπάρχον υλικό αεροπλάνα, ελικόπτερα, πλοία καθώς και τα οπλικά συστήματα του στρατού ξηράς, να είναι στο σύνολό τους ετοιμοπόλεμα.
Άλλος έλεγε να μην δώσουμε δεκάρα για τις αμυντικές δαπάνες, άλλος φρόντιζε να βάζει ασχέτους στις Αμυντικές Βιομηχανίες και άλλος αδιαφορούσε στις ανάγκες, ακόμη και της ανανέωσης οβίδων και τορπιλών.
Ταυτόχρονα δεν παρακολουθούσαν την Τουρκία, που προχωρούσε στην παραγωγή πάσης φύσεως οπλικών συστημάτων, που αγόραζε ερευνητικά σκάφη και γεωτρύπανα και τέλος το προκλητικότερο, που έκανε αποβατικές ασκήσεις απέναντι από τα ελληνικά νησιά, την ώρα που έσκουζε, λέγοντας ότι παρανόμως στρατιωτικοποιούνται Λέσβος, Χίος και Σάμος.
Τόσο κοντόφθαλμοι ήταν οι δικοί μας πολιτικοί, που δεν έβλεπαν πέρα από την μύτη τους. Και τώρα στο και πέντε, κι αφού είδαν την Άγκυρα να κινείται στην πράξη επιθετικά παρατάσσουν τον στόλο απέναντι στον τουρκικό και στην ουσία παρακολουθούν το Oruc Reis να κάνει το σουλάτσο του ανενόχλητο, σε νερά ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Με την έντονη διπλωματική δραστηριότητα η Ελλάδα εισπράττει φραστικές καταδίκες για τις τουρκικές επιθετικές ενέργειες, και έτερον ουδέν. Ακόμη και η Γαλλία, που φάνηκε αρχικά πρόθυμη να κινηθεί στρατιωτικά, υπό την πίεση του Βερολίνου έκανε πίσω, αν δεν συνέβαλε σε αυτό και η ελληνική ολιγωρία, να δεθεί με συμφωνίες η αμυντική αυτή συνεργασία.
Σε αυτό τον τρελό κόσμο αν δεν κινηθεί κανείς με στρατηγική και μεσο-μακροπρόθεσμους ορίζοντες, εκτίθεται σε θανάσιμους κινδύνους. Γιατί όπως έλεγαν και οι γονείς μας, των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν…
