Τρίτη 11 Ιουνίου 2024_Παλαιό Ψυχικό (πρώην Οικία Μποδοσάκη)
Δεν ήταν η παρουσία του υπουργού Μεταφορών κ. Σταϊκούρα που έδωσε πολιτική χροιά στο σπουδαίο βιβλίο των Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου και Κώστα Χ. Χριστίδη Η Επιχειρούσα Κοινωνία που ήταν αφορμή να βρεθούν εδώ-στην πρώην οικία Μποδοσάκη η οποία ατυχώς κατέληξε στο κράτος-τόσο ετερόκλητοι άνθρωποι με ένα κοινό, την αγάπη τους για το Επιχειρείν.
Aπό τον Βασίλη Μπόνιο
Κι αυτό καθώς ο κόσμος εκεί έξω που για την ώρα υποδύεται την Αποσβολωμένη (σε αφασία;) Κοινωνία όσο πιο άμεσα συνειδητοποιήσει ότι κινδυνεύει ή ίδια του η ύπαρξη από τις τυραννικές κυβερνήσεις τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχει να διασωθεί.
Η διάσωση αυτή τη φορά περνάει μέσα από το προσωπικό Επιχειρείν. Το επιχειρείν είναι απαραίτητη προυπόθεση επιβίωσης γιατί απαιτεί συναγερμό, γνώση, οξυδέρκεια, δράση. Στοιχεία-ανάμεσα στα άλλα-τα οποία θα πρέπει να βρεθούν ψηλά στη λίστα των εργαλείων επιβίωσης ανθρώπων και επιχειρήσεων σε ένα δυτικό κόσμο στον οποίο αυτό που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι η Γενοκτονία μείωσης του πληθυσμού εξαιτίας του σκασίματος της φούσκας του παγκοσμίου χρέους και του γεγονότος ότι η “ρύθμιση” του πληθυσμού αποτελούσε ανέκαθεν τον διακαή πόθο (κατ΄άλλους ευγονική επιλογή) των οικογενειών στις οποίες ανήκει ο κόσμος (κυρίως ο δυτικός).
Οι απόψεις που διατυπώνονται σε αυτές τις γραμμές είναι απόψεις του υπογράφοντος οι οποίες δεν είναι παρά συμπεράσματα εξοντωτικής και με “κρύο αίμα” έρευνας.
Όλο αυτό το διάστημα που βρίσκεται-κατά τη γνώμη μας- σε εξέλιξη η Γενοκτονία του δυτικού πληθυσμού διά μέσω της εξόντωσης της “κοστοβόρας” δυτικής οικογένειας επιχειρήσαμε να μπούμε στη θέση όλων των πρωταγωνιστών.
Tόσο εκείνων που “κρατάνε την αγάπη μόνο για την οικογένειά τους” αλλά και της “αναλώσιμης” παγκόσμιας κοινότητας-πληθυσμού η οποία πρόσφατα βίωσε μία εργαστηριακή planδημία για χάρη της επιβολής των προκατασκευασμένων εμβολίων. Πειθαρχία, υπακοή, τυραννία, θάνατος.
Το ερώτημα που πολύ συχνά μας ταλάνισε ήταν το εξής.
-Έχουν το δικαίωμα οι οικογένειες που επιχειρούν τη μείωση του δυτικού πληθυσμού να το κάνουν αυτό;
Σκεφθείτε λοιπόν ότι το παγκόσμιο χρήμα και το χρέος ανήκε στην ελληνική οικογένεια Παπαδόπουλου. Πόσους αιώνες η οικογένεια Παπαδόπουλου θα άντεχε να δείχνει φιλάνθρωπα αισθήματα και να δανείζει (φυσικά με τόκο) τα χρεοκοπημένα κράτη που ποτέ δεν τους επιστρέφουν το χρέος με αποτέλεσμα το εργαλείο τους να απαξιώνεται μια και αναγκάζονται να κόβουν-τυπώνουν διαρκώς χρήμα;
Ως πότε η οικογένεια Παπαδόπουλου θα ανέχονταν να πληρώνει τα παιδιά των Μπάμπη-Σούλας που προέρχονται από ένα βράδι Σαββάτου όπου οι 24χρονοι γονείς έκαναν έρωτα μετά από οινοποσία, έφεραν στο κόσμο τον νεογνό, σε τρία χρόνια χώρισαν και στη συνέχεια το χωρισμένο ζεύγος απαιτεί από το χρεοκοπημένο κράτος να εξασφαλίσει εκπαίδευση, μισθούς και συντάξεις στο παιδί που ήλθε στο κόσμο μέσα από αυτή τη διαδικασία.
Πότε θα εξαντλούνταν τα φιλάνθρωπα αισθήματα της οικογένειας Παπαδόπουλου;
Λοιπόν κάπως έτσι ενέσκηψε και η Ισπανική Γρίπη και οι Παγκόσμιοι Πόλεμοι και πολλά ακόμη “ιστορικά γεγονότα” όπως για παράδειγμα οι απεσταλμένοι από το deep state ΝΑΖΙ της Hamas oι οποίοι σφαγίασαν και ακρωτηρίασαν τον Εβραικό λαό την 7η Οκτωβρίου 2023.
Όπως ακριβώς και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν οι ίδιες οικογένειες χρηματοδοτούσαν τόσο τους ΝΑΖΙ ενώ στη συνέχεια αναλάμβαναν να αποκαταστήσουν τον μαρτυρικό Εβραικό λαό-τον οποίο τότε και τώρα (πάντα) τον θυματοποιούν ώστε οι ίδιοι να παραμένουν καμουφλαρισμένοι πίσω από τις κουρτίνες.
Μόνο που σήμερα κυρίως χάρη στο Χ. του Elon Musk και τον αγώνα για την ελευθερία της ανθρωπότητας που δίνει αυτός ο τεράστιος τύπος, οι εμπνευστές της Γενοκτονίας-τους οποίους δεν τους αδικούμε, τους κρίνουμε με κρύο αίμα-έχουν υποστεί ήττες και απώλειες.
Πρόκειται για μια τρομακτική και συναρπαστική μάχη εν μέσω μιας εν υπνώσει κοινωνίας.
Ακόμη και εάν οι λαοί νικήσουν, το δυτικό οικονομικό μοντέλο δύσκολα θα αντικατασταθεί. Θα απαιτήσει θυσίες. Λαούς με σπαρτιατική πειθαρχία-δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα. Από αυτή την άποψη αντί της Γενοκτονίας ερήμωσης του πληθυσμού ίσως ήτο σοφότερη επιλογή ο έλεγχος γεννήσεων τουλάχιστο στο δυτικό κόσμο. Δηλαδή να επιτρέπεται μόνο στους ώριμους και σοφούς ενδιαφερόμενους γονείς να αποκτήσουν παιδιά. Με κριτήριο τη σοφία και την ωριμότητα και όχι το χρήμα.
Ακόμη και εάν το κάθε κράτος επιστρέψει στο εθνικό του νόμισμα δεν βλέπουμε άλλη συνταγή από αυτή σε συνδυασμό με εκείνη της λειτουργίας των κιμπούτς και της ανταλλακτικής οικονομίας η οποία προυποθέτει το ατομικό Επιχειρείν. Εάν θέλετε ελευθερία πρέπει να γίνετε επιχειρηματίες της ζωής σας. Επιχειρείστε λοιπόν την διάσωσή σας! Αυτό περισσότερο από ποτέ είναι σήμερα η πρώτη στην ιεράρχηση προτεραιότητα.
-Επιχείρησε για τη ζωή σου!
Σκέψου έξω από το κουτί και δες το πραγματικό ρόλο των κυβερνώντων αλλά και των κομμάτων της κατασκευασμένης “δεξιάς” και “αριστεράς”.
Όπως σωστά επεσήμανε ο κ. Λεωνίδας-Φοίβος Κόσκος, ήταν δεξιά κυβέρνηση εκείνη η οποία κρατικοποίησε τον Όμιλο Ανδρεάδη προκαλώντας σοκ στο βιομηχανικό κόσμο της χώρας και δίνοντας στην εν υπνώσει κοινωνία το άλλοθι να επιτεθεί για μια ακόμη φορά στους επιχειρηματίες.
Η ομιλία του κ. Κόσκου (δείτε το σχετικό VIDEO) ήτο ταυτόχρονα και ένα ράπιστα στη πολιτική επιδομάτων των εγχωρίων κυβερνώντων ανεξάρτητα κομμάτων. Τα επιδόματα δεν είναι παρά ψυχοφάρμακα κατευνασμού που μοιράζουν οι δυτικές κυβερνήσεις στους λαούς ώστε να ευνουχίζουν την προσωπική διάθεση του Επιχειρείν και να κρατάνε τους πολίτες σαστισμένους, εξαρτώμενους από το κράτος-μέχρι θανάτου!
Σε αυτή τη κατεύθυνση η εργαστηριακή planδημία δεν ήταν παρά ένα εργαλείο. Καθώς ο κ. Σταϊκούρας έφερνε σαν παράδειγμα το γεγονός ότι η κυβέρνηση εν μέσω planδημίας ανέλαβε να στηρίξει επιχειρηματίες και εργαζόμενους παρέλειψε να μας πει ποιοι και γιατί δημιούργησαν την planδημία ελέγχου των μαζών και καταστολής.
Ο κ. Σταϊκούρας δεν αναφέρθηκε στην σημασία του Επιχειρείν σε ένα κράτος με 4οο δις δημόσιο χρέος και 400 δις ιδιωτικό χρέος.Τι να πει άλλωστε;
Φυσικά και ο ίδιος θεωρεί προφανώς φυσιολογικό να μετακινείς τα πιόνια της planδημίας (Κικίλιας, Χαρδαλιάς, Τσιόδρας, κλπ) σε άλλο πόστο της ίδιας ατζέντας, με το ίδιο ζητούμενο.
Λοιπόν το βιβλίο του φίλου Θανάση Παπανδρόπουλου και του εραστή του επιχειρείν Κώστα Χριστίδη Η Επιχειρούσα Κοινωνία (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗ), αποτελεί μία Βίβλο Αφύπνισης για την σημασία του Επιχειρείν στη ζωή του καθενός εκεί έξω. Ταυτόχρονα αποτελεί το Ιερό Δισκοπότηρο της Ελευθερίας. Εάν θέλετε να ζήσετε ελεύθεροι ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΤΕ.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αντίσταση από το ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ ειδικά όταν όπως συμβαίνει με σπουδαίες ελληνικές εταιρίες και εφοπλιστές οι οποίες καταφέρνουν να περάσουν τα σύνορα της χώρας και να γίνουν παγκόσμιες. Σε αυτή τη περίπτωση βάζουν το λιθαράκι τους στην ελευθερία του δυτικού κόσμου στο σύνολό του. Αυτή είναι τώρα το ζητούμενο. Η ζωή και η ελευθρία σου-τίποτε λιγότερο. Ο τίτλος του Βιβλίου και το περιεχόμενό του δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρα.
Ευχαριστούμε λοιπόν τον Θανάση και τον Κώστα που μόχθησαν για το βιβλίο, τον Δημήτρη Βεργάδο που έκανε την εισαγωγή και τη παρουσίαση των καλεσμένων, τον υπουργό Σταϊκούρα ο οποίος είχε την ευγένεια να παραμείνει σε όλη τη διάρκεια της παρουσίασης, ο οποίος είχε την καλωσύνη να διαβάσει ή είχε φροντίσει να ενημερωθεί διεξοδικά για το βιβλίο και στο τέλος της μέρας υπήρξε ειλικρινής και ο εαυτός του. Υπερασπίστηκε το κράτος και τον προκρούστειο ρόλο του. Ο υπουργός υπήρξε ειλικρινής και αυτό είναι προς τιμή του.
Ο δε λόγος του δεν θα διέφερε εάν ο ίδιος ήτο μέλος του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε οι χορηγοί των αντιμαχόμενων κομμάτων του δυτικού κόσμου είναι οι ίδιοι. Χρηματοδοτούν τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα και αυτό δημιουργεί μια ισορροπία μεταξύ αντιθέτων δυνάμεων-κάθε πλευρά βασίζεται στην άλλη για να διατηρήσει τη τάξη.
Θα μπορούσε να αποτελεί ένα από τα μυστικά της διακυβέρνησης του κόσμου.
Όσο για τους συγγραφείς καλύτερη δικαίωση δεν θα μπορούσε να υπάρξει από τη παρουσία της νεαρής δημοσιογράφου του επιχιειρηματικού ρεπορτάζ κ. Μαρίας Ακριβού η οποία ήταν ανθρώπινη και συγκινητική όταν μίλησε για τον δάσκαλό της κ. Θανάση Παπανδρόπουλο.
Σας καλούμε να δείτε τα VIDEO όλων των ομιλητών γιατί δεν έχουμε το χρόνο να αποδώσουμε τις ομιλίες τους. Δείτε προσηλωμένοι κάθε λέξη και κυρίως αγοράστε το βιβλίο και βουτήξτε στις σελίδες του.
Η Επιχειρούσα Κοινωνία δεν είναι τίποτε λιγότερο από μία ΥΠΟΘΕΣΗ ΖΩΗΣ. Της δικής σου ζωής.
Στο παρόν βιβλίο οι Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος και Κώστας Χ. Χριστίδης δίνουν μία διαφορετική υπόσταση στην έννοια του επιχειρείν και του χώρου μέσα στον οποίον αυτό μπορεί να αναπτυχθεί, να γονιμοποιηθεί και να γίνει μοχλός ανάπτυξης, ευημερίας και πολιτιστικής προόδου. Περιγράφουν την εξέλιξη της επιχείρησης ως ιστορικό, πνευματικό γεγονός από τον Άνταμ Σμιθ μέχρι την σημερινή εποχή του άυλου χρήματος και επισημαίνουν ότι η επιχείρηση, όταν άρχισε να αποκτά αυξανόμενο οικονομικό βάρος και ανοδική κοινωνική ισχύ, στηρίχθηκε σε μία εξόχως γόνιμη κουλτούρα, που ήταν αυτή της ανερχόμενης αστικής τάξεως. Κορυφαίοι διανοητές, όπως οι Καρλ Μαρξ και Γιόζεφ Σουμπέτερ, ο καθένας από την δική του οπτική γωνία και φιλοσοφική ενατένιση, θεωρούσαν ότι η επιχείρηση ως φορέας της βιομηχανικής επανάστασης, ήταν ταυτοχρόνως και ιμάντας μίας νέας ιστορικής παρουσίας. Πολύ αργότερα, ο νομπελίστας Μουχάμεντ Γιουνούς θα δήλωνε: «…Οι φτωχοί δεν είναι υπεύθυνοι για τη φτώχεια τους. Δεν είναι ούτε ανίκανοι, ούτε τεμπέληδες αλλά θύματα. Η κοινωνία τους έκανε φτωχούς. Πρέπει στον καθένα να δοθεί η δυνατότητα να γίνει επιχειρηματίας…».
Το VIDEO της εισαγωγικής ομιλίας του κ. Δημήτρη Βεργάδου
Στον τρόπο με τον οποίο η επιχειρηματικότητα μπορεί να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης και ευημερίας μιας κοινωνίας, αναφέρθηκε ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστος Σταϊκούρας, κατά την παρουσίαση του βιβλίου: «Η Επιχειρούσα Κοινωνία» των Αθανασίου Παπανδρόπουλου και Κώστα Χριστίδη.
Όπως τόνισε ο κ. Σταϊκούρας, πρόκειται για ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο, που μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για γόνιμη σκέψη και θρυαλλίδα για προβληματισμό, μέσα από τη σφαιρική και ανθρωποκεντρική προσέγγιση των συγγραφέων.
Ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών υπογράμμισε ότι, «Η Επιχειρούσα Κοινωνία» αποτελεί ένα νέο και επίκαιρο σύγγραμμα, μέσα από το οποίο μπορούμε να εξάγουμε τα εξής συμπεράσματα:
· 1ον: Η επιχείρηση ως ένα ζωντανό, δυναμικό, πλουτοπαραγωγικό κύτταρο της κοινωνίας αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο των ζωτικότερων οικονομικών λειτουργιών και προϋπόθεση ανόδου και προόδου της κοινωνίας.
· 2ον: Η επιχειρηματικότητα πρέπει να είναι δημιουργική, τεχνολογικά έξυπνη και πολιτιστικά ευαίσθητη. Έχει αυξημένη ευθύνη, που η ίδια η θέση της απαιτεί από αυτήν, την αξιοκρατία, τη δημιουργική πρωτοβουλία, την επαγγελματική συνείδηση, τον σχεδιασμό, την έμπνευση, όλους τους παράγοντες που συνθέτουν την εταιρική διακυβέρνηση.
· 3ον: Χρέος του συνειδητού επιχειρηματία είναι να φροντίζει, σε μία κοινωνία, η παραγωγή οικονομικού κεφαλαίου να συμβαδίζει με τον σχηματισμό και αντίστοιχου κοινωνικού κεφαλαίου.
· 4ον: Επιβάλλεται να αξιοποιήσουμε τις νέες τεχνολογίες, με τον άνθρωπο όμως στο επίκεντρο. Άνθρωπος – πολίτης – επιχειρηματίας, που θα γνωρίζει την ιστορία του, θα σέβεται τις αρχές και τις αξίες που του κληροδότησαν οι πρόγονοί του, θα χρησιμοποιεί πάντα πυξίδα για τον προσανατολισμό του, θα λειτουργεί με σωφροσύνη, σύνεση και προνοητικότητα.
Ακολουθεί ολόκληρη η τοποθέτηση του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστου Σταϊκούρα:
Θέλω να ευχαριστήσω τους συγγραφείς, τους κ.κ. Παπανδρόπουλο και Χριστίδη, για την πρόσκληση να παρουσιάσω, μαζί με άλλους εκλεκτούς καλεσμένους, συναδέλφους από τον χώρο της επιστήμης, της πολιτικής και της οικονομίας, το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο «Η Επιχειρούσα Κοινωνία».
Για εμένα, η αποδοχή της πρόσκλησης ήταν πρόκληση και ευκαιρία.
Πρόκληση, να διαβάσω ένα νέο και επίκαιρο σύγγραμμα, μέσα και από τις ιστορικές αναφορές του, χρήσιμο και για την διδασκαλία μου στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, πάνω σε ζητήματα εταιρικής διακυβέρνησης και εταιρικής κοινωνικής ευθύνης.
Και ευκαιρία, να ιχνηλατήσω τις προσεγγίσεις των συγγραφέων σε ζητήματα της επιχειρηματικότητας που μας απασχολούν.
Πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο διακρίνεται για τη συνοχή, την συνεκτικότητα, την ακρίβεια και τον νεοτερισμό στη συγγραφική προσέγγισή του.
Βιβλίο χρήσιμο και πρακτικό, αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, μεθοδικής εργασίας, τεκμηριωμένης ανάλυσης, συσσωρευμένης γνώσης, πολύχρονης εμπειρίας.
Βιβλίο μέσα από τη σφαιρική και ανθρωποκεντρική προσέγγιση των συγγραφέων, το οποίο μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για γόνιμη σκέψη, και θρυαλλίδα για προβληματισμό στα πεδία της εταιρικής διακυβέρνησης, της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης και της επιχειρούσας κοινωνίας.
Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη, διακριτά και αλληλοσυνδεόμενα.
Στο 1ο μέρος αναπτύσσεται η σημασία του επιχειρηματία και της επιχείρησης, ως ακρογωνιαίων λίθων για την ανάπτυξη και την ευημερία μιας κοινωνίας.
Τονίζεται, μεταξύ άλλων, ότι η επιχειρηματικότητα μόνο σε συνθήκες ελευθερίας, μέσα σε ένα κράτος δικαίου, μπορεί να ανθίσει και να παράσχει την καθοριστική συμβολή της στη δημιουργία πλούτου.
Όμως, όπως υποστηρίζουν και οι συγγραφείς, η ελευθερία ουδέποτε είναι απεριόριστη και ανεξέλεγκτη, γιατί, σε αντίθετη περίπτωση, θα περιοριζόταν η αντίστοιχη ελευθερία των άλλων, φυσικών και νομικών προσώπων που διαβιούν σε μία κοινωνία.
Και όπως σε ατομικό επίπεδο η ελευθερία συνδέεται με την ευθύνη, έτσι και στο επιχειρηματικό επίπεδο, η ελευθερία συνδέεται αδιάσπαστα με την υπευθυνότητα.
Πρόκειται, ακριβώς, για το περιεχόμενο του «ευ επιχειρείν», χωρίς το οποίο ο πλούτος που παράγεται από την επιχείρηση δεν είναι διατηρήσιμος.
Έτσι, οι συνιστώσες του «ευ επιχειρείν», στη θεωρία και την πράξη, εξετάζονται στο 2ο μέρος του βιβλίου.
Τέλος, στο 3ο μέρος, οι συγγραφείς διαπραγματεύονται τις νέες ηγετικές ικανότητες στις νέες εποχές, με έμφαση στις πολύτιμες έννοιες της ευελιξίας, της εμπιστοσύνης και της ενσυναίσθησης.
Κατά την εκτίμησή μου, τέσσερα είναι τα βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από την ανάγνωση του βιβλίου, και τα οποία εδράζονται στις ενότητες που ανέφερα προηγουμένως.
1ο Συμπέρασμα
Η επιχειρηματικότητα είναι προϋπόθεση ανόδου και παράγοντας προόδου της κοινωνίας.
Η επιχείρηση είναι ένα ζωντανό, δυναμικό, πλουτοπαραγωγικό κύτταρο της κοινωνίας.
Όπως υποστηρίζεται στις σελίδες του βιβλίου, χωρίς επιχειρηματικό πνεύμα, η βιομηχανική επανάσταση ποτέ δεν θα είχε υπάρξει.
Και χωρίς επιχειρηματίες, θα βρισκόμασταν ακόμη στη λίθινη εποχή.
Γιατί η επιχειρηματική δραστηριότητα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος των ζωτικότερων οικονομικών λειτουργιών.
2ο Συμπέρασμα
Η επιχειρηματικότητα πρέπει να είναι δημιουργική, τεχνολογικά έξυπνη και πολιτιστικά ευαίσθητη.
Έχει αυξημένη ευθύνη, που η ίδια η θέση της απαιτεί από αυτήν, την αξιοκρατία, τη δημιουργική πρωτοβουλία, την επαγγελματική συνείδηση, τον σχεδιασμό, την έμπνευση, όλους τους παράγοντες που συνθέτουν την εταιρική διακυβέρνηση.
Σε αυτή την κατεύθυνση άλλωστε κινείται και ο Νόμος 4706/2020, για την εταιρική διακυβέρνηση.
Ενδεικτικά, υπάρχει διακριτό Άρθρο του Νόμου που αναφέρεται στην πολιτική καταλληλότητας των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου.
Πολιτική καταλληλότητας που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τα κριτήρια για την αξιολόγηση της καταλληλότητας των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, ιδίως ως προς τα εχέγγυα ήθους, τη φήμη, την επάρκεια γνώσεων, τις δεξιότητες, την πολυμορφία και την επαρκή εκπροσώπηση ανά φύλο, την ανεξαρτησία κρίσης και την εμπειρία για την εκτέλεση των καθηκόντων που τους ανατίθενται.
3ο Συμπέρασμα
Για πολλά χρόνια, η κατεστημένη άποψη θεωρούσε ότι η μοναδική ευθύνη που είχε κάθε επιχείρηση ήταν απέναντι στους μετόχους της.
Αν για την επίτευξη κέρδους απαιτούνταν μια συνεχής συναλλαγή φυσικών εισροών μεταξύ κάθε επιχείρησης και του φυσικού και κοινωνικού της περιβάλλοντος, συναλλαγή η οποία αγνοούσε συχνά αρχές του αμοιβαίου σεβασμού και της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας, αυτό περνούσε απαρατήρητο.
Η υπερεκμετάλλευση των πόρων που απορρέει από αυτή τη λογική επέφερε την έντονη αμφισβήτησή της από άτομα, θεσμικούς φορείς αλλά και κάποιους φωτισμένους επιχειρηματίες, και εισήγαγε, επίσημα, την έννοια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης στην επιχειρηματική αλλά και την κοινωνική ατζέντα.
Χρέος του συνειδητού επιχειρηματία είναι να φροντίζει, σε μία κοινωνία, η παραγωγή οικονομικού κεφαλαίου να συμβαδίζει με τον σχηματισμό και αντίστοιχου κοινωνικού κεφαλαίου.
Όπως αναφέρουν και οι συγγραφείς, πολλοί επιχειρηματίες θεωρούν, πλέον, την επιχείρηση πριν απ’ όλα κοινωνικό κεφάλαιο, και θέλουν να την θέσουν στην υπηρεσία των κοινωνικών νεωτερισμών και της κοινωνικής ευημερίας.
Άλλωστε, όπως οι συγγραφείς επισημαίνουν, οι επιχειρήσεις είναι, εκ των πραγμάτων, υποχρεωμένες να επιδεικνύουν κοινωνική υπευθυνότητα, συμπεριφερόμενες ως αδιάσπαστα κύτταρα των οργανωμένων κοινωνιών, εντός των οποίων δραστηριοποιούνται.
Υπενθυμίζουν, μάλιστα, τόσο την αναφορά του Πήτερ Ντράκερ περί «επιχείρησης με ανθρώπινο πρόσωπο», όσο και τον ορισμό της διατηρήσιμης ή βιώσιμης ανάπτυξης, σύμφωνα με τον οποίο πρόκειται για την ανάπτυξη που καλύπτει τις ανάγκες της παρούσας γενεάς, χωρίς να μειώνει τις δυνατότητες των μελλοντικών γενεών να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες.
4ο Συμπέρασμα
Οι ανεπτυγμένες κοινωνίες θα πρέπει να συγκροτούνται από ελεύθερους, υπεύθυνους και σκεπτόμενους πολίτες, ικανούς να αναλαμβάνουν οι ίδιοι τις τύχες τους στα χέρια τους.
Όπως χαρακτηριστικά τονίζουν οι συγγραφείς, η αναπτυσσόμενη «πληροφορική κοινωνία», η οποία ευνοεί την παραγωγή και διαχείριση γνώσεων, αποτελεί ένα είδος «αντιγριπικού», λιπαίνοντας την οικονομία προς μεγαλύτερη κινητικότητα ανθρώπων και ιδεών.
Απαιτείται όχι μόνο αυξημένη, αλλά ουσιαστικότερη συμμετοχή των πολιτών στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.
Ειδικά στο πλαίσιο της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, της «ανθρωπιστικής επανάστασης», αφού ποτέ άλλοτε οι τεχνολογικές εξελίξεις δεν είχαν τέτοια επίδραση στον άνθρωπο.
Μια επίδραση ικανή να τον οδηγήσει σε μοναδικά επιτεύγματα, τα οποία μπορούν να αλλάξουν τον ρου της Ιστορίας σχετικά με την καταπολέμηση της φτώχειας, την αντιμετώπιση θανατηφόρων ασθενειών, την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και σε καταστροφικά ατοπήματα, όπως στη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην απώλεια των αρχών και των αξιών του πολιτισμού.
Επιβάλλεται, συνεπώς, να αξιοποιήσουμε τις νέες τεχνολογίες, με τον άνθρωπο όμως στο επίκεντρο.
Άνθρωπος – πολίτης – επιχειρηματίας, που θα γνωρίζει την ιστορία του, θα σέβεται τις αρχές και τις αξίες που του κληροδότησαν οι πρόγονοί του, θα χρησιμοποιεί πάντα πυξίδα για τον προσανατολισμό του, θα λειτουργεί με σωφροσύνη, σύνεση και προνοητικότητα.
Συμπερασματικά, η ξενάγηση στις σελίδες του βιβλίου, η οποία και δεν εξαντλείται σε αυτά τα στοιχεία, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και χρήσιμη, για όλους τους stakeholders της «επιχειρούσας κοινωνίας».
Γιατί, όπως αναφέρει και ο κ. Καλούσης στον πρόλογο του βιβλίου, και συμφωνώ απολύτως, το υπό χείρας βιβλίο, στη σημερινή κομβική εποχή μας, αποτελεί παράθυρο ανοικτό στο μέλλον.
Το VIDEO της ομιλίας του κ. Χρήστου Σταϊκούρα
Το VIDEO της ομιλίας του κ. Λεωνίδα-Φοίβου Κόσκου
Το VIDEO της ομιλίας του κ. Γιώργου Μέργου
Το VIDEO της ομλίας της κ. Μαρίας Ακριβού
Το VIDEO της ομιλίας του κ. Κώστα Χ. Χριστίδη
Το VIDEO της ομιλίας του κ. Αθανασίου Χ. Παπανδρόπουλου
Περιγραφή
Στο παρόν βιβλίο οι Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος και Κώστας Χ. Χριστίδης δίνουν μία διαφορετική υπόσταση στην έννοια του επιχειρείν και του χώρου μέσα στον οποίον αυτό μπορεί να αναπτυχθεί, να γονιμοποιηθεί και να γίνει μοχλός ανάπτυξης, ευημερίας και πολιτιστικής προόδου. Περιγράφουν την εξέλιξη της επιχείρησης ως ιστορικό, πνευματικό γεγονός από τον Άνταμ Σμιθ μέχρι την σημερινή εποχή του άυλου χρήματος και επισημαίνουν ότι η επιχείρηση, όταν άρχισε να αποκτά αυξανόμενο οικονομικό βάρος και ανοδική κοινωνική ισχύ, στηρίχθηκε σε μία εξόχως γόνιμη κουλτούρα, που ήταν αυτή της ανερχόμενης αστικής τάξεως. Κορυφαίοι διανοητές, όπως οι Καρλ Μαρξ και Γιόζεφ Σουμπέτερ, ο καθένας από την δική του οπτική γωνία και φιλοσοφική ενατένιση, θεωρούσαν ότι η επιχείρηση ως φορέας της βιομηχανικής επανάστασης, ήταν ταυτοχρόνως και ιμάντας μίας νέας ιστορικής παρουσίας. Πολύ αργότερα, ο νομπελίστας Μουχάμεντ Γιουνούς θα δήλωνε: «…Οι φτωχοί δεν είναι υπεύθυνοι για τη φτώχεια τους. Δεν είναι ούτε ανίκανοι, ούτε τεμπέληδες αλλά θύματα. Η κοινωνία τους έκανε φτωχούς. Πρέπει στον καθένα να δοθεί η δυνατότητα να γίνει επιχειρηματίας…».
Αυτή είναι και η μεγάλη πρόκληση της σύγχρονης επιχειρούσας κοινωνίας. Η αντίσταση στον φόβο, η υπερπήδηση εμποδίων (όπως αυτά που δημιουργούν ανελεύθερα καθεστώτα και συντεχνιακές αντιλήψεις), η απελευθέρωση της ευφυΐας και η καλλιέργεια του πνεύματος της επιχειρηματικότητας είναι, όπως αναφέρουν οι συγγραφείς στο πρώτο μέρος του βιβλίου, οι βασικοί παράγοντες που οδηγούν στην πρόοδο και την ευημερία.
Μία σύγχρονη επιχειρούσα επικοινωνία, όμως, άξια του ονόματός της, αντιλαμβάνεται ότι η επιχείρηση, εκτός από αφετηρία παραγωγής πλούτου, είναι ανάγκη να αποτελεί και χώρο κοινωνικής καταξίωσης. Και τούτο επιτυγχάνεται με την ηθική διάσταση της επιχειρηματικής δράσης, όπως αυτή εκδηλώνεται στη συμπεριφορά της επιχείρησης προς τους μετόχους, τους εργαζόμενους, τους πελάτες, τους προμηθευτές, τους ανταγωνιστές, το κράτος και τις οργανώσεις του κοινωνικού τομέα. Οι σχέσεις με όλα αυτά τα ενδιαφερόμενα μέρη αναλύονται διεξοδικά στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, όπου εξετάζονται θέματα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, κοινωνικής λογιστικής και κριτηρίων ESG για την ανάπτυξη και μέτρηση δράσεων περιβαλλοντικών, κοινωνικών και καλής διακυβέρνησης.
Στο τρίτο και τελευταίο μέρος γίνεται αναφορά στις νέες ηγετικές ικανότητες που απαιτούνται για τις νέες εποχές που είναι ήδη εδώ. Περιληπτικά, αυτές μπορεί να συμπυκνωθούν στην έννοια της πολιτικής νοημοσύνης (PQ), η οποία είναι η ηγετική ικανότητα διάδρασης σε έναν κόσμο όπου κυβερνήσεις, επιχειρήσεις και κοινωνίες μοιράζονται την ισχύ, αναζητούν και βρίσκουν βελτιωμένους τρόπους συνεργασίας μεταξύ δημόσιου, ιδιωτικού και κοινωνικού τομέα για την δημιουργία ευημερίας, κερδών αλλά και καλύτερων συνθηκών ζωής, που ωφελούν τόσο τις παρούσες όσο και τις επόμενες γενεές. Αυτός είναι και ο ύπατος προορισμός μιας Επιχειρούσας Κοινωνίας.
Συγγραφέας
Παπανδρόπουλος Αθανάσιος Χ.
Ο Αθανάσιος-Γεώργιος Παπανδρόπουλος γεννήθηκε στο Παλαιό Ψυχικό και είναι γόνος μεγάλης οικογένειας των Πατρών με παρουσία στον επιχειρηματικό και δημοσιογραφικό χώρο (Νεολόγος Πατρών). Φοίτησε στο Πανεπιστημιακό Κέντρο της Μόνς στο Βέλγιο του οποίου είναι πτυχιούχος Εμπορικών και Οικονομικών Επιστημών εφαρμοζομένων στις υπό Ανάπτυξη Χώρες. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα Δημοσιογραφίας, Επικοινωνίας και Πολιτικής Φιλοσοφίας στα Πανεπιστήμια της Λίλλης και της Λιέγης.
Τον Αύγουστο του 1963 προσελήφθη στον «Οικονομικό Ταχυδρόμου» και το «Οικονομικό Βήμα» και το 1996 έγινε ο πρώτος Έλληνας ανταποκριτής στις Βρυξέλλες για τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη. Την περίοδο 1967 – 1977 εργάσθηκε σε γαλλικές επαρχιακές εφημερίδες και περιοδικά και το 1978 επανέκαμψε στον «Οικ. Ταχυδρόμο», του οποίου υπήρξε εκλεκτό στέλεχός του έως τη διακοπή της κυκλοφορίας του τον Ιούλιο 2004. Στη διάρκεια της πολυετούς σταδιοδρομίας του, συνεργάσθηκε με τις εφημερίδες «Ελεύθερος Τύπος», «Τύπος της Κυριακής», «Εστία», Κέρδος», «Ναυτεμπορική», «Πελοπόννησος», «Μακεδονία», «Θεσσαλονίκη», «Απογευματινή» και «Πατρίς Πύργου».
Πραγματοποίησε επίσης πάνω από 400 εκπομπές στα τηλεοπτικά κανάλια ΕΡΤ, SBC, Κανάλι 24, ΤΡΤ Αχαΐας. Υπήρξε σχολιαστής επίσης στον Ρ/Σ 9.84 FM και στην ελληνική εκπομπή της Γερμανικής Ραδιοφωνίας. Χρημάτισε διεθνής πρόεδρος της Ενώσεως Ευρωπαίων Δημοσιογράφων από το 1992 έως και το 1998, πρόεδρος της Ενώσεων Συντακτών Περιοδικού – Ηλεκτρονικού Τύπου (1997-2003) και αντιπρόεδρος της Ενώσεως Δημοσιογράφων Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Σήμερα συνεργάζεται με 10 καταξιωμένους ιστοτόπους. Έχει συγγράψει τρία δικά του βιβλία, τρία με τον Κώστα Χριστίδη και πήρε μέρος σε τρεις συλλογικές εκδόσεις.
Χριστίδης Κώστας X.
Ο Κώστας Χ. Χριστίδης είναι νομικός – οικονομολόγος. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Αριστούχος απόφοιτος Βαρβακείου, πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του London School of Economics (M.Sc. Econ.). Δικηγόρος Αθηνών (1973-2008, παρ’ Αρείω Πάγω από το 1983), νομικός και οικονομικός σύμβουλος και Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος ή μέλος Δ.Σ. πολλών επιχειρήσεων και οργανισμών του ιδιωτικού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, όπως: Μακεδονικά Κλωστήρια Α.Ε., IMPACT Σύμβουλοι Επιχειρήσεων Α.Ε. Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών Α.Ε., Οργανισμός Κτηματολογίου και Χαρτογραφήσεως Ελλάδος, ADDAX A.E. Σύμβουλοι Πληροφορικής και Οργάνωσης. Αναπτυξιακή Εταιρεία Δήμου Αθηναίων, Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων Κλωστοϋφαντουργών (ΣΕΒΚ), Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ),Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης (ΤΕΑΠΟΚΑ). Διετέλεσε Ειδικός Σύμβουλος στο Υπουργείο Οικονομικών, Partner στην DBC Diadikasia S.A., Σύμβουλος σε πολλές δικηγορικές και ασφαλιστικές εταιρείες σε θέματα ποιότητας βάσει του προτύπου ISO 9001:2015, Υπεύθυνος Μονάδας Εσωτερικού Ελέγχου της Γ.Ε.Δημητρίου Α.Ε.Ε. (θυγατρικής εταιρείας του Ομίλου INFO-QUEST).
Μέλος πολλών think tanks. Έχει γράψει, μόνος ή σε συνεργασία, 9 βιβλία και έχει δημοσιεύσει εκατοντάδες άρθρων επιστημονικού, οικονομικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος στον ημερήσιο και περιοδικό αθηναϊκό τύπο.
Υπήρξε τακτικός αρθρογράφος των εφημερίδων «Εστία» (2011–2019) και «Ο Φιλελεύθερος» (2019-2020).
Σήμερα είναι Αντιπρόεδρος Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών και Διαχειριστής της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας «ΝΕΕΣ ΙΔΕΕΣ», η οποία έχει την ευθύνη λειτουργίας του ιστότοπου Newideas.gr.
>
