Είκοσι χρόνια μετά τη δολοφονική επίθεση των καμικάζι ισλαμιστών κατά των Δίδυμων Πύργων της Νέας Υόρκης, το βιβλίο που έγραψε μετά ο Μανώλης Βασιλάκης, φέρνει στο προσκήνιο μια θλιβερή ελληνική πραγματικότητα.
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Η τρομοκρατική επίθεση των ισλαμιστών κατά των Διδύμων Πύργων στη Νέα Υόρκη στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 ήταν ένα κοσμοϊστορικό γεγονός, το οποίο δυστυχώς στην Ελλάδα παραμορφωθηκε σε βαθμό τέτοιο, που ελάχιστοι μπόρεσαν να ανιχνεύσουν την τεράστια σημασία του. Και αυτή την παραμόρφωση του γεγονότος, με μοναδική σχολαστικότητα, οξεία κριτική, αλλά και απόλυτη τεκμηρίωση, την κατέγραψε ο δημοσιογράφος Μανώλης Βασιλάκης, σ’ ένα βιβλίο-ντοκουμέντο το οποίο θα είναι πολύτιμο για τους ιστορικούς του μέλλοντος.
Και τούτο διότι μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, που έχει τίτλο «Καλά να πάθουν»,(Εκδόσεις Γνώσεις, πρόλογος Στέφανου Μάνου, Αθήνα 2002) ξεπηδούν όλες οι πνευματικές ανεπάρκειες, στρεβλώσεις και ηθικές ελλείψεις μιας κοινωνίας, η οποία έχει μετατρέψει σε ευτελές ποδοσφαιρικό θέαμα την λαμπρή πολιτιστική της κληρονομιά. Και υπό αυτή την έννοια, δεν υπάρχει πιο γελοίο θέαμα να ακούει κανείς εθνικιστικές κορώνες περί ελληνισμού από ανθρώπους που μετά βίας ψελλίζουν σωστά ελληνικά και αγνοούν τα πάντα για τον Ελληνισμό και την οικουμενικότητα του , μήτρα της ελεύθερης σκέψης και του κριτικού λόγου. Στο πλαίσιο αυτό,αν τη συγγραφική και δημοσιογραφική εργασία/καταγραφή του Μανώλη Βασιλάκη, την πάει κανείς πιο μακρυά, έχει και αξιόλογα ερμηνευτικά εργαλεία για φαινόμενα της σημερινής ελληνικής ιδεολογικής και πνευματικής πραγματικότητας.Στην οποίαν βέβαια,κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις,αποτελούν νησίδες αντίστασης.
Ο αντιαμερικανισμός, η αντιδυτική ρητορεία, η εσωστρέφεια και η ομφαλοσκόπηση, το μίσος για τους δημιουργούς, ο φθόνος και η ανορθόλογη εγωπάθεια δεν είναι συναισθήματα που έπεσαν από τον ουρανό. Η απομάκρυνση της ελληνικής κοινωνίας από αρχές και θεωρήσεις που αφετηρία τους είναι ο ελληνισμός, κατά τη γνώμη μας είναι ένα ιστορικό γεγονός που έχει συγκεκριμένες πηγές και γνωστούς φορείς. Αυτή είναι όμως μια άλλη μεγάλη και μάλλον θλιβερή ιστορία.
Στο βιβλίο του «Καλά να πάθουν» ο Μανώλης Βασιλάκης από τη μια πλευρά περιγράφει την ιδεολογική τρομοκρατία και λογοκρισία που τις αρχές του 21ου αιώνα κυριαρχούσε στη χώρα και από την άλλη ιχνογραφεί την ιδεολογική πώρωση ενός συνονθυλεύματος ακροδεξιάς και αριστεράς, που αν σήμερα βρίσκεται σε πολιτική νάρκη, αυτό οφείλεται στο ότι είναι ακόμα νωπά τα δείγματα γραφής που έδωσε όταν σε κάποια φάση το 2015 κλήθηκαν να κυβερνήσουν τη χώρα.
«Στόχος του βιβλίου, γράφει ο Μανώλης Βασιλάκης, δεν είναι να μεταπείσει την ούτως ή άλλως αλάνθαστη δημοσίαν ελληνικήν συνείδησιν, αλλά να δείξει στους Έλληνες πολιτικούς και στους διαμορφωτές της κοινής γνώμης τί επέτυχε η ακηδία τους, η ελαφρότητα και ανευθυνότητα τους: ότι εξέθρεψε ένα τέρας το οποίο πρέπει να τροφοδοτούν και να εξευμενίζουν, να συμπεριφέρονται τρυφερά στο κτήνος κολακεύοντας τα χειρότερα ορμέμφυτά του, να το ανατροφοδοτούν, να το εξάπτουν και να το παροξύνουν περαιτέρω, να το σύρουν και να σύρονται απ’ αυτό ικανοποιώντας τις παιδαριώδεις έξεις του, παρά την τρομερή βλάβη των εθνικών συμφερόντων. Δεν τολμούν διότι κατά βάθος δεν θέλουν ούτε καν να προβούν σε μια δήλωση αποδοκιμασίας όταν λ.χ. διάφοροι ανεγκέφαλοι κηρύσσουν «ανεπιθύμητο» τον αμερικανό πρέσβη. Δεν ετόλμησαν να τιμήσουν ούτε τους νεκρούς ομογενείς μας,(στην τρομοκρατική επίθεση της 11/9/2001) δεν έκαναν γνωστό ούτε καν τον αριθμό τους στην ελληνική κοινή γνώμη, ούτε αισθάνθηκαν ότι πρόκειται και για δική μας υπό θεση. Διότι κανακεύουν το τέρας του παρανοϊκού αντιδυτικισμού – αντιαμερικανισμού. «Το ότι στην Ελλάδα ο εχέφρων άνθρωπος “οφείλει” να είναι, αντιαμερικανός αποτελεί αξίωμα, στον κόσμο της πολιτικής, της δημοσιογραφίας και των γραμμάτων… Ο αντιαμερικανισμός είναι πανταχού παρών: σε όλα τα κόμματα, στα μέσα ενημέρωσης, στα κείμενα φιλοσόφων, στο πεζοδρόμιο, στα λαϊκά άσμα τα και στα τηλεοπτικά σίριαλ», παρατηρεί ο καθηγητής Δ. Δημητρά κος”. Κάποτε ο αντιδυτικισμός – αντιαμερικανισμός εθεωρείτο το «αυτονόητο» της Αριστεράς. Σήμερα είναι το «αυτονόητο» όλης της ελληνικής κοινωνίας, το πιο σταθερό γνώρισμα της σύγχρονης νεο ελληνικής ιδεολογίας. Πρόκειται, για το κατ’ εξοχήν «όργανο αυτότραυματισμού», όπως γράφει ο ομογενής Καθηγητής Geokas M.C, σε άρθρο του με τίτλο «Αντιαμερικανισμός των Ελλήνων, Σιδηρούν παραπέτασμα μεταξύ Ελλάδος και Ομογένειας».
Αυτά έγραφε πριν 20 χρόνια ο Μαν. Βασιλάκης και σήμερα η εγκληματική και δολοφονική ηλιθιότητα των αρνητών της πανδημίας και αντιεμβολιαστών τον δικαιώνει. Δυστυχώς,αν και σε υποχώρηση,ο λαϊκισμός και η συνομωσιολογία παραμένουν ισχυρά φαινόμενα της πολιτικής και πνευματικής ζωής της χώρας και ως τέτοια διακυβεύουν κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού της.Ακόμα χειρότερα, σε μια περίοδο όπου η γειτονική μας Τουρκία εξισλαμίζεται με επεκτατικές προθέσεις,υπάρχουν στη χώρα Έλληνες που προτιμούν να γίνουμε… Ασιάτες. Για να αποφύγουμε …τον νεοφιλελευθερισμό!!!
