Του Μελέτη Ρεντούμη*
Η αύξηση του κατώτατου μισθού αν και στην θετική κατεύθυνση προς την ενίσχυση της κατανάλωσης, δεν μπορεί από μόνη της να συγκρατήσει τις τιμές των ενοικίων και των ακινήτων
Είναι γεγονός ότι σε μεγάλες οικονομικές κρίσεις, υπάρχουν σημαντικές διακυμάνσεις στις τιμές αγαθών και υπηρεσιών, κάτι που τo βλέπουμε έντονα και στην πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία δύο χρόνια, με την έλευση της πανδημίας.
Η μείωση της προσφοράς σε σχέση με την ζήτηση, τα προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα και οι ανοδικές τάσεις στον πληθωρισμό, έχουν επηρεάσει την οικοδομική δραστηριότητα και την αγορά κατοικίας και στην χώρα μας, όπου παρατηρείται αύξηση τόσο των αντικειμενικών, όσο και των εμπορικών αξιών, κυρίως στις μεσοαστικές περιοχές, στην Αθήνα, αλλά και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας.
Το πρόβλημα βέβαια είναι εντονότερο στα ενοίκια, που έχουν αυξηθεί υπέρμετρα στις περισσότερες περιοχές, υπερβαίνοντας πολλές φορές το ήμισυ του διαθέσιμου εισοδήματος ενός νοικοκυριού μηνιαίως, παράλληλα με τις αυξήσεις στα βασικά προϊόντα διατροφής.
Πρόκειται για ένα εκρηκτικό μείγμα ακριβείας, που αν δεν ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα με σχέδιο και χρονοδιάγραμμα από την κυβέρνηση σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα, ενδέχεται χιλιάδες οικογένειες να αντιμετωπίσουν σοβαρό πρόβλημα στέγασης τα επόμενα χρόνια οδεύοντας προς την φτωχοποίηση.
Τόσο το θέμα των ενοικίων όσο και της απόκτησης στέγης από υφιστάμενα αλλά και νέα νοικοκυριά, αποτελεί ήδη ένα μείζον κοινωνικό πρόβλημα που επιζητά λύση.
Η αύξηση του κατώτατου μισθού αν και στην θετική κατεύθυνση προς την ενίσχυση της κατανάλωσης, δεν μπορεί από μόνη της να συγκρατήσει τις τιμές των ενοικίων και των ακινήτων, καθώς ο ρυθμός μεταβολής της παραγωγικότητας είναι πιο αργός, για να στηρίξει αυξημένους μισθούς και απασχόληση.
Η μειωμένη ρευστότητα νοικοκυριών και επιχειρήσεων, αλλά και η δυσκολία πρόσβασης σε χρηματοδότηση, έχει οδηγήσει κυρίως τα ενοίκια σε δυσθεώρητα ύψη σε όρους πραγματικής οικονομίας.
Η κυβέρνηση, θα μπορούσε να αντλήσει τεχνογνωσία από μοντέλα του εξωτερικού όπως στην Βρετανία και την Αυστρία, όπου έχουν αναπτυχθεί από τους ίδιους τους δήμους ποιοτικές κατοικίες με κίνητρα για μακροχρόνια ενοικίαση και αγορά από νέα ζευγάρια και οικογένειες, που αδυνατούν να έχουν πρόσβαση σε δανειοδότηση, με βάση τις τρέχουσες τιμές που έχουν διαμορφωθεί.
Η αύξηση της προσφοράς κατοικίας μέσα από στοχευόμενα έργα ΣΔΙΤ με κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης, παράλληλα με την ενεργειακή τους επάρκεια και αυτονομία, με την ενεργή συμμετοχή μεγάλων δήμων της χώρας, θα μπορούσε να δώσει μια μακροπρόθεσμη λύση στο πρόβλημα, ταυτόχρονα με την σταδιακή ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας.
Συμπερασματικά θα λέγαμε, πως υπάρχουν εφικτές λύσεις για το πρόβλημα στέγασης με βάση την ακρίβεια και την οικονομική κρίση αρκεί να υπάρχει η κατάλληλη οργάνωση, το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο και η συμμετοχή των αντίστοιχων φορέων, μέσα από σοβαρή οικονομική και ποιοτική αξιολόγηση ως προς το παρεχόμενο έργο και τα παραδοτέα.
*Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός
Πηγή: in.gr
