Του Τάσου Παπαδόπουλου
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός, που να έχει εντρυφήσει περί την γεωπολιτική, για να αντιληφθεί δια γυμνού οφθαλμού, που το πάει η Τουρκία και δυστυχώς όχι μόνο του Ερντογάν, αλλά και των λοιπών πολιτικών δυνάμεων, που υπάρχουν αυτή την περίοδο, στην πολιτική σκηνή της γειτονικής μας χώρας.
Παρά τις πιέσεις που έχουν δεχθεί από ΗΠΑ και εν μέρει από την Ευρώπη, παρά την έναρξη συνομιλιών σε επίπεδο ΥΠΕΞ και τέλος παρά την επικείμενη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν σε λίγες ημέρες, εν τούτοις η Άγκυρα δεν παύει να απειλεί την Ελλάδα δια στόματος του σουλτάνου της, που εξήγγειλε και πάλι την έξοδο του Γιαβούζ στην Μεσόγειο.
Βεβαίως αξίζει να δει κανείς το ευρύτερο παιχνίδι, που παίζει η Άγκυρα στην περιοχή μας. Στην ξηρά θέλει να κατοχυρώσει την μουσουλμανική μειονότητα ως τουρκική, επιδιώκοντας να βάλει παρά τις αντιρρήσεις τους, στο ίδιο καλάθι, Πομάκους και Αθίγγανους.
Κι αυτό για να δημιουργήσει προγεφύρωμα στο μέλλον, στοχεύοντας σε μια κρίσιμη μάζα μουσουλμάνων που ζουν νοτιοδυτικά της Βουλγαρίας. Οι Πομάκοι στην ευρύτερη επεκτατική τους πολιτική είναι μια κρίσιμη ομάδα μια και ζουν στα ορεινά της Θράκης και συνδέονται με τους Βούλγαρους ομοθρησκους τους.
Με δεδομένο ότι Ελλάδα και Βουλγαρία, όπως και άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα, με δεδομένη την αντίστροφη εξέλιξη στην Τουρκία, που παρουσιάζει πληθυσμιακή έκρηξη, τα επεκτατικά σχέδια της Άγκυρας, σε χρόνο μελλοντικό, δείχνουν κάθε άλλο παρά ανεδαφικά.
Οι κυβερνήσεις στην Αθήνα δεν βλέπουν μακροπρόθεσμα και δεν έχουν φροντίσει να ενδυναμώσουν και να ενισχύσουν την ελληνική παρουσία στη Θράκη. Μέχρι χθες δεν έκαναν το αυτονόητο να ξεχωρίσουν τους μουσουλμάνους τουρκογενείς από τους Πομάκους και τους Αθίγγανους.
Δεν είναι τυχαίο που πρόσφατα ο εθνικο-ισλαμιστής Ερντογάν αναφέρθηκε στα 36 εκατομμύρια μουσουλμάνων που ζουν στην Ευρώπη, για να τονίσει, ότι τα έξι, είναι Τούρκοι. Ούτε είναι τυχαίες οι οργανωμένες εισροές προς την Ευρώπη μεταναστευτικών ρευμάτων από τρίτες χώρες, πέραν της Συρίας, μέσω και με τις ευλογίες της Τουρκίας.
Το σχέδιο είναι ευρύτερο, να πλημμυρίσει η Ευρώπη μέσω των ανεξέλεγκτων μεταναστευτικών ροών από μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Τα τζαμιά χτίζονται το ένα μετά το άλλο σε Γαλλία και Γερμανία, με την χρηματοδότηση της Τουρκίας. Μέσα σε αυτά γίνεται μια κανονική κατήχηση για το ισλάμ και καλλιεργείται η επιθετική στάση απέναντι στις χώρες που τους φιλοξενουν.
Οι αποκαλύψεις του αρχιμαφιόζου, μέχρι χθες επιστήθιου φίλου του Ερντογάν, για την δραστηριότητα των φορτηγών στην περιοχή της Συρίας και την μεταφορά όπλων στην Αλ Νούσρα, φανερώνει την εμπλοκή του σουλτάνου της Άγκυρας και των λοιπών συγγενών του στην δραστηριότητα των τρομοκρατικών οργανώσεων.
Αλλά και η εγκατάσταση οπλισμένων drones στο κατεχόμενο βόρειο τμήμα της Κύπρου, αποτελεί μια ευθεία απειλή τόσο για την Κυπριακή Δημοκρατία, όσο και για το Ισραήλ, που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την Μεγαλόνησο.
Κατά τα άλλα η λεγόμενη Ενωμένη Ευρώπη είναι ενιαία μόνο στα χαρτιά. Η Γερμανία παίζει το δικό της παιχνίδι με την Τουρκία. Συγκαλεί δεύτερη διάσκεψη για το λιβυκό και αρνείται πεισματικά να καλέσει και σε αυτήν την Ελλάδα, προβάλλοντας εντελώς αστείες δικαιολογίες.
Κάνει ότι δεν βλέπει το κατάφωρα παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο και ταυτόχρονα δεν παραδίδει, όπως έχει συμβατική υποχρέωση στην Ελλάδα, τις τορπίλες μεγάλης εμβέλειας για τα υποβρύχια 214, για να μην ενοχλήσει προφανώς τον φίλο της τον Ερντογάν. Εκτός αν σχεδιάζουν στο Βερολίνο να προμηθεύσουν στην Ελλάδα τις τορπίλες αυτές, μαζί και μετά την παράδοση των αντίστοιχων υποβρυχίων στην Τουρκία.
Αλλά για να πάμε και στα του οίκου μας. Το πρώτο και ιδιαίτερα σημαντικό ερώτημα είναι γιατί καθυστέρησε η παραγγελία των ενισχυμένης αποτελεσματικότητας και εμβέλειας τορπιλών για τα υποβρύχια και γιατί δεν προτιμήθηκαν οι ιταλικές, που είναι εξ ίσου αν όχι περισσότερο αποτελεσματικές και κατά τι φθηνότερες;
Η κυβέρνηση γιατί δεν κινείται πιο δυναμικά απέναντι στην φιλοτουρκική στάση της Μέρκελ; Σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και στην δικαστική διεκδίκηση του κατοχικού δανείου της ναζιστικής Γερμανίας.
Πέρα όμως από τις τορπίλες των υποβρυχίων ή τα επιθετικά ελικόπτερα ΝΗ-90 που δεν πετάνε, υπάρχει και το μείζον πρόβλημα αυτό των φρεγατών, που το κλωσάνε μήνες και και δεν λένε να πάρουν μια απόφαση.
Πριν ένα χρόνο, ενώ ήταν έτοιμη για υπογραφή η συμφωνία με τους Γάλλους για την προμήθεια των φρεγατών Belara με παράλληλη αμυντική συνδρομή σε περίπτωση επιθετικής ενέργειας σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας, την τελευταία στιγμή η ελληνική πλευρά έκανε πίσω. Οι κακές γλώσσες λένε ότι ο ελληνογαλλικός αμυντικός γάμος χάλασε, γιατί μπήκαν στη μέση για να τον διαλύσουν οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί.
Τώρα μαζεύει η κυβέρνηση προσφορές. Μετά τη σύσκεψη που έγινε το Σάββατο στο Μέγαρο Μαξίμου παρουσία του Κ. Μητσοτάκη και των Αρχηγών ΕΔ και Ναυτικού, πέρασαν την πληροφορία ότι από τους επτά μνηστήρες για τη ναυπήγηση των τεσσάρων φρεγατών, αποκλείστηκε ο εξής ένας η Ισπανία και έμειναν στο παιχνίδι οι υπόλοιποι έξι διεκδικητές, της σημαντικής αυτής παραγγελίας.
Το θέμα όμως επείγει και η αναβλητικότητα είναι σε βάρος των εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας. Πέρα από την παραγγελία υπάρχει και το θέμα της λεγόμενης ενδιάμεσης λύσης. Στην αγορά προσφέρονται δύο φρεγάτες από την Ολλανδία, που είναι πρόσφατης ναυπήγησης και προσφέρονται σε τιμή ευκαιρίας, που λένε και στις συναλλαγές.
Υπάρχουν και άλλες δύο αντίστοιχες, που οσονούπω θα εμφανίσει για πώληση το Βέλγιο, επίσης σε προσιτή τιμή. Όπως υποστηρίζουν οι γνωρίζοντες τα πράγματα, οι τύποι αυτοί των φρεγατών είναι γνώριμοι το Πολεμικό Ναυτικό της χώρας. Πράγμα που σημαίνει ότι σε μικρό χρονικό διάστημα οι φρεγάτες αυτές θα ενταχθούν στον Ελληνικό Στόλο. Προς τι λοιπόν η ολιγωρία της ενδιάμεσης λύσης;
Κι εδώ συναντάμε άραγε τον αμερικανικό δάκτυλο; Και τι να σημαίνει άραγε η τηλεφωνική επικοινωνία του Θ. Ντόκου του ΕΛΙΑΜΕΠ, με τις γνωστές θέσεις για τα εθνικά μας θέματα, του δώσε και σώσε, με Αμερικανό αξιωματούχο, πριν πάρει μέρος στο συμβούλιο στο Μαξίμου για τις φρεγάτες;
Και για να μην πούμε περισσότερα για την ώρα… Με την Εθνική Ασφάλεια της Πατρίδας μας δεν επιτρέπεται να παίζει κανείς όσο ψηλά κι αν βρίσκεται.
Οφείλει το Μέγαρο Μαξίμου να πάρει τάχιστα αποφάσεις. Γιατί καλή είναι η διπλωματική δραστηριότητα. Τη δύσκολη όμως στιγμή η Ελλάδα θα κληθεί να αντιμετωπίσει μόνη της τον επιθετικό γείτονα. Άρα τα λεγόμενα ξύλινα τείχη και στην προκειμένη περίπτωση πλοία, υποβρύχια και αεροπλάνα θα γίνουν η αιχμή του δόρατος της χώρας, απέναντι στον εισβολέα…
