Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Ολα σήμερα πια διαμορφώνονται έτσι ώστε η ζωή όχι μόνο να είναι απλούστερη- όχι μόνο με λιγότερα προβλήματα και δυσκολίες αλλά και με λιγότερες κουραστικές πρισπάθειες. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και το word μας έχει οδηγήσει περίπου να μην μπορούμε πλέον να γράψουμε με το χέρι η πάνω σε μια σελίδα χαρτιού. Το google μας έχει κάνει να ξεχάσουμε πως ψάχνει κανείς για στοιχεία και να μην ξέρουμε τι σημαίνει ακαδημαϊκό “ψάξιμο”. Η τεχνητή νοημοσύνη και το Chat gtp μας έμαθε να μην ψάχνουμε για την ανάλυση περίπλοκων εννοιών, για την ανακάλυψη δυσπρόσιτων γεγονότων και για την διατύπωση σκελετών επιστημονικών εργασιών, λογοτεχνικών έργων η επαγγελματικών εκθέσεων και ίαναφορών. Ολα αυτά γίνονται για να κάνουν την ζωή μας ευκολότερη η για να δουλεύουμε λιγότερο και με ελάχιστο κόπο; Η εξοικείωση με την σκληρή δουλειά και με την επιτυχία κατόπιν σοβαρού κόπου προλειάνει το έδαφος για το ξεπέρασμα δυσκολιών η αναταράξεων στη ζωή. Μήπως όμως το άνοιγμα διόδων προς μία λιγότερο απαιτητική ζωή και με εμπειρίες που απαιτούν ευκολίες και λιγότερο κόπο φτιάχνουν καλύτερες προσωπικότητες και κοινωνίες περισσότερο προοδευτικές και προχωρημένες;
Αν κρίνω από γεγονότα που συνέβησαν και συνεχίζουν να εξελίσσονται στο Πανεπιστήμιο του Καιμπριτζ στην Αγγλία εχω πολλές αμφιβολίες για την τελευταία παρατήρηση. Πάνω στη λογική της κατάργησης της λεγόμενης “κουλτούρας της υπερπροσπάθειας”, που χαρακτήριζε την ζωή στην 816 ετών διάσημη πανεπιστημιούπολη, οι αρχές του ακαδημαϊκού αυτού ιδρύματος έχουν ξεκινήσει μια σειρά από συζητήσιμες μεταρρυθμίσεις. Που, σύμφωνα με πολλούς επικριτές τους, θα αποδυναμώσουν την παιδεία που εκεί προσφέρεται και τα ακαδημαϊκά επ’ιπεδα που εκει εχουν επιττευχθει. Ενα απο τα μετρα που εχουν συζητηθεί, και που σπάει μια παράδοση που πηγαίνει πίσω στο 1748, είναι η κατάργηση στην ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εξετάσεων του τέλους της χρονιάς (τα λεγόμενα tripos) την κατάταξη των φοιτητών σε μια ιεραρχία επιτυχίας σε σχέση με τους συμφοιτητές τους. Ολα αυτά έγιναν πάνω στη λογική της μείωσης της ψυχολογικής έντασης πάνω στους μελλοντικούς πτυχιούχους του Πανεπιστημίου και στην εξασφάλιση από αυτούς καλύτερης κοινωνικής ζωής κι απόλαυσης των φοιτητικών τους χρόνων! Έχει μάλιστα προηγηθεί κατά μερικά χρόνια άλλη μία παρόμοια μεταρρύθμιση. Καταργήθηκε δηλ. η παράδοση να αναρτώνται όλα τα αποτέλεσματα σε έναν πίνακα ανακοινώσεων έξω από το κτίριο της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου (Old Schools, οικοδομή του 18ου αιώνα) ώστε να είναι προσβάσιμα σε όλους!
Προκειμένου να αντιμετωπισθούν οι ψυχολογικές πιέσεις που υφίστανται οι φοιτητές, να βελτιωθεί η πνευματική τους υγεία και να διαμορφωθεί ένα περιβάλλον ηρεμίας και καλύτερης ακαδημαϊκής απόδοσης πριν λίγα χρόνια σχηματίσθηκε μια επιτροπή για μελέτη του θέματος και υποβολή προτάσεων. Κάποιες από αυτές είναι οσες ανέφερα ήδη. Ύπαρξη έτοιμες και άλλες. Όπως ο περιορισμός της διάρκειας των μαθημάτων από 8 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ κάθε ημέρα. Επίσης, η δημιουργία διακοπών των μαθημάτων κατά διαστήματα μέσα στα ακαδημαϊκά 3μηνα. Πολλοί όμως διαφωνούν μιλαρθροώντας για “νηπιοποίηση” του επιπέδου του Πανεπιστημίου. Ένα άλλο αξιοσημείωτο σημείο των σπουδών σε αυτα τα πανεπιστήμια (Οξφόρδη και Καίμπριτζ) είναι η γνωστή κατηγοριοποίηση των πτυχίων τους. Υπάρχουν τρις βαθμίδες επιπέδου αποφοίτησης. Πτυχίο α’ τάξης (άριστα), β’ ανώτερης τάξης (πολύ καλά) και β’ τάξης (καλά). Υπάρχει όμως και το πτυχίο γ’ τάξης (μετρια) που θεωρείται στους σχετικούς ακαδημαϊκούς κύκλους σαν αποτυχία. Διότι κάποιος που έφθασε μέχρι εκεί δεν μπορεί να απορριφθεί. Διότι αυτό αντανακλά αρνητικά στο κύρος του Πανεπιστημίου. Έτσι, στις τρείς πρώτες κατηγορίες πτυχιούχων απονέμονται σε δύο χρόνια οι τίτλοι μάστερς (ΜΑ κλπ). Όσοι λοιπόν δίπλα στο όνομά τους έχουν τίτλο αποφοίτησης από Cambridge η Οxford (cantab η oxon) συνοδευόμενο από ΜΑ,σημαίνει πως είναι σωστοί πτυχιούχοι. Αν λείπει το ΜΑ, για τον αγγλοσαξωνικό κόσμο είναι σημάδι αποτυχίας. Αν εξαλειφθεί και αυτή η παράδοση, τότε η καταβαράθρωση των πτυχίων είναι δεδομένη. Όπως και η υποβάθμιση του επιπέδου σπουδών σε αυτά τα πανεπιστήμια…
ΥΓ. Ολα αυτά βέβαια είναι υποσημειώσεις για τα δικά μας Πανεπιστήμια, που ατιμώρητοι τραμπούκοι ξυλοφορτώνουν φοιτητές κι ομιλητές σε σημαντικές εκδηλώσεις. Επιτέλους θα εφαρμοσθεί ο νόμος για την Πανεπ. αστυνομία, ώστε οι τραμπούκοι να διακινδυνεύουν κατι; Και αυστηρός έλεγχος των εισερχομένων…
