Του Νίκου Αναγνωστάτου
Τα ναρκωτικά πάλι σε έξαψη και δη σε νέα σχοληταρούδια παιδιά, που καθιστούν την έτσι κι αλλιώς τραγωδία των ναρκωτικών, ανησυχητική και οφείλουμε όλοι να ψάξουμε να βρούμε κάποια λύση.
Το πρόβλημα είναι παλαιό και χρόνιο, αλλά είναι τόσο σοβαρό για την κοινωνία, που δεν επιτρέπει την, έστω και δικαιολογημένη αδιαφορία μας, θεωρούμενο πρόβλημα χωρίς λύση. Η αστυνόμευση και οι αυστηροί νόμοι, αποδείχθηκαν ανεπαρκείς. Οι διάφορες κοινωνικές ομάδες θεραπείας των ήδη ναρκομανών, φέρνουν αρκετά θετικά αποτελέσματα και ως εκ τούτου, είναι αξιέπαινοι. Αλλά η ανάγκη επιβάλλει να βρεθεί τρόπος αποτροπής των νέων από την καταστροφική αυτή πορεία, με τρόπο, κατά το δυνατό αποτελεσματικό και μόνιμο.
Το πρόβλημα των ναρκωτικών, με είχε απασχολήσει από το έτος 1990, ως Πρόεδρο Γονέων και Κηδεμόνων των σχολείων της Κηφισιάς που φοίτησαν τα τέσσερα παιδιά μου, με άρθρο μου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 1.12.1990, με θέμα «Λύση στο πρόβλημα «ναρκωτικά», καθώς και το 1997, ως Πρόεδρος της Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Μαθητών Ελλάδος (ΑΣΓΜΕ), με νέο άρθρο μου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, της 13.5.1997, με θέμα «Αποτελεσματική αντιμετώπιση των ναρκωτικών», χωρίς αποτέλεσμα δυστυχώς.
Στις δύο αυτές παρεμβάσεις μου, είχα παραλληλίσει την αποτροπή των ναρκωτικών, με την κατάσβεση μιας πυρκαγιάς. Δηλαδή. Για να δημιουργηθεί μια πυρκαγιά, χρειάζονται να υπάρχουν συγχρόνως τρείς παράγοντες. Καύσιμη ύλη, οξυγόνο και σπινθήρας. Για τη κατάσβεσή της, αρκεί να εξαλείψεις έναν από αυτούς, τον όποιο κάθε φορά είναι ευκολότερος ή πραγματοποιήσιμος και η πυρκαγιά έσβησε.
Στην περίπτωση των ναρκωτικών, οι κύριοι παράγοντες είναι δύο, δημιουργίας συντηρήσεως και αναπαραγωγής του φαινομένου, το κίνητρο διαθέσεως και το πρόσφορο έδαφος. Το κίνητρο για τον έμπορο είναι το κέρδος/χρήμα, για το βαποράκι η εξασφάλιση της δόσης του. Το πρόσφορο έδαφος είναι κυρίως τα ευάλωτα άτομα, είτε από έλλειψη διαπαιδαγώγησης και σφυρηλάτησης δυνατών χαρακτήρων, με αρχές και ιδανικά, τόσο από την οικογένεια, όσο και κυρίως από το σχολείο, είτε από προβληματικές οικογένειες, είτε τέλος από καθαρή αδυναμία χαρακτήρος.
Η απάντηση είναι τόσο απλή, όπως το αυγό του Κολόμβου! Αν εξαλειφθεί το κέρδος /χρήμα, η διάδοση των ναρκωτικών τελείωσε! Τόσο απλά, τόσο εύκολα!
Το ερώτημα που αναπόφευκτα προκύπτει, είναι πως εξαλείφεται το κέρδος;
Η απάντηση είναι εξίσου τόσο απλή, όπως το αυγό του Κολόμβου επίσης! Από τα Δημόσια Νοσοκομεία!
Ένας Νόμος που θα προβλέπει την δημιουργία από κάθε Νοσοκομείο, μιας ειδικής μονάδας, κατά προτίμηση στο πίσω μέρος του νοσοκομείου, όπου ο οποιοσδήποτε έχει ανάγκη να πάρει τη δόση του, θα του τη χορηγούν δωρεάν αμέσως και επί τόπου, όχι να την παίρνεις μαζί του, και θα την «απολαμβάνει» εκεί σε ειδικό διαμορφωμένο χώρο, χωρίς να ζητούνται τα στοιχεία του αιτούντος, αλλά ακόμη και με μάσκα ή άλλη μεταμφίεση, θα μπορεί να προσέρχεται, εξασφαλίζοντας έτσι τη μη δημοσιοποίηση του προβλήματός του.
Το σκεπτικό είναι να σταματήσει η αναπαραγωγή των χρηστών σε πρώτο στάδιο. Θεραπεία των χρηστών θα παρέχεται πλήρως, μόνο με αίτημα του χρήστη. Στην προκειμένη περίπτωση, η χορήγηση θα γίνεται σε ιδιαίτερο χώρο, διασφαλίζοντας την μη δημοσιότητα του χρήστη, από ειδικό επιστήμονα, ο οποίος, με συμφωνία πάντοτε με τον χρήστη, θα ρυθμίζεται το ύψος της δόσης κάθε φορά και η συχνότητα προσέλευσης του χρήστη, μέχρι να απεξαρτηθεί τελείως. Η διαδικασία αυτή θα γίνεται με επιστημονικά κριτήρια και επιστημονική παρακολούθηση.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με τον πιο πάνω τρόπο, θα εξαλειφθεί γρήγορα η μάστιγα των ναρκωτικών. Κάθε αντίρρηση, χωρίς πειστικά επιχειρήματα, θα θωρηθεί ότι προέρχεται εκ του πονηρού. Ένα μόνο κώλυμα θα παρουσιαστεί, μόνο αν οι έμποροι αυτοί της δυστυχίας, έχουν αποκτήσει τόση δύναμη, που δεν θα επιτρέπουν να εφαρμοστεί ποτέ αυτό το σύστημα! Ευτυχώς αυτό δεν ισχύει ακόμη για την Ελλάδα.
Όσον αφορά την σχολική διαπαιδαγώγηση, η οποία είναι πρώτης και άμεσης αντιμετώπισης και για την εξάλειψη του λεγόμενου «μπούλινγκ», που δυστυχώς κυριαρχεί τόσο στους σχολικούς χώρους, όσο και στις γειτονιές. Ως Πρόεδρος Γονέων και Κηδεμόνων σχολείων και της Πανελλήνια Συνομοσπονδία Γονέων (ΑΣΓΜΕ), για πλέον της 25ετίας, έχω ένα σκεπτικό το οποίο θα αναπτύξω στον Υπουργό Παιδείας, αν με δεχθεί όταν θα ζητήσω συνάντηση! Είδομεν!
