Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Όταν το 1989 κατέρρευσε ο λεγόμενος υπαρκτός σοσιαλισμός, σε Σοβιετική Ένωση και Ανατολική Ευρώπη, κάποιοι δεν είδαν τα προβλήματα, που παρουσίαζε το δυτικό σύστημα διακυβέρνησης αυτό της αντιπροσωπευτικής διακυβέρνησης μέσω των Κοινοβουλίων.
Θεώρησαν ότι οδεύουμε σε έναν κόσμο χωρίς τις αντιπαραθέσεις των δύο κόσμων του παρελθόντος και άφησαν τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες να πορεύονται με τις συνταγές του παρελθόντος, χωρίς να διαβλέπουν τα σημάδια κόπωσης, αλλά και στρέβλωσης από αδίστακτους λαϊκιστές και κάθε λογής πολιτικούς τυχοδιώκτες.
Έτσι φτάσαμε να θεωρούνται δημοκρατίες, χώρες που φυλακίζουν αναίτια τους πολιτικούς τους αντιπάλους και το χειρότερο να προχωρούν κάποιοι, χωρίς αντίδραση από τους λεγόμενους διεθνείς οργανισμούς, στην φυσική τους εξόντωση.
Αυτοί οι ηγέτες, παρά την ύπαρξη κοινοβουλίων και δικαστικών αρχών, λειτουργούν με βάση την αρχή του ενός ανδρός, που αποφασίζει και διατάσσει επί παντός επιστητού. Οι χλιαρές διαμαρτυρίες δεν τους σκοτίζουν και παραμένουν μέσω της αυταρχικής διαχείρισης της εξουσίας, επί δεκαετίες στον …θρόνο τους.
Βλέπουμε δυστυχώς και εντός των κόλπων της Ε.Ε., πολλές αυταρχικές εξουσίες να αγνοούν επιδεικτικά αρχές και αξίες, που αποτελούν το Ευαγγέλιο, όσων βρίσκονται εντός των τειχών της Ευρώπης.
Την ίδια ώρα λαϊκιστές και ποικιλόμορφοι ακροδεξιοί αναδεικνύονται με την ψήφο των πολιτών και καταλαμβάνουν ή βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάληψης της εξουσίας. Δηλώνουν απερίφραστα ότι δεν προτίθενται να ακολουθήσουν την πορεία της Ε.Ε. και χαράζουν γραμμές και κατευθύνσεις, που απέχουν πολύ από τις αξίες της Ευρώπης.
Σε αυτό το στρατόπεδο ήρθε να προστεθεί και ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου, που με μια πληθώρα προεδρικών διαταγμάτων αποφασίζει ο ίδιος, αγνοώντας Βουλή και Γερουσία. Στο ερώτημα στο πως φτάσαμε ως εδώ, μπορούν να δοθούν πολλές και ποικίλες απαντήσεις.
Η ηγέτης αρχών και αξιών που είναι η Ευρώπη, αφέθηκε στις εύκολες και εν πολλοίς ελευθεριάζουσες προσεγγίσεις. Από την αντιμετώπιση της woke ατζέντας, μέχρι το μεταναστευτικό κύμα, που του είδε ως φτηνό εργατικό δυναμικό για χειρωνακτικές εργασίες.
Όπως ο αέναος πρωταθλητισμός, έτσι και η λεγόμενη συνεχής και αδιάλειπτη ανάπτυξη, έγιναν οι στόχοι των Ευρωπαίων. Έχοντας φθηνή ενέργεια από την Ρωσία και ομπρέλα αμυντικής κάλυψης από τις ΗΠΑ, επιδόθηκαν στην ευημερία των αριθμών.
Όλα αυτά ανατράπηκαν με τον Πούτιν αρχικά, σε ότι αφορά την ενέργεια μετά την επίθεσή του στην Ουκρανία και με την έλευση του Τραμπ στην Ουάσιγκτον, που ζητάει στους Ευρωπαίους να βάλουν βαθιά το χέρι τους στην τσέπη και να αναλάβουν να προασπίσουν τα του οίκου τους.
Όμως και οι Ευρωπαίοι που βλέπουν τώρα εκτός των άλλων τα αποτελέσματα της πολιτικής τους, τόσο στα ενεργειακά όσο και στο μεταναστευτικό, έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τις επιπτώσεις ενεργειών ή παραλήψεων, στη γηραιά ήπειρο.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Πρωτίστως οι αμερικανοί και δευτερευόντως οι Ευρωπαίοι, δεν τήρησαν την άτυπη συμφωνία Μόσχας – Ουάσιγκτον, που έγινε μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, και δέσμευε την Δύση να μην εντάξει στο ΝΑΤΟ τις όμορες προς την Ρωσία χώρες.
Η τελευταία απόπειρα ήταν το 2008 στο Βουκουρέστι, όπου και με ελληνική αντίδραση λόγω Σκοπίων, απετράπη η είσοδος της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ. Βεβαίως είχε προηγηθεί αυτή των Βαλτικών χωρών, που γειτνιάζουν με την Ρωσία, που πέρασε χωρίς άμεση αντίδραση της Μόσχας.
Αλλά και στο μεταναστευτικό βλέπουν οι Ευρωπαίοι τα αποτελέσματα των ανοιχτών συνόρων. Η εγκληματικότητα έχει ανέβει κατακόρυφα. Αρκεί να σκεφτεί κανείς, ότι στην Ελλάδα πάνω από τους μισούς τρόφιμους των φυλακών, είναι αλλοδαποί.
Καθημερινά ακούμε στις ειδήσεις να μιλούν για μαφίες αλλοδαπών συγκεκριμένων εθνικοτήτων, που εκβιάζουν, σκοτώνουν, διακινούν ναρκωτικά και εκδίδουν γυναίκες. Αυτά είναι τα αποτελέσματα των κατά τα άλλα ανοιχτών συνόρων. Όταν κάποιος εισέρχεται με βάρκες παρανόμως στη χώρα και δηλώνει ότι έχασε στη θάλασσα τα ταξιδιωτικά του έγγραφα, ενώ έχει στα χέρια του το πανάκριβο smart phone, κοροϊδεύει κατάμουτρα τις αρχές που τον συλλαμβάνουν.
Αυτός ο άνθρωπος, γιατί θα πρέπει άραγε να τύχει οποιασδήποτε προστασίας; Για να πλουτίζουν οι νομικοί του συμπαραστάτες, που με διάφορα τερτίπια τους κρατούν σε καθεστώς πολύμηνης παράνομης στην ουσία, παραμονής στην χώρα;
Άρα η Ε.Ε. πέρα από την αμυντική της θωράκιση, θα πρέπει να δει τους εντός των τειχών κινδύνους, από την ανεξέλεγκτη είσοδο μεταναστών και να αναθεωρήσει επιδόματα και παροχές, προκειμένου να ξέρουν όσοι επιχειρήσουν στο μέλλον να εισέλθουν παρανόμως, ότι δεν θα περάσουν ζωή και κότα.
Αν οι Ευρωπαίοι δεν δουν τον κίνδυνο, που είναι πια ορατός δια γυμνού οφθαλμού, είναι πολύ πιθανόν να υποστούν οδυνηρές συνέπειες. Από την μια η απουσία ασφάλειας για τους πολίτες κι από την άλλη η άνοδος στην εξουσία προσώπων και σχηματισμών που είναι έτοιμοι να γκρεμίσουν, ότι με πολύ κόπο κτίστηκε μετά τον αιματηρό Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ήρθε λοιπόν η ώρα να αντικρίσουν κατάματα το μείζον αυτό πρόβλημα…
