Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Πολλά λέγονται και γράφονται για την απομόνωση της Ρωσίας σαν συνέπεια της απροσδόκητης εισβολής της στην Ουκρανία. Και φέρνουν σαν παράδειγμα την αντίδραση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και πολλών, αν κι όχι όλων, από τους συμμάχους τους εναντίον της. Πολλοί παρατηρητές αρχίζουν να διαπιστώνουν πως αντί να κοπεί η επικοινωνία της Ρωσίας από τον υπόλοιπο κόσμο αρχίζει να κινδυνεύει η Ευρώπη από μια παρόμοια απομόνωση. Παρατηρώντας προσεκτικά τους ψήφους στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών κατά της Ρωσίας βλέπουμε πως οι 40 χώρες που απείχαν η δεν έλαβαν μέρος στην ψηφοφορία εκπροσωπούν αριθμητικά τo 40% του παγκόσμιου πληθυσμού και περίπου το 25% της οικονομίας του.
Μάλιστα η υποστήριξη προς την Ρωσία αυξήθηκε μεταξύ της ψηφοφορίας της 2ας Μαρτίου και της ψήφου της 25ης Μαρτίου. Οσον αφορά τις κυρώσεις κατά του Κρεμλίνου οι χώρες που αρνήθηκαν να τις υιοθετήσουν αποτελούν την μεγάλη πλειοψηφία και πως μόνο οι Δυτικές χώρες τις υιοθέτησαν. Και όχι όλες. Λχ η Ουγγαρία, η Σερβία το Ισραήλ δεν προχώρησαν στην υιοθέτηση πολλών μέτρων, ενώ η Τουρκία κράτησε έκδηλα φιλορωσική στάση – με το ΝΑΤΟ και την Ουάσιγκτον μάλιστα να δείχνουν ικανοποιημένοι!
Μια άλλη αμφιλεγόμενη πολιτικο-διπλωματική κίνηση υπήρξε η αποβολή της Μόσχας από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Οι ίδιες χώρες που απέβαλαν την Ρωσία εξέλεξαν στην Προεδρία του φορέα αυτου την… Λιβύη (!) δείχνοντας την ελάχιστη αξιοπιστία μιάς τέτοιας κίνησης. Κι αν κοιτάξει κανείς μέσα στον κατάλογο των κρατών που συμμετείχαν στην απόφαση της αποβολής (λχ Μυανμάρ, Λιβύη, Τσάντ, Παπούα-Νεα Γουινέα, Παραγουάη) δεν είναι όλοι ανάμεσα στους πρωταθλητές υποστήριξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Επίσης για τις χώρες του Τρίτου Κόσμου σημαντικό ρόλο για την επιφύλαξή τους απέναντι στις δυτικές πρωτοβουλίες καταδίκης της Ρωσίας έπαιξαν δυο κυρίως παράγοντες.
Η υποκρισία της Δύσης, που συχνά ακολουθεί πολιτικές δύο μέτρων και δύο σταθμών απέναντι σε χώρες που ακολουθούν παρόμοιες πολιτικές (λχ. Τουρκία απέναντι στη Ρωσία, Σαουδικη Αραβία απέναντι στην Υεμένη, Πακιστάν απέναντι στο Αφγανιστάν, Μυανμάρ απέναντι σε μουσουλμάνους κα) είναι ο ένας. Ο άλλος είναι οι αυξανόμενες τιμές των τροφίμων που προκαλούν πείνα και θανάτους σε χώρες της περιφέρειας. Χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα ευθύνη της Δύσης, εν τούτοις εμφανίζεται σαν ο ευκολότερος αποδιοπομπαίος τράγος.
Ενδιαφέρον ιδιαίτερο έχει η συμπεριφορά των κρατών που αποκαλούνται συνολικά BRICS (Brazil, Russia, India, China, South Africa) στον τομέα που συζητάμε. Αυτές φροντίζουν με κάθε τρόπο να κρατήσουν ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με την Ρωσία. Και ιδιαίτερα να αξιοποιήσουν κάθε ευκαιρία οικονομικής συναλλαγής. Την ώρα που και η Ρωσία, λόγω κυρίως των κυρώσεων της Δύσης, ψάχνει συνέχεια για νέες αγορές. Προτείνοντας μάλιστα ιδιαίτερα χαμηλές τιμές λόγω κυρίως σημαντικής μείωσης της ζήτησης.
Η Ινδία αξιοποιεί την ευκαιρία αυτή εξασφαλίζοντας σημαντικότερες ποσότητες πετρελαίου από πριν. Να σημειώσουμε πως το ρωσικό πετρέλαιο (από τα Ουράλια) εμφανίζεται τώρα κατά 30% φθηνότερο από το Brent. Oι κυρώσεις που επιβάλλει η Δύση ανησυχεί πολλούς στον Τρίτο Κόσμο με τον φόβο ότι κάποτε μπορεί να έρθει και η σειρά τους. Εξ άλλου αυτή τη στιγμή οι ΗΠΑ δεν επιβάλλουν μόνο οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία, αλλά και σε μια σειρά άλλων χωρών όπως στη Βενεζουέλα, τη Νικαράγουα, την Κούβα, το Αφγανιστάν, το Ιράν, τη Βόρεια Κορέα κ.λπ.
Πολλοί έτσι από τους BRICS υιοθετούν πολιτικές υποστηρικτικές της Ρωσίας χτίζοντας διεθνώς ένα κλίμα περίεργο που δεν εκφράζει γενικότερη απομόνωση της Ρωσίας. Αν η κατάσταση σχηματοποιηθεί σε δύο σοβαρά μπλόκ, ΗΠΑ και Ευρώπη από την μία πλευρά και Ρωσία με Κίνα από την άλλη, οι γενικότερες ισορροπίες δεν δείχνουν ιδιαίτερα ευνοϊκές για την Δύση…
Πηγή: ot.gr
