Η Γαλλία βυθίζεται αργά στο χάος

Ο πρόεδρος Μακρόν δεν λέει ποτέ ότι λυπάται για όσους έχουν χάσει ένα μάτι ή ένα χέρι… από ακραία βιαιότητα της αστυνομίας. Αντιθέτως, ζήτησε από το γαλλικό κοινοβούλιο να ψηφίσει έναν νόμο που σχεδόν καταργεί εντελώς το δικαίωμα διαμαρτυρίας και το τεκμήριο αθωότητας, επιτρέποντας έτσι τη σύλληψη οποιουδήποτε, οπουδήποτε και χωρίς αιτία. Ο νόμος ψηφίστηκε. (Φωτό Kiyoshi Ota – Pool/Getty Images)

Παρίσι, Ηλύσια Πεδία. 14 Ιουλίου. Ημέρα της Βαστίλης. Λίγο πριν αρχίσει η στρατιωτική παρέλαση, ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν κατεβαίνει τη λεωφόρο μέσα σε ένα επίσημο αυτοκίνητο για να χαιρετήσει το πλήθος. Χιλιάδες άνθρωποι που συγκεντρώθηκαν κατά μήκος της λεωφόρου φωνάζουν «Μακρόν, παραιτήσου», γιουχάρουν και εκσφενδονίζουν ύβρεις.

Στο τέλος της παρέλασης, μερικές δεκάδες ανθρώπων απελευθερώνουν κίτρινα μπαλόνια στον ουρανό και διανέμουν φυλλάδια με το σύνθημα «Τα κίτρινα γιλέκα δεν πέθαναν». Η αστυνομία τους διαλύει, γρήγορα και σταθερά. Στιγμές αργότερα, φτάνουν εκατοντάδες αναρχικοί “Antifa”, ρίχνουν φράγματα ασφαλείας στο δρόμο για να φτιάξουν οδοφράγματα, βάζουν φωτιές και σπάζουν τις προθήκες πολλών καταστημάτων. Η αστυνομία δυσκολεύεται να ελέγξει την κατάσταση, αλλά νωρίς το βράδυ, μετά από μερικές ώρες, αποκαθιστά την ηρεμία.

Λίγες ώρες αργότερα, χιλιάδες νέοι Άραβες από τα προάστια συγκεντρώνονταικοντά στην Αψίδα του Θριάμβου. Έχουν προφανώς έρθει για να «γιορτάσουν» με τον δικό τους τρόπο τη νίκη μιας αλγερινής ποδοσφαιρικής ομάδας. Περισσότερες βιτρίνες καταστρέφονται, περισσότερα καταστήματα λεηλατούνται. Αλγερινές σημαίες βρίσκονται παντού. Συνθήματα ακούγονται δυνατά: «Ζήτω η Αλγερία», «Η Γαλλία είναι δική μας», «Θάνατος στη Γαλλία». Οι ταμπέλες που φέρουν ονόματα οδών αντικαθίστανται με ταμπέλες που φέρουν το όνομα του Abd El Kader, του θρησκευτικού και στρατιωτικού ηγέτη που πολέμησε κατά του γαλλικού στρατού την εποχή του αποικισμού της Αλγερίας. Η αστυνομία περιορίζεται στην αποκοπή της βίας με την ελπίδα ότι δεν θα εξαπλωθεί.

Γύρω στα μεσάνυχτα, τρεις ηγέτες του κινήματος «κίτρινα γιλέκα» βγαίνουν από ένα αστυνομικό τμήμα και λένε σε τηλεοπτικό ρεπόρτερ ότι συνελήφθησαν νωρίς το πρωί και φυλακίστηκαν για το υπόλοιπο της ημέρας. Ο δικηγόρος τους δηλώνει ότι δεν έπραξαν κανένα σφάλμα και ότι συνελήφθησαν απλώς «προληπτικά». Υπογραμμίζει ότι ένας νόμος που ψηφίστηκε τον Φεβρουάριο του 2019 επιτρέπει στη γαλλική αστυνομία να συλλάβει όποιο πρόσωπο θεωρεί ύποπτο ότι πρόκειται να λάβει μέρος σε διαδήλωση. Δεν είναι απαραίτητη η δικαστική άδεια και δεν είναι δυνατή η άσκηση έφεσης.

Την Παρασκευή 19 Ιουλίου, η αλγερινή ομάδα ποδοσφαίρου κερδίζει ξανά. Περισσότεροι νέοι Άραβες συγκεντρώνονται κοντά στην Αψίδα του Θριάμβου για να «γιορτάσουν» πάλι. Η ζημιά είναι ακόμη μεγαλύτερη από οκτώ ημέρες πριν. Περισσότερη αστυνομία εμφανίζεται, αλλά δεν κάνει σχεδόν τίποτα.

Στις 12 Ιουλίου, δύο ημέρες πριν από την Ημέρα της Βαστίλης, αρκετές εκατοντάδες αυτοαποκαλούμενοι Αφρικανοί λαθρομετανάστες εισέρχονται στο Πάνθεον, το μνημείο που στεγάζει τους τάφους των ηρώων που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Γαλλίας. Εκεί, οι μετανάστες ανακοινώνουν τη γέννηση του «κινήματος των Μαύρων Γιλέκων». Ζητούν την «νομιμοποίηση» όλων των παράνομων μεταναστών στη γαλλική επικράτεια και την ελεύθερη στέγαση καθενός από αυτούς. Η αστυνομία εμφανίζεται, αλλά αρνείται να παρέμβει. Οι περισσότεροι διαδηλωτές εγκαταλείπουν ειρηνικά. Μερικοί που υβρίζουν την αστυνομία συλλαμβάνονται.

Η Γαλλία σήμερα είναι μια χώρα ακυβέρνητη. Οι αναταραχές και η ανομία συνεχίζουν να κερδίζουν έδαφος. Οι ταραχές έχουν γίνει μέρος της καθημερινής ζωής. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μια μεγάλη πλειοψηφία πολιτών απορρίπτειτον πρόεδρο Μακρόν. Φαίνεται να μισούν την αλαζονεία του και δεν είναι διατεθειμένοι να τον συγχωρήσουν. Φαίνεται να νιώθουν δυσαρέσκεια με την περιφρόνηση που δείχνει στους φτωχούς, με τον τρόπο με τον οποίο συνέθλιψε το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων», και επειδή δεν έδωσε την παραμικρή προσοχή στις μικρότερες απαιτήσεις των διαδηλωτών, όπως το δικαίωμα να διεξαχθεί δημοψήφισμα πολιτών όπως αυτά που διεξάγονται στην Ελβετία. Ο Μακρόν δεν μπορεί πλέον να εμφανιστεί πουθενά δημοσίως χωρίς να διακινδυνεύει να γίνει αποδέκτης εκδηλώσεων οργής.

Τα «κίτρινα γιλέκα» φαίνεται τελικά να έχουν σταματήσει τις διαδηλώσεις και να έχουν παραιτηθεί: πάρα πολλοί από αυτούς έχουν ακρωτηριαστεί ή τραυματιστεί. Η δυσαρέσκειά τους, ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει. Φαίνεται ότι βρίσκεται εν αναμονή για να εκραγεί ξανά.

Η γαλλική αστυνομία φέρεται με αγριότητα όταν έχει να αντιμετωπίσει ειρηνικούς διαδηλωτές, αλλά είναι ελάχιστα ικανή να εμποδίσει ομάδες όπως η “Antifa” να προκαλέσουν βία. Επομένως, τώρα στο τέλος κάθε διαδήλωσης, εμφανίζεται η “Antifa”. Η γαλλική αστυνομία φαίνεται ιδιαίτερα προσεκτική όταν πρέπει να αντιμετωπίσει νέους Άραβες και παράνομους μετανάστες. Η αστυνομία λαμβάνει εντολές. Γνωρίζει ότι οι νεαροί Άραβες και οι παράνομοι μετανάστες θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μεγάλης κλίμακας ταραχές. Πριν από τρεις μήνες, στη Γκρενόμπλ, η αστυνομία καταδίωκε κάποιους νεαρούς Άραβες που επέβαιναν σε μια κλεμμένη μοτοσικλέτα, οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί για κλοπή. Ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν, είχαν ένα ατύχημα. Ξεκίνησε ένα πανδαιμόνιο που κράτησε πέντε μέρες.

Ο Πρόεδρος Μακρόν δίνει την εικόνα αυταρχικού ηγέτη όταν αντιμετωπίζει τους δυσαρεστημένους φτωχούς. Ποτέ δεν λέει ότι λυπάται για όσους έχουν χάσει ένα μάτι ή ένα χέρι ή έχουν υποστεί μη αναστρέψιμη εγκεφαλική βλάβη από ακραίες βιαιοπραγίες της αστυνομίας. Αντιθέτως, ζήτησε από το γαλλικό κοινοβούλιο να ψηφίσει έναν νόμο που σχεδόν καταργεί εντελώς το δικαίωμα διαμαρτυρίας και το τεκμήριο αθωότητας, επιτρέποντας έτσι τη σύλληψη οποιουδήποτε, οπουδήποτε, ακόμη και χωρίς αιτία. Ο νόμος ψηφίστηκε.

Τον Ιούνιο, το γαλλικό κοινοβούλιο ψήφισε έναν άλλο νόμο, σύμφωνα με τον οποίο θα τιμωρείται αυστηρά όποιος λέει ή γράφει κάτι που μπορεί να περιέχει «ρητορική μίσους». Ο νόμος είναι τόσο ασαφής, που ένας Αμερικανός νομικός επιστήμονας, ο Jonathan Turley, αισθάνθηκε υποχρεωμένος να αντιδράσει. «Η Γαλλία έχει γίνει πλέον μια από τις μεγαλύτερες διεθνείς απειλές για την ελευθερία του λόγου», έγραψε.

Ο Μακρόν δεν δείχνει αυταρχισμό, ωστόσο, με τους βίαιους αναρχικούς. Όταν αντιμετωπίζει νεαρούς Άραβες και παράνομους μετανάστες, φαίνεται θετικά αδύναμος.

Γνωρίζει τι είπε ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Ζεράρ Κολόμπ τον Νοέμβριο του 2018, παραιτούμενος από την κυβέρνηση:

«Οι κοινότητες στη Γαλλία εμπλέκονται σε συγκρούσεις μεταξύ τους όλο και περισσότερο, και αυτό λαμβάνει πολύ βίαιες διαστάσεις… σήμερα ζούμε o ένας δίπλα στον άλλο, φοβάμαι ότι αύριο θα ζούμε ο ένας απέναντι στον άλλο».

Ο Μακρόν γνωρίζει επίσης τι είπε ο πρώην Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ αφού υπηρέτησε τη θητεία του ως πρόεδρος: «Η Γαλλία βρίσκεται στα πρόθυρα της διαίρεσης».

Ο Μακρόν γνωρίζει ότι η διαίρεση της Γαλλίας ήδη υπάρχει. Οι περισσότεροι Άραβες και Αφρικανοί ζουν σε επικίνδυνες περιοχές, χωριστά από τον υπόλοιπο πληθυσμό, όπου η παρουσία όσων δεν είναι Άραβες και Αφρικανοί επιτρέπεται όλο και λιγότερο. Δεν θεωρούν ότι είναι Γάλλοι, εκτός όταν λένε ότι η Γαλλία πρόκειται να ανήκει σε αυτούς. Οι εκθέσεις δείχνουν ότι οι περισσότεροι φαίνεται να νιώθουν μια βαθιά απόρριψη για τη Γαλλία και τον δυτικό πολιτισμό. Ένας αυξανόμενος αριθμός από αυτούς φαίνεται ότι βάζει τη θρησκεία πάνω από την υπηκοότητα, και πολλοί δείχνουν ριζοσπαστικοποιημένοι και έτοιμοι να πολεμήσουν.

Ο Μακρόν φαίνεται να μην θέλει να τους καταπολεμήσει. Αντιθέτως, επέλεξε να τους κατευνάσει. Επιδιώκει μονομερώς να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του που είναι η καθιέρωση του Ισλάμ στη Γαλλία. Πριν από τρεις μήνες, δημιουργήθηκε η Μουσουλμανική Ένωση του Ισλάμ της Γαλλίας (AMIF). Ένα τμήμα της θα ασχοληθεί με την πολιτισμική διάδοση του Ισλάμ και θα αναλάβει την ευθύνη της «καταπολέμησης του αντι-μουσουλμανικού ρατσισμού». Ένα άλλο τμήμα θα είναι υπεύθυνο για προγράμματα που θα εκπαιδεύουν ιμάμηδες και θα κατασκευάζουν τεμένη. Αυτό το φθινόπωρο, θα δημιουργηθεί ένα «Συμβούλιο των ιμάμηδων της Γαλλίας». Οι κύριοι ηγέτες της AMIF είναι (ή ήταν μέχρι πρόσφατα) μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ενός κινήματος που χαρακτηρίστηκε ως τρομοκρατική οργάνωση στην Αίγυπτο, το Μπαχρέιν, τη Συρία, τη Ρωσία, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ― αλλά όχι στη Γαλλία.

Ο Μακρόν γνωρίζει τα δημογραφικά στοιχεία. Δείχνουν ότι ο μουσουλμανικός πληθυσμός στη Γαλλία θα αυξηθεί σημαντικά τα επόμενα χρόνια. (Ο οικονομολόγος Charles Gave έγραψε πρόσφατα ότι μέχρι το 2057 η Γαλλία θα έχει μουσουλμανική πλειοψηφία). Ο Μακρόν μπορεί να αντιληφθεί ότι σύντομα θα είναι αδύνατο για οποιονδήποτε να εκλεγεί Πρόεδρος χωρίς να στηρίζεται στη μουσουλμανική ψήφο, οπότε ενεργεί αναλόγως.

Ο Μακρόν προφανώς αντιλαμβάνεται ότι η δυσαρέσκεια που γέννησε το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» εξακολουθεί να υπάρχει. Φαίνεται να πιστεύει ότι η καταστολή θα είναι αρκετή για να αποτρέψει οποιαδήποτε περαιτέρω εξέγερση, και έτσι δεν κάνει τίποτα για να αντιμετωπίσει τις αιτίες της δυσαρέσκειας.

Το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» γεννήθηκε από μια εξέγερση ενάντια στους υπερβολικά υψηλούς φόρους στα καύσιμα και στα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης κατά των αυτοκινήτων και των αυτοκινητιστών. Αυτά τα μέτρα περιλάμβαναν μειωμένα όρια ταχύτητας ―50 μίλια/ώρα στις περισσότερες εθνικές οδούς― και περισσότερες κάμερες ανίχνευσης ταχύτητας, μια απότομη αύξηση των ποινών στα πρόστιμα, καθώς και πολύπλοκους και δαπανηρούς ετήσιους ελέγχους στα αυτοκίνητα. Οι γαλλικοί φόροι επί των καυσίμων αυξήθηκαν πρόσφατα ξανά και είναι τώρα οι υψηλότεροι στην Ευρώπη (το 70% της τιμής που καταβάλλεται στο πρατήριο καυσίμων). Άλλα μέτρα κατά της χρήσης των αυτοκινήτων και κατά των οδηγών που ισχύουν ακόμη είναι ιδιαίτερα οδυνηρά για τους φτωχούς. Έχουν ήδη εκδιωχθεί από τα προάστια από στενόμυαλους νεοφερμένους, και τώρα πρέπει να ζουν ―και να οδηγούν― ακόμη πιο μακριά από το σημείο όπου εργάζονται.

Ο Μακρόν δεν έχει λάβει καμία απόφαση για την αντιμετώπιση της καταστροφικής οικονομικής κατάστασης στη Γαλλία. Όταν εκλέχτηκε, οι φόροι, οι δασμοί και οι κοινωνικές επιβαρύνσεις αντιπροσώπευαν σχεδόν το 50% του ΑΕΠ. Οι κυβερνητικές δαπάνες αντιπροσώπευαν το 57% του ΑΕΠ (το υψηλότερο μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών). Το ποσοστό του εθνικού χρέους επί του ΑΕΠ ήταν σχεδόν 100%.

Οι φόροι, οι δασμοί, οι κοινωνικές επιβαρύνσεις και οι κρατικές δαπάνες παραμένουν στο ίδιο επίπεδο όπως και όταν ανέλαβε ο Μακρόν. Το ποσοστό του χρέους επί του ΑΕΠ είναι 100% και αυξάνεται. Η γαλλική οικονομία δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας. Η φτώχεια παραμένει εξαιρετικά υψηλή: το 14% του πληθυσμού κερδίζει λιγότερα από 855 ευρώ (950 δολάρια) το μήνα.

Ο Μακρόν δεν δίνει σημασία στην αυξανόμενη πολιτισμική καταστροφή που καταλαμβάνει επίσης τη χώρα. Το εκπαιδευτικό σύστημα καταρρέει. Όλο και περισσότεροι μαθητές αποφοιτούν από το λύκειο χωρίς να ξέρουν να γράψουν μια πρόταση χωρίς λάθη, γεγονός που κάνει ακατανόητα αυτά που γράφουν. Ο Χριστιανισμός εξαφανίζεται. Οι περισσότεροι μη μουσουλμάνοι Γάλλοι δεν αυτοπροσδιορίζονται πλέον ως Χριστιανοί. Η πυρκαγιά που κατέστρεψε τον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων χαρακτηρίστηκε επίσημα ως «ατύχημα», αλλά ήταν μόνο ένα από τα πολλά χριστιανικά θρησκευτικά κτίρια στη χώρα που καταστράφηκαν πρόσφατα. Κάθε εβδομάδα, εκκλησίες βανδαλίζονται ― αντιμετωπίζοντας τη γενική αδιαφορία του κόσμου. Μόλις το πρώτο εξάμηνο του 2019, 22 εκκλησίες κάηκαν.

Η κύρια ανησυχία του Μακρόν και της γαλλικής κυβέρνησης δεν φαίνεται να είναι ο κίνδυνος των ταραχών, η δυσαρέσκεια του κοινού, η εξαφάνιση του Χριστιανισμού, η καταστροφική οικονομική κατάσταση ή ο εξισλαμισμός και οι συνέπειές του. Αντιθέτως, είναι η κλιματική αλλαγή. Παρόλο που η ποσότητα των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στη Γαλλία είναι απειροελάχιστη (λιγότερο από το 1% του παγκόσμιου συνόλου), η καταπολέμηση της «κλιματικής αλλαγής που προκαλείται από τον άνθρωπο» φαίνεται να είναι η απόλυτη προτεραιότητα του Μακρόν.

Μια νεαρή Σουηδέζα, η Γκρέτα Θάνμπεργκ, 16 ετών, ―γκουρού, ωστόσο, του «αγώνα για το κλίμα» στην Ευρώπη― προσκλήθηκε πρόσφατα στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση από βουλευτές που υποστηρίζουν τον Μακρόν. Έβγαλε ένα λόγο, ο οποίος προμήνυε ότι η «μη αναστρέψιμη καταστροφή» του πλανήτη θα ξεκινήσει πολύ σύντομα. Πρόσθεσε ότι οι πολιτικοί ηγέτες «δεν είναι αρκετά ώριμοι» και χρειάζονται μαθήματα από παιδιά. Οι βουλευτές που υποστηρίζουν τον Μακρόν χειροκρότησαν θερμά. Έλαβε το Βραβείο της Ελευθερίας, που μόλις δημιουργήθηκε, το οποίο θα δίνεται κάθε χρόνο στους ανθρώπους που «αγωνίζονται για τις αξίες εκείνων που αποβιβάστηκαν στη Νορμανδία το 1944 για να απελευθερώσουν την Ευρώπη». Είναι πιθανώς λογικό να υποθέσουμε ότι κανείς από αυτούς που αποβιβάστηκαν στη Νορμανδία το 1944 δεν σκέφτηκε ότι πολεμούσε για να σώσει το κλίμα. Τέτοιες μικρές λεπτομέρειες, ωστόσο, απέχουν από τον Μακρόν και τους βουλευτές που τον υποστηρίζουν.

Επίσης, δεν φαίνεται να απασχολεί τον Μακρόν και τη γαλλική κυβέρνηση ότι οι Εβραίοι ― ορμώμενοι από την άνοδο του αντισημιτισμού, και προφανώς ανήσυχοι για δικαστικές αποφάσεις εμπνευσμένες από το πνεύμα υποταγής στο βίαιο Ισλάμ  εξακολουθούν να φεύγουν από τη Γαλλία.

Ο Κομπίλι Τραόρε, ο άντρας που δολοφόνησε τη Σάρα Χαλίμι το 2017, ψάλλοντας σούρας από το Κοράνι και φωνάζοντας ότι οι Εβραίοι είναι Sheitan («Σατανάς» στα Αραβικά), δεν κρίθηκε ένοχος. Ο Τραόρε είχε προφανώς καπνίσει κάνναβη πριν από τη δολοφονία, και έτσι οι δικαστές αποφάσισαν ότι δεν ήταν υπεύθυνος για τις πράξεις του. Ο Τραόρε σύντομα θα αποφυλακιστεί. Τι θα συμβεί εάν καπνίσει κάνναβη ξανά;

Λίγες εβδομάδες μετά τη δολοφονία της Χαλίμι, τρία μέλη μιας εβραϊκής οικογένειας δέχτηκαν επίθεση, βασανίστηκαν και κρατήθηκαν όμηροι στο σπίτι τους από μια ομάδα πέντε ανδρών οι οποίοι είπαν ότι «οι Εβραίοι έχουν χρήματα» και «οι Εβραίοι πρέπει να πληρώσουν». Οι άνδρες συνελήφθησαν. Όλοι ήταν Μουσουλμάνοι. Ο δικαστής που απήγγειλε κατηγορία σε βάρος τους δήλωσε ότι οι ενέργειές τους «δεν ήταν αντισημιτικές».

Στις 25 Ιουλίου 2019, όταν η ισραηλινή ποδοσφαιρική ομάδα Maccabi Haifa αγωνιζόταν στο Στρασβούργο, η γαλλική κυβέρνηση περιόρισε τον αριθμό των ισραηλινών οπαδών στο γήπεδο σε 600, μην επιτρέποντας ούτε έναν παραπάνω. Χίλιοι οπαδοί είχαν αγοράσει αεροπορικά εισιτήρια για να έρθουν στη Γαλλία με σκοπό να παρακολουθήσουν τον αγώνα. Η γαλλική κυβέρνηση απαγόρευσεεπίσης το κυματισμό της ισραηλινής σημαίας στο παιχνίδι ή οπουδήποτε στην πόλη. Ωστόσο, στο όνομα της «ελευθερίας του λόγου», το γαλλικό Υπουργείο Εσωτερικών επέτρεψε αντιισραηλινές διαδηλώσεις μπροστά από το γήπεδο, ενώ υπήρχαν παλαιστινιακές σημαίες και πανό με το σύνθημα «Θάνατος στο Ισραήλ». Την ημέρα πριν από τον αγώνα, σε ένα εστιατόριο κοντά στο στάδιο, μερικοί Ισραηλινοί δέχτηκαν επίθεση με βίαιο τρόπο. «Οι διαδηλώσεις εναντίον του Ισραήλ εγκρίνονται στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης, αλλά οι αρχές απαγορεύουν στους οπαδούς της Maccabi Haifa να υψώσουν τη σημαία του Ισραήλ, είναι απαράδεκτο», δήλωσε η Αλίζα Μπιν-Νόουν, πρεσβευτής του Ισραήλ στη Γαλλία.

Τις προάλλες, ένα αεροπλάνο γεμάτο από Γαλλοεβραίους που έφευγαν από τη Γαλλία έφτασε στο Ισραήλ. Και άλλοι Γαλλοεβραίοι θα πάνε σύντομα. Η αποχώρηση των Εβραίων στο Ισραήλ συνεπάγεται θυσίες: ορισμένοι Γάλλοι κτηματομεσίτες επωφελούνται από την επιθυμία πολλών εβραϊκών οικογενειών να φύγουν, επομένως αγοράζουν και πωλούν ιδιοκτησίες που ανήκουν σε Εβραίους σε τιμή πολύ χαμηλότερη από την αγοραία αξία τους.

Ο Μακρόν θα παραμείνει πρόεδρος μέχρι τον Μάιο του 2022. Αρκετοί ηγέτες κομμάτων της κεντροαριστεράς (όπως του Σοσιαλιστικού Κόμματος) και της κεντροδεξιάς (των Ρεπουμπλικανών) εντάχθηκαν στο κόμμα «Η Δημοκρατία Μπροστά!», το κόμμα που σχημάτισε πριν από δύο χρόνια. Μετά από αυτό, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και οι Ρεπουμπλικανοί κατέρρευσαν εκλογικά. Ο κύριος αντίπαλος του Μακρόν το 2022 πιθανώς θα είναι ο ίδιος με το 2017: η Μαρίν Λε Πεν , ηγέτης του λαϊκιστικού Εθνικού Συναγερμού.

Παρόλο που ο Μακρόν είναι ευρέως αντιδημοφιλής και ευρέως μισητός, πιθανώς θα χρησιμοποιήσει τα ίδια συνθήματα όπως το 2017: ότι είναι το τελευταίο προπύργιο ελπίδας ενάντια στο «χάος» και το «φασισμό». Έχει μεγάλη πιθανότητα να εκλεγεί ξανά. Όποιος διαβάσει το πολιτικό πρόγραμμα του Εθνικού Συναγερμού μπορεί να δει ότι η Λε Πεν δεν είναι φασίστρια. Επίσης, όποιος εξετάσει την κατάσταση στη Γαλλία ενδεχομένως να αναρωτηθεί εάν η Γαλλία δεν έχει αρχίσει ήδη να βυθίζεται στο χάος.

Η θλιβερή κατάσταση που βασιλεύει στη Γαλλία δεν διαφέρει πολύ από την κατάσταση σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Πριν από μερικές εβδομάδες, ένας Αφρικανός καρδινάλιος, ο Ρόμπερτ Σάρα, εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο Le soir approche et déjà le jour baisse («Το βράδυ πλησιάζει και ήδη η μέρα σκοτεινιάζει»). «Στη ρίζα της κατάρρευσης της Δύσης», γράφει, «υπάρχει μια πολιτισμική κρίση και μια κρίση ταυτότητας. Η Δύση δεν ξέρει πλέον ποια είναι, διότι δεν ξέρει και δεν θέλει να μάθει τι την διαμόρφωσε, από τι απαρτιζόταν, τι ήταν και τι είναι. (…) Αυτή η αυτοπρόκληση ασφυξίας οδηγεί με φυσικό τρόπο σε μια παρακμή που ανοίγει το δρόμο σε νέους βαρβαρικούς πολιτισμούς».

Αυτό ακριβώς συμβαίνει στη Γαλλία ― και στην Ευρώπη.

*Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, είναι συγγραφέας 27 βιβλίων που ασχολούνται με τη Γαλλία και την Ευρώπη.

Μετάφραση του πρωτότυπου κειμένου: France Slowly Sinking into Chaos

Πηγή : gatestoneinstitute.org