Όπως αυτοί που έλεγαν «ναι μεν, αλλά» στο Ολοκαύτωμα ήσαν έμμεσοι ηθικοί αυτουργοί της ναζιστικής θηριωδίας, το ίδιο ισχύει και με τους ισοαποστάκηδες και «ναι μεν, αλλάδες» της ρωσικής κτηνωδίας
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Μπροστά στη θηριωδία και την κτηνωδία δεν υπάρχουν ναι μεν αλλά, ούτε ίσες αποστάσεις. Ο συνειδητός σφαγέας ενός βρέφους είναι ένα ανθρώπινο κτήνος με όνομα, διεύθυνση και τηλέφωνο. Όσο για το παραμύθι ότι δέχτηκε εντολές για να δολοφονεί αμάχους, είναι καλό για το αφοδευτήριο. Ετσι λοιπόν,οσοι για λόγους «προόδου» αποστασιοποιούνται από παρόμοια σφαγή, είναι δυνητικοί και κατάπτυστοι δήμιοι ή δεσμοφύλακες στην καλύτερη περίπτωση. Πολύ απλά.
Υπό αυτή την έννοια, ο εκλεκτός συνάδελφος Γιάννης Κ. Πρετεντέρης, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι μάλλον λεκτικά επιεικής όταν από τον τίτλο «Κτηνωδία» έγραψε αυτά που ακολουθούν στα «ΝΕΑ» της Δευτέρας 4 Απριλίου. Διαβάστε:
«….Οι αθλιότητες των Ρώσων στην Ουκρανία παραπέμπουν ευθέως στις χειρότερες σελίδες φρίκης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Σε σημείο που η διαπίστωση ότι οι ρώσοι εισβολείς έχουν υπερβεί τα όρια ακόμη και ενός άγριου πολέμου μοιάζει τόσο προφανής που δεν αρκεί.
Δεν είναι μόνο οι σφαγές τα βασανιστήρια, οι εκτελέσεις αμάχων, οι βιασμοί και το πλιάτσικο στην Μπούτσα (κυρίως), τη Μαριούπολη, το Χάρκοβο ή την ευρύτερη περιοχή του Κιέβου.
Είναι κι ότι εκείνοι που διέπραξαν τις θηριωδίες κατάφεραν να εκθέσουν ανεπανόρθωτα του φανερούς ή κρυφούς, ιδιοτελείς ή ανιδιοτελείς, υποστηρικτές τους.
Γι’ αυτό όσοι μάς είχαν ζαλίσει με τον «ρωσικό πολιτισμό» που δεν πρέπει να εμπλακεί στον πόλεμο, όσες κυρίες έκλαιγαν που δεν θα βλέπουν Μπολσόι στο Μέγαρο, όσοι διαμαρτύρονταν επειδή υποτίθεται δεν θα διαβάζουν πια Ντοστογιέφσκι (λες και διάβαζαν πριν…) ή που δεν θα θαυμάζουν καλλιτέχνες επιδοτούμενους από το καθεστώς της Μόσχας, παρακαλούνται να βοηθήσουν λίγο τη μνήμη μας.
Τι λέγαμε παιδιά; Ακούμε προσεκτικό.
Διότι όσοι είναι «με τον άνθρωπο» ή «με τα αθώα θύματα» μπορούν αν θέλουν να αντικρίσουν μερικές χιλιάδες αθώα θύματα στους δρόμους της Ουκρανίας. Σφαγμένα στο γόνατο από τους ρώσους στρατιώτες.
Οι άλλοι που διακηρύσσουν ότι «η μόνη απάντηση σε όλα τα ερωτήματα είναι η ειρήνη», ίσως θα πρέπει να αναζητήσουν και μερικές ακόμη πιο σύνθετες απαντήσεις για να εξηγήσουν αυτές τις κτηνωδίες.
Και οι τρίτοι που εναντιώνονται στους ιμπεριαλισμούς χρειάζεται να αποφασίσουν ποιος ιμπεριαλισμός ξεκληρίζει τους Ουκρανούς. To NATO; Οι «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι»; Οι «ευρωενωσιακοί»; Οι Εσκιμώοι;
Απλώς παρακαλούνται οι ερωτώμενοι να μιλήσουν λίγο πιο δυνατά για να τους ακούσουμε.
Οι γυμνές γυναίκες που βασανίστηκαν, εκτελέστηκαν και πετάχτηκαν από τους Ρώσους στην άκρη του δρόμου της Μπούτσα εμπίπτουν άραγε στα ενδιαφέροντά τους;
Εκείνοι που μεταφέρθηκαν σαν ζώα στις ρωσικές εξορίες, που βομβαρδίστηκαν ή εξοντώθηκαν, που έγιναν πρόσφυγες μέσα στη χώρα τους, αποτελούν αντικείμενο κάποιας απορίας ή έχουμε απαντήσει περί ειρήνης και καθαρίσαμε;
Διότι αυτήν την κτηνωδία κάποια κτήνη τη διέπραξαν και τη διαπράττουν. Δεν ξέρω ποίοι «ιστορικοί δεσμοί φιλίας» μας συνδέουν μαζί τους, αλλά εγώ δεν θέλω να μας συνδέει τίποτα.
Να με συγχωρούν λοιπόν οι αναγνώστες του Ντοστογιέφσκι και οι κυρίες του Μεγάρου: απέναντι στην κτηνωδία δεν νοούνται «ίσες αποστάσεις», ούτε «να σου εξηγήσω».
Διότι για να θυμηθώ κι εγώ τον Ντοστογιέφσκι είτε είσαι με το έγκλημα, είτε με την τιμωρία.
Τρίτη ομάδα δεν παίζει στο γήπεδο…..».
Κλείνοντας, για το θέμα των «προοδευτικών ισοαποστάκηδων» και της απύθμενης υποκρισίας τους, δείγμα της «προοδευτικής» τους αντίληψης, αναφέρουμε και το άρθρο του καθηγητή κ. Νάσου Βαγενά, στο «Βήμα της Κυριακής» 3 Απριλίου 2022. Ο έγκριτος καθηγητής, με το γραπτό του, σώζει την εννοια της προόδου από τον εξευτελισμό και την συνταύτιση της με την εξαπάτηση.
