Του Π. Ι. Καραφωτιά
Βιώνει σήμερα η ανθρωπότητα δραματικές και τραγικές καταστάσεις που αντικατοπτρίζουν είτε την αδυναμία, για γνωστούς-άγνωστους λόγους, πολιτικής βούλησης εκ μέρους-πρώτιστα- των ισχυρών παικτών της διεθνούς κονίστρας για τη διαχείριση της εξουσίας, αλλά και των υπολοίπων που δεν είναι άμοιροι ευθυνών για τα τεκταινόμενα, είτε τη σκόπιμη και μεθοδευμένη ενέργεια ή συνέργειά τους στις εξελίξεις και μετεξελίξεις που κυοφορούνται στους εξωσωματικούς σωλήνες τής λόγω ανταγωνισμού διαπλοκής και που εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για την ανθρωπότητα.
Όμως, σε όλη αυτή την πολυσύνθετη και τραγική εικόνα, απουσιάζει ουσιαστικά ο θεσμικά «πρωταγωνιστής» των διεθνών σχέσεων, ο ΟΗΕ! Και εκπλήσσονται όσοι παρακολουθούν με ευθύνη και σοβαρότητα τα δραματικά ή/και τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν στον πλανήτη Γη, αρχίζοντας από τις συνεχιζόμενες πολεμικές συγκρούσεις, διεθνείς ή εμφύλιες σε πολλά μέρη του κόσμου, την πείνα που θερίζει εκατομμύρια ανθρώπων, τις αμέτρητες στρατιές προσφύγων, τις αρνητικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, τις αυξανόμενες επιδημικές ασθένειες, την εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά και τόσα δεινά που περιέχει το σύγχρονο απάνθρωπο «κουτί της Πανδώρας», όπου, όμως, η ελπίδα έχει εισαχθεί στο παγκόσμιο χρηματιστήριο.
Και αναρωτιούνται που βρίσκεται ο ΟΗΕ, που, ως γνωστόν, ιδρύθηκε μέσα από τις εφιαλτικές στάχτες του Β’ ΠΠ (με περίπου 80 εκατομμύρια ανθρώπινα θύματα)με σκοπό την προάσπιση και εδραίωση της διεθνούς ειρήνης, της προστασίας και προαγωγής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη διεθνή συνεργασία για την πρόοδο και ανάπτυξη όλων των κρατών;
Είναι δε γνωστό ότι ο Οργανισμός, πέραν από τη Γενική Συνέλευση, το Συμβούλιο Ασφαλείας, το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο και το Διεθνές Δικαστήριο, έχει δεκάδες Ειδικευμένες και άλλες Οργανώσεις για την επίλυση των προβλημάτων της ανθρωπότητας, όπως την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, την Οργάνωση Τροφίμων και Γεωργίας, το Πρόγραμμα για την Ανάπτυξη, το Πρόγραμμα για το Περιβάλλον, την Οργάνωση για τη Βιομηχανική Ανάπτυξη, την Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου, την ΟΥΝΕΣΚΟ, ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ κ.ά.
Και η απουσία του ΟΗΕ, πέραν από αυτή καθαυτή σε πολιτικό επίπεδο, φαίνεται καθημερινά ιδιαίτερα στα ΜΜΕ, σε διεθνή συνέδρια και άλλες εκδηλώσεις ΜΚΟ όπου σπανίζει η αναφορά στον Οργανισμό ως εάν να μην υπάρχει ή έχει πάει διακοπές! Χαρακτηριστική η περίπτωση του Συνεδρίου του ΝΑΤΟ στην Αθήνα πέρυσι, όπου μίλησαν Σύνεδροι από διάφορες χώρες, αλλά δεν υπήρξε καν αναφορά στον ΟΗΕ. Πρέπει δε να επισημανθεί και υπογραμμισθεί ότι το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε σύμφωνα με το Χάρτη του ΟΗΕ (άρθρο 52) για να τον εκπροσωπεί περιφερειακά, προάγοντας τις αρχές και τα ιδανικά του, αλλά όχι να τον υποκαθιστά όπως συνέβη με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τώρα με την πολεμική τραγωδία στην Ουκρανία. Και, βέβαια, έθιξαν τις εξελίξεις στην Ουκρανία, αλλά ο ρόλος και η απουσία του Οργανισμού δεν σχολιάστηκαν καν.
Το ίδιο ισχύει και για τα ΜΜΕ, που, κατά κανόνα τον αγνόησαν ή τον υποβίβασαν. Και η πολεμική αυτή τραγωδία συνεχίζεται με την κυνική αδιαφορία σχεδόν όλων στο κόκκινο λες και πρόκειται για κινηματογραφικό θρίλερ! Απανθρωπισμός; Ατακτη επιστροφή στο Μεσαίωνα; Είναι δε περίεργο ότι τα ΜΜΕ ασχολούνται μεθοδικά και αποκλειστικά με το Ουκρανικό ζήτημα, και, όμως, για άλλα σοβαρά προβλήματα όπως Κυπριακό, Μεσανατολικό, Κουρδικό, «σιγή ιχθύος»! Και ο ΟΗΕ απών!
Είναι δε -τραγική ειρωνεία- επίκαιρο εκείνο που είχε πει ο διαβόητος Μουσολίνι για την Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ) ότι δρα όταν πετούν σπουργίτια, αλλά όχι όταν πετούν αετοί, δηλαδή είναι αποτελεσματική όσον αφορά μικρά ζητήματα, αλλά όχι μεγάλα στα οποία εμπλέκονται Ισχυροί. Δυστυχώς, το ίδιο, τηρουμένων των αναλογιών, ισχύει και για τον ΟΗΕ τον οποίον έχουν σκόπιμα αποδυναμώσει οι Ισχυρές Δυνάμεις κύρια με το σκανδαλώδες προνόμιο, το ΒΕΤΟ (Δικαίωμα Αρνησικυρίας). Όμως, συναφές είναι και εκείνο το περίφημο-αλλά λησμονημένο- που είπε ο Ευπατρίδης Αμερικανός Γερουσιαστής Γουίλιαμ Φουλμπράϊτ σε διεθνή Διάσκεψη το 1972, ότι είναι λάθος οι μικρές και μεσαίες Δυνάμεις ν’ αντιμετωπίζουν τις μεγάλες με πνεύμα υποτέλειας, αλλά αντίθετα θάπρεπε να συνεργασθούν και να επιβάλουν στις Μεγάλες το σεβασμό τους προς τον ΟΗΕ!
Είναι πλέον πασιφανές, μετά την αποτυχία της ΚτΕ να απαγορεύσει τον πόλεμο γενικά (Kellogg-Briand Pact) καθώς και αργότερα του ΟΗΕ με τον Οδηγό Ειρήνης του Μπούτρος Μπούτρος-Γκάλι (του οποίου δεν ανανέωσαν τη θητεία, όμως, πριν, «γνωστοί-άγνωστοι» είχαν εκλέξει γγ πρώην Αξιωματικό των Ναζί για να τον χρησιμοποιούν για τα δικά τους συμφέροντα!) ότι στα σκοτεινά παρασκήνια λειτουργούν απάνθρωπα κυκλώματα στυγνού ανταγωνισμού κερδομανίας, που μένουν ασυγκίνητα και κυνικά αδιάφορα για τις απώλειες ανθρώπινων ψυχών, και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η ικανοποίηση των απάνθρωπων παθών τους. Και είναι τα ίδια κυκλώματα που υπονομεύουν τον ΟΗΕ. Οπωσδήποτε, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη σημαντική προσφορά του Οργανισμού με τις Ειρηνευτικές του Δυνάμεις σε διάφορα μέρη του κόσμου, καθώς και εκείνη των Οργανώσεών του. Όμως, στο καίριο θέμα της διεθνούς ειρήνης, η προσφορά του είναι ελλιπής ακριβώς επειδή τα συγκρουόμενα συμφέροντα ιδιαίτερα Μεγάλων Δυνάμεων τον εμποδίζουν. Επίσης, τα Κράτη-Μέλη ψηφίζουν σύμφωνα με τις αρχές και τα ιδανικά του Χάρτη, του Διεθνούς Δικαίου και της ΟΔΔΑ, ή όχι;
Και είναι θλιβερό να ακούγεται από τον απλό πολίτη «ποιος ΟΗΕ;», «που είναι ο ΟΗΕ;”, “γιατί δεν επεμβαίνει ο ΟΗΕ;” Όμως, αντί να αναζητούν τις ευθύνες σε Κράτη-Μέλη του Οργανισμού, ασυλλόγιστα τις επιρρίπτουν συλλογικά στον Οργανισμό. Είναι σαν να επιρρίπτουν ευθύνες γενικά στην Εκκλησία ή άλλον δημόσιο φορέα για τυχόν σφάλματα ή παρανομίες ορισμένων στελεχών τους.
Δυστυχώς, όπως και σε άλλα σοβαρά ζητήματα που ταλανίζουν την κοινωνία, υπάρχει έκδηλη ακηδία, και το ίδιο παρατηρείται και για τη λειτουργία διεθνών Οργανισμών, ενώ θάπρεπε οι λαοί, μέσω ολιστικής παιδείας, ΜΜΕ (που ορισμένα προβάλλουν σκανδαλωδώς την υποκουλτούρα) ΜΚΟ κ.ά. να ενημερώνουν και να αντιδρούν ενωτικά για την προαγωγή του σεβασμού προς τους Οργανισμούς αυτούς από τη σωστή λειτουργία των οποίων εξαρτάται η ίδια η ζωή και ευημερία τους!
Ο Χάρτης του ΟΗΕ αρχίζει με το : «Εμείς οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών». Τι, συνεπώς, κάνουν οι λαοί για να ενισχύσουν το έργο του, όπως Σύνδεσμοι ΟΗΕ κ.ά. φορείς που υποτίθεται μεριμνούν για την προαγωγή των αρχών και σκοπών του Οργανισμού. Αλλά και δημοσιογραφικά, λογοτεχνικά, καλλιτεχνικά κ.ά. σωματεία; ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ! Περί άλλα τυρβάζουν και μεριμνούν. Κι ύστερα μας φταίει ο ΟΗΕ! «O OHE είναι ό,τι τα Κράτη-Μέλη του θέλουν να είναι»! ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ!
