Του Τάσου Παπαδόπουλου
Δύο χρόνια μετά την εμφάνιση της πανδημίας, αναρωτιέται κανείς, πως άλλαξε η ζωή ολόκληρου του πλανήτη. Εν μέσω πολλών δυσκολιών εξασφαλίστηκαν τα εμβόλια και από είδος εν ανεπαρκεία τους πρώτους μήνες του 2021, έγιναν προσιτά για όλους όσους κατοικούν στα κράτη-μέλη της Ε.Ε.
Παρ όλα αυτά υπήρξαν πολλοί διστακτικοί να προχωρήσουν στον εμβολιασμό. Με την πάροδο του χρόνου και βλέποντας ότι με απειροελάχιστες εξαιρέσεις, το ρίσκο του εμβολιασμού είναι απείρως μικρότερο από μια πιθανή νόσηση με απρόβλεπτες επιπτώσεις, πείστηκαν οι περισσότεροι να εμβολιαστούν.
Παράλληλα σε ολόκληρο τον κόσμο αναπτύχθηκε ένα κίνημα αντιεμβολιαστών, που δυναμικά και επικαλούμενοι, κάποτε αληθοφανείς και άλλοτε εκτός λογικής αιτιάσεις, αρνούνται να προχωρήσουν στην διαδικασία του εμβολιασμού.
Παρά το γεγονός ότι πάνω από τρία δις πολιτών σε όλο τον πλανήτη έχουν εμβολιαστεί, εν τούτοις ένας σκληρός πυρήνας που φτάνει σε ένα σοβαρό ποσοστό, στην Ελλάδα έχει καταμετρηθεί περίπου στο 15%, αρνείται πεισματικά να εμβολιαστεί, ρισκάροντας την ίδια του τη ζωή, αλλά και τη ζωή πολλών συνανθρώπων του, που έρχονται σε επαφή μαζί του, είτε στο άμεσο οικογενειακό του περιβάλλον, είτε στον ευρύτερο χώρο των κοινωνικών του συναναστροφών.
Όμως από την άλλη μεριά μολονότι στις χώρες που έχουν υψηλότερα ποσοστά εμβολιασθέντων και κατ επέκταση λιγότερους θανάτους και διασωληνώσεις ασθενών, το τέλος της πανδημίας δεν μοιάζει να είναι ορατό στο κοντινό μέλλον.
Το γεγονός ότι το εμβόλιο προσφέρεται δωρεάν σε όλους τους πολίτες της Ε.Ε. δεν λύνει το πρόβλημα. Δεν συμβαίνει το ίδιο στην Αφρική απ΄ όπου προήλθε η νέα μετάλλαξη όπου το ποσοστό των εμβολιασθέντων είναι πολύ μικρό.
Έτσι μετά την μετάλλαξη Δέλτα, μας προέκυψε ξαφνικά η μετάλλαξη Όμικρον, που πρωτοεμφανίστηκε πρόσφατα στην Μποτσουάνα. Για τη νέα αυτή μετάλλαξη το μόνο που γνωρίζει για την ώρα η επιστημονική κοινότητα, είναι ότι μεταδίδεται και εξαπλώνεται πολύ πιο σύντομο χρονικό διάστημα, απ ότι η μετάλλαξη Βήτα και η Δέλτα που προηγήθηκε.
Πράγμα που σημαίνει και με δεδομένη την ραγδαία αύξηση στις μέρες μας των κρουσμάτων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ότι εκεί που λέγαμε ότι τελειώνουμε, γυρνάμε πάλι πίσω στην αρχή.
Με αυτά τα δεδομένα η έντονη πολιτική αντιπαράθεση, που παρατηρείται στις μέρες μας με αφορμή την πανδημία και τους τρόπους της αντιμετώπισής της, μοιάζει με περιττή πολυτέλεια. Και όλη πολιτική κόντρα χωρίς περιεχόμενο μιας και το πρόβλημα μας υπερβαίνει και η διαχείριση του δεν έχει ιδεολογικό πρόσημο και καμιάς μορφής κομματική ταυτότητα.
Κι επειδή ο κοινός εχθρός είναι ο ιός, και η αντιμετώπιση του χρειάζεται κοινή προσπάθεια, αξίζει να ομονοήσουμε σε αυτό το μείζον θέμα ζωής και θανάτου, που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα στο σύνολό της.
Οι μεταλλάξεις που έρχονται η μια μετά την άλλη, δεν αποτελούν ύλη πολιτικής πελατείας. Είναι ένα γεγονός πρωτόγνωρο στις μέρες μας, κάτι που έχει ανατρέψει την ζωή μας και οφείλουμε όλοι να το αντιμετωπίσουμε από κοινού. Η υπεύθυνη στάση δεν είναι υπόθεση μόνο της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, αλλά κυρίως των πολιτών, που οφείλουν να γυρίσουν την πλάτη στο παιχνίδι του κάθε αγύρτη λαϊκιστή, που τζογάρει ακόμη και τις ζωή μας…
