Ο Emmanuel Macron είναι, σύμφωνα με τον Wolfgang Munchau των Financial Times, ο πρώτος Ευρωπαίος ηγέτης που εκλέγεται με ρητή εντολή να “επιδιορθώσει” την ευρωζώνη, μέσω κινήσεων περαιτέρω εμβάθυνσης. Όμως την ίδια ημέρα της εκλογής του, η νίκη των Χριστιανοδημοκρατών στο γερμανικό ομόσπονδο κρατίδιο του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν δείχνει ότι η Γερμανία κινείται προς την κατεύθυνση της υπεράσπισης της υφιστάμενης κατάστασης.
Οι Γάλλοι εκλογείς επέλεξαν έναν “απόστολο της Ε.Ε.” και θιασώτη του γαλλογερμανικού άξονα, σημειώνει ο Ambrose Evans-Pritchard της Daily Τelegraph. Όμως, προσθέτει, μολονότι αυτό έγινε δεκτό με πανηγυρισμούς στο Βερολίνο, ταυτόχρονα εγείρει ακανθώδη ερωτήματα που πολλοί θα ήθελαν να μείνουν αναπάντητα. Κατά τον Βρετανό αρθρογράφο, η γερμανική πλευρά αρχίζει και ξεμένει από δικαιολογίες; ή θα συγκεκριμενοποιήσει την ρητορική της περί Ευρώπης καταλήγοντας σε έναν μεγάλο γαλλογερμανικό συμβιβασμό για το μέλλον της Ε.Ε. ή θα πρέπει να αντιμετωπίσει σοβαρές συνέπειες.
O Economist, πάλι, σημειώνει ότι η εκλογική νίκη του Macron έφερε στην επιφάνεια τη διχογνωμία που σοβεί στη Γερμανία ανάμεσα σε όσους (με πρωτεργάτη τον υπουργό Οικονομικών Wolfgang Schaeuble) αντιστέκονται στις φιλόδοξες προτάσεις του Macron και όσους πιστεύουν, όπως το έθεσε η Gesine Schwan των Σοσιαλδημοκρατών ότι αν ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας αποτύχει, η Γερμανία θα πληρώσει μεγάλο τίμημα. “Δεν μπορούμε να αναδιανείμουμε τον πλούτο στην Ευρώπη, πριν τον παραγάγουμε” ήταν η απάντηση της συμμετέχουσας στο ίδιο τηλεοπτικό πάνελ υπουργού Άμυνας Ursula von der Leyen.
Σε ανύποπτο χρόνο, πρόσωπα χωρίς επίσημη ιδιότητα στην Γερμανία, έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με τις διεκδικήσεις που θα πρόβαλε ο Macron άπαξ και εκλεγόταν πρόεδρος. Με άρθρο του στην Farnakfurter Allgemeine Zeitung λίγο πριν από την ενεργοποίηση του άρθρου 50 από τη Βρετανία, ο μέχρι πέρσι επικεφαλής του Οικονομικού Ινστιτούτου του Μονάχου (Ifo) Hans-Werner Sinn υποστήριζε ότι ο Macron προτείνει ευρωομόλογο, προϋπολογισμό ευρωζώνης, κοινή εγγύηση καταθέσεων, κοινή ασφάλιση ανεργίας κ.ο.κ. την ίδια ώρα που το Παρίσι προωθεί την “τιμωρητική” αντιμετώπιση του Brexit, καθώς και μία “Ευρώπη πολλών ταχυτήτων” που απειλεί να θέσει εκτός παιδιάς τις ανατολικοευρωπαϊκές αλλά και βορειοευρωπαϊκές χώρες. Κατά τον Sin η διαίρεση της Κεντρικής Ευρώπης αποτελεί στρατηγική επιδίωξη της Γαλλίας από τον καιρό του Ρισελιέ και η Γερμανία δεν πρέπει να πέσει σε αυτή την παγίδα που θα την μετατρέψει σε μόνιμο χρηματοδοτικό εγγυητή του “λατινικού μπλοκ”.
Στο πρώτο 24ωρο μετά την εκλογή του Macron, οι υπήρξαν και οι πρώτες γερμανικές προειδοποιητικές βολές. Ο εκπρόσωπος της καγκελαρίας Steffen Seibert υπενθύμισε ότι παραμένει η αντίθεση του Βερολίνου στην ιδέα των ευρωομολόγων, ενώ η ίδια η καγκελάριος Merkel παρά τους επαίνους για τον νέο Γάλλο πρόεδρο έδωσε το μήνυμα ότι η γερμανική οικονομική πολιτική δεν αλλάζει. Ακόμη και στο στρατόπεδο των Σοσιαλδημοκρατών που επιχειρούν να οικειοποιηθούν τρόπον τινά τη νίκη του Macron, τα όρια της όποιας αναπροσαρμογής της γερμανικής πολιτικής γίνονται σαφή. “Στο φόντο της προεκλογικής εκστρατείας στη Γαλλία και των συζητήσεων που αυτή κινητοποίησε, θα ήθελα να τονίσω το εξής: θεωρώ λανθασμένες τις επικρίσεις για τα γερμανικά πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών. Δεν θα πρέπει να αισθανόμαστε ντροπή για τις επιτυχίες μας, Οι εξαγωγές μας είναι το αποτέλεσμα της καλής δουλειάς που γίνεται εντός της χώρας” δήλωσε ο ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών Martin Schulz, θέτοντας στο στόχαστρό του ένα βασικό στοιχείο της ρητορικής Macron.
