Τελικά ο συνδικαλιστικός φορέας της ελληνικής βιομηχανίας, είναι το πιο προοδευτικό κομμάτι της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Αν κατά κακή τους τύχη οι εκπρόσωποι των δυνάμεων του ζόφου και της αδράνειας παρακολούθησαν την συζήτηση μεταξύ του πρωθυπουργού κ.Κυριάκου Μητσοτάκη, του προέδρου του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας (ΣΕΒ) και του διεθνούς επικεφαλήν της μεγάλης φαρμακευτικής εταιρείας Phizer κ.Αλμπερ Μπουρλά, θα πρέπει να πλησίασαν πολύ κοντά στο σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Φαντάζεται κανείς τι «ζημιές» προκαλούν συζητήσεις για την τεχνητή νοημοσύνη και τις απέραντες δυνατότητες που προσφέρει σε όσους θέλουν να καταλάβουν τι είναι;
Είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός της χώρας να αναφέρει λέξεις όπως η αξιοκρατία, η απλοποίηση των διαδικασιών για επενδύσεις και η αύξηση των δαπανών για έρευνα και επιστημονική ανάπτυξη; Μπορεί να λέγεται από τον κ.Αλμπερ Μπουρλά ότι χιλιάδες έλληνες νέοι επιστήμονες διαπρέπουν στο εξωτερικό γιατί μπόρεσαν να δραπετεύσουν από το «όραμα» της δημοσιοϋπαλληλίας και του κλεπτοκρατικού πελατειακού κράτους;
Είναι δυνατόν ο πρόεδρος του ΣΕΒ κ.Δημ. Παπαλεξόπουλος να λέει ότι η εργασία πέρα από απολαβές πρέπει να προσφέρει στον εργαζόμενο αξιοπρέπεια, ευρηματικότητα και ανάπτυξη της προσωπικότητάς του;
Είναι δυνατόν να γίνεται λόγος για την δια βίου μάθηση, όταν εκπαιδευτικοί στη χώρα δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα για την διάδοση της αμάθειας και της χυδαιότητας;
Είναι δυνατόν, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης να εξηγεί ότι στον κόσμο της εργασίας υπάρχουν σκληρά εργαζόμενοι που έχουν ανάγκη από νόημα και ευθύνη. Όπως βέβαια, κατά τον κ.Δημήτρη Παπαλεξόπουλο, νόημα και ευθύνη χρειάζονται και οι επιχειρήσεις, ως μέλη της κοινωνίας των πολιτών.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο πρόεδρος του ΣΕΒ έδωσε το πλαίσιο των πρωτοβουλιών και δραστηριοτήτων του Συνδέσμου, που σε γενικές γραμμές είναι μια συμπεριληπτική, μακροχρόνια βιώσιμη ανάπτυξη για όλους. Όπως είπε ο κ.Δημ. Παπαλεξόπουλος, στόχοι και προτεραιότητες του ΣΕΒ είναι:
1. Να φέρουμε πιο κοντά τις επιχειρήσεις στην κοινωνία, ξεκινώντας από το τι μπορούμε εμείς, οι επιχειρήσεις, να κάνουμε καλύτερα.
2. Να προωθήσουμε τη συλλογική μας ικανότητα σαν κοινωνία και οικονομία να καινοτομούμε σε όλους τους τομείς.
3. Να επενδύσουμε και να συνεργαστούμε για την αναβάθμιση των δεξιοτήτων όλων των εργαζόμενων και τη σύνδεση της εκπαίδευσης με την επιχειρηματικότητα.
4. Να δουλέψουμε συστηματικά για την πράσινη μετάβαση της οικονομίας μας, με τρόπο που συνδυάζει βιωσιμότητα και ανταγωνιστικότητα.
5. Να στηρίξουμε τις επιχειρήσεις έτσι ώστε να επιταχύνουν το ψηφιακό τους μετασχηματισμό.
6. Να δουλέψουμε για μια σύγχρονη βιομηχανική πολιτική, ως βάση για μια πιο ανθεκτική οικονομία με καλύτερες θέσεις εργασίας.
Από τις πιο πάνω θέσεις αλλά και από τα όσα εξόχως ενδιαφέροντα ειπώθηκαν στη συζήτηση μεταξύ του πρωθυπουργού, του προέδρου του ΣΕΒ και του CEO της Phizer, γίνεται κατάδηλο ότι με τη συμβολή επίσης του Ταμείου Ανάκαμψης, γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια να μετασχηματιστεί σταδιακά η ελληνική κοινωνία σ’ ένα χειραφετημένο και δημιουργικό σύνολο, ικανό να αποκτήσει εξωστρέφεια και κυρίως να αξιοποιήσει τις τεράστιες δυνατότητες που προσφέρει στην ψηφιακή εποχή, η ανάδυση μιας επιχειρούσας κοινωνίας.
Είναι προφανές ότι ο ΕΒ και η ηγεσία του αντιλαμβάνονται τις προκλήσεις του αύριο, αλλά για την αντιμετώπισή τους θέλουν να ξεφύγουν από αγκυλωτικά στερεότυπα. Με τις προτεραιότητές του και τις νέες αντιλήψεις του είναι κατάδηλο ότι θέλει να θέσει στην κοινωνία νέα ερωτήματα. Και αυτό είναι σημαντικό.
Υπό τις σημερινές συνθήκες, για παράδειγμα, ο εργασιακός κόσμος, και κατ’ επέκταση ο κόσμος της ανθρώπινης εμπειρίας, θα είναι πολύ διαφορετικός αν θέσουμε στον εαυτό μας νέα ερω τήματα για τη δουλειά που κάνουμε και για τη δουλειά που ζητάμε από άλλους να κάνουν. Επιπλέον, θα είναι διαφορετική και η ανθρώπινη φύση.
«Θα προσφέρουμε τη δυνατότητα σε ανθρώ πους που εργάζονται για εμάς να έχουν πιο πλού σια ζωή, προς όφελος όλων», γράφει ο καθηγητής ψυχολογίας Μπόρρυ Σόρτς. Πιστεύει δε ότι ο μετασχηματισμός της εργασίας μπορεί να συνδράμει σημαντικά την ευμάρεια και τη σταθερότητα του οικονομικού μας συστήματος. Ακόμη κι αν δεν γεμίσει τη τσέπη μας με επιπλέον χρήματα ή το σπίτι μας με επιπλέον πράγματα, θα εμπλουτίσει τη ζωή μας με τρόπους που αληθινά μετρούν.
Στο πλαίσιο αυτό, η κορυφαία παραγωγική ελίτ της χώρας, φαίνεται ναν κατανοεί κάμποσες νέες πραγματικότητες τις οποίες και ερμηνεύει.
Η βιομηχανική επανάσταση έβγαλε από τη φτώ χεια εκατομμύρια ανθρώπους στη Δύση. Πλέον, με την εξάπλωσή της στους ανθρώπους και τους τό πους που έχασαν το πρώτο κύμα της εκβιομηχά νισης, σώζει από τη φτώχεια πολλά επιπλέον εκα τομμύρια. Η εκβιομηχάνιση υπήρξε ένα εκπληκτικό ανθρώπινο επίτευγμα. Όμως, η ανακούφιση από την υλική φτώχεια είχε το βαρύ τίμημα της φτώ χειας του πνεύματος. Ίσως να ήταν απαραίτητο να πληρώσουμε αυτό το τίμημα στα πρώτα στάδια της οικονομικής ανάπτυξης. Όμως, όχι πια. Όσον αφο ρά τον μετασχηματισμό των εργασιακών χώρων, πραγματικά, ήρθε ο καιρός τους.
Και αυτό οι ηγέτες της παραγωγής το καταλαβαίνουν. Ανοίγουν έτσι την πόρτα μιας πραγματικής ανατροπής και όποιος θέλει ας καταλάβει.
