Του Λάμπρου Γ. Ροιλού*
Θα ξεκινήσω από την διαπίστωση ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο πλήγμα στην ζωή για ένα γονιό από το να χάσει το παιδί του. Ακόμα και ο κίνδυνος ζωής του παιδιού σου (-έχει συμβεί και σε μένα να το νοιώσω-) μπορεί να σε κάνει αυθόρμητα να πεις «Θεέ μου κάνε να πάρω εγώ την θέση του παιδιού μου και απάλλαξε το εκείνο».
Η κατάληξη «-ιάδα» που χρησιμοποιώ, όπως (Ομήρου) Ιλιάδα (από την αρχαία Ελληνική ονομασία της Τροίας ως Ίλιον) όπως και «Ολυμπιάδα», αποτελεί συνειρμό στο μυαλό μου με ένα έπος μυθικών διαστάσεων (όσες και τα παραμύθια της αντιπολίτευσης και η επικών διαστάσεων διαστρεβλωμένη σημασία που έδωσαν τα αντιπολιτευόμενα κόμματα στην τραγωδία αυτή). Όπως η εκστρατεία των κατακερματισμένων σε τότε αυτόνομες πόλεις Αρχαίων Ελλήνων να καταλάβουν την Τροία έτσι και η κατακερματισμένη σε μικρά κόμματα σύγχρονη αντιπολίτευση βάλθηκε συσπειρωμένη, αν όχι να ανατρέψει, να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ρωγμή στην κυβέρνηση Μητσοτάκη με αιχμή του δόρατος την τραγωδία των Τεμπών. Εξάλλου όπως και η Ολυμπιάδα επαναλαμβάνεται κάθε 4 χρόνια, έτσι και οι Ελληνικές κυβερνήσεις ανά τετραετίες που κυβέρνησαν φέρουν συλλογική, διαδοχική ευθύνη για την εν λόγω τραγωδία, γιατί οι παθογένειες του Ελληνικού κράτους δεν δημιουργήθηκαν τα τελευταία 4-5 χρόνια. Έτσι λοιπόν «ποιητική αδεία» την αποκάλεσα «Τεμπιάδα».
Δεν θα εξετάσω εδώ το θέμα ούτε από νομικής ούτε από τεχνικής απόψεως (αυτά είναι βέβαιο ότι θα τα εξαντλήσουν οι πάντες, ειδικοί και μη ειδικοί). Εγώ θα το εξετάσω σαν ένας απλός σκεπτόμενος Έλληνας πολίτης.
Βεβαίως πρέπει να διερευνηθούν σε βάθος τα αίτια της τραγωδίας αυτής, τα οποία είναι προφανώς πολυπαραγοντικά (ελλιπείς υποδομές, θέματα συντήρησης, αμέλειες και λάθη πολλών εμπλεκομένων) που γέμισαν προανακριτικά δεκάδες χιλιάδες σελίδων, ώστε να αποδοθεί πραγματική και παραδειγματική δικαιοσύνη. Άλλο όμως αυτό, και άλλο να γίνεται αυτοσκοπός η αποδόμηση της κυβέρνησης χωρίς να ενδιαφέρει την αντιπολίτευση αλλά και όλους εμάς με ποια μέσα, με ποια νέα μέτρα, με ποιες προσθήκες, βελτιώσεις, και αποφυγή στρεβλώσεων στις υποδομές του σιδηροδρομικού και διοικητικού δικτύου, θα αποτρέψουμε να συμβεί κάτι ανάλογο στο μέλλον.
Αυτό θα ήταν το πρωτεύον, στο οποίο θα έπρεπε να στοχεύσουν κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης και όχι να αναλώνονται σε χαμηλού επιπέδου αντιπαραθέσεις στη βουλή και στα ΜΜΕ σε σημείο που να διαφωνεί η κα Κωνσταντοπούλου αν ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης αναφέρθηκε μόνο σε παντελόνια ή και σε φούστες (!) σε ένα διάλογο με άλλο βουλευτή! Επίσης μια χώρα και οι πολιτικοί της δεν μπορούν να αναλώνονται καθημερινά επί μήνες με ένα τέτοιο θέμα παραγνωρίζοντας τις καθημερινές προκλήσεις από το ρευστό διεθνές γεωπολιτικό και οικονομικό τοπίο των ημερών μας.
Η μεγάλη εικόνα:
Αυτή η κυβέρνηση στα χρόνια της θητείας της δοκιμάστηκε όσο καμιά άλλη μετά την μεταπολίτευση και ανταπεξήλθε(παρά τις κρατικές παθογένειες δεκαετιών) με θαυμαστή ικανότητα. Το ποσοστό 40% που έλαβε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές μετά από τετραετή θητεία το επιβεβαιώνει.
Να αναλογιστούμε ότι όταν ανέλαβε η κυβέρνηση Μητσοτάκη το 2019 ακροβατούσαμε οικονομικά και ήμασταν με το ένα πόδι εκτός ευρώ;. Να σκεφτούμε την οργανωμένη από την Τουρκία απόπειρα εισβολής στα σύνορά μας στον Έβρο το 2020 με την συγκέντρωση εκεί πλήθους μεταναστών; Να θυμηθούμε τα πολύ δύσκολα έτη της πανδημίας και πως ανταπεξήλθαμε; Να θυμηθούμε τα Τουρκικά γεωτρύπανα που αλώνιζαν τότε στο Αιγαίο; και τις καθημερινές δεκάδες παραβιάσεις του εναερίου χώρου μας από Τουρκικά αεροπλάνα; Να θυμηθούμε την ενεργειακή κρίση μετά την πανδημία που προκλήθηκε από τη δραματική μείωση των μεταφορών και άλλων λόγων που οφείλονταν σε αυτήν; Η οποία ενεργειακή κρίση ενισχύθηκε με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και το κλείσιμο της στρόφιγγας του Ρωσικού αερίου, προς την Ευρώπη; (Και όταν ακριβαίνει η ενέργεια, ακριβαίνουν τα πάντα.) Να θυμηθούμε το Τούρκο-Λιβυκό σύμφωνο και πως εν μέρει το ακυρώσαμε στην πράξη σε αντίστοιχη νόμιμη συμφωνία με την Αίγυπτο;
Πως θα αντιμετωπισθεί τώρα ο εμπορικός πόλεμος που προκαλεί ο Τραμπ με την επιβολή δασμών σε όλο τον κόσμο; Τι επιπτώσεις μπορεί να υπάρξουν για την χώρα μας από μια ρευστή γεωπολιτικά πραγματικότητα, με πολέμους και απειλές πολέμων σε εξέλιξη; Όταν το δίκαιο του ισχυροτέρου επικρατεί παντού; Ποια Ελληνική κυβέρνηση μπορεί να τα αντιμετωπίσει αυτά με επιτυχία και με τις μικρότερες δυνατές απώλειες;
Να θυμηθούμε: την δημοσιονομική σταθερότητα και την πρόσφατη αναβάθμιση μας από τους οίκους αξιολόγησης στην επενδυτική βαθμίδα;. Αυτήν που μας δίνει την δυνατότητα να δανειζόμαστε φθηνότερα ακόμη και από την Ιταλία για κρατικές και άλλες δαπάνες;. Ή/και για την πρόωρη αποπληρωμή του χρέους μας, που πετυχαίνουμε; Πρόσφατα η πάντοτε επικριτική για την οικονομία μας Γερμανική κυβέρνηση μας έδωσε τα εύσημα και μας ανέδειξε σαν παράδειγμα δημοσιονομικής σταθερότητας και οικονομικής προόδου. Την καλή σχέση (σε «ήρεμα νερά») με την Τουρκία και με ανοικτή επικοινωνία στο ανώτερο επίπεδο τα τελευταία 2 χρόνια. Την πολύ σημαντική ενίσχυση της αμυντικής μας ικανότητας με την απόκτηση των Ραφάλ, την αναβάθμιση των F16, την σε βάθος χρόνου, απόκτηση των F35 (τα οποία πασχίζει η Τουρκία να αποκτήσει). Την απόκτηση των φρεγατών «Belharra» από την Γαλλία με την υπογραφή αμοιβαίου συμφώνου αμυντικής προστασίας σε περίπτωση ξένης επίθεσης.
Τα 57 παιδιά που χάθηκαν δεν μπορούμε να τα φέρουμε πίσω και θα πρέπει να αφήσουμε τη δικαιοσύνη (όσο αργά και δύσκολα και αν απονέμεται αυτή στη χώρα μας) να επιτελέσει το έργο της και να τα τιμήσει αποδίδοντας τιμωρία και δημιουργώντας παραδειγματισμό για το μέλλον. Αλλά να μην αποβεί η θυσία τους λάβαρο και μέσο καταστροφής ότι θετικού έχουμε κατακτήσει τα τελευταία 6 χρόνια.
Η θυσία τους να κάνει την κυβέρνηση (με την πίεση και της αντιπολίτευσης) καθώς και την εμπλεκόμενη εταιρία να φτιάξουν όλα τα κακώς κείμενα σε αυτόν τον τομέα των σιδηροδρόμων. Σε σωστή κατεύθυνση ήταν και η πρόσφατη επιτυχία του πρωθυπουργού να πείσει την Ιταλική κυβέρνηση να επενδύσει 360 εκατομμύρια ευρώ σε νέα τρένα και υποδομές στην χώρα μας. (Να σημειωθεί ότι η εταιρεία Hellenic Train Α.Ε. (πρώην ΤΡΑΙΝΟΣΕ), είναι ο βασικός πάροχος σιδηροδρομικής μεταφοράς επιβατών και εμπορευμάτων στην Ελλάδα. Είναι 100% θυγατρική της Trenitalia S.p.A., μέλος του Ιταλικού κρατικού ομίλου Ferrovie D.St.It. Παρέχει σιδηροδρομικές υπηρεσίες, χρησιμοποιώντας το δίκτυο και την σιδηροδρομική υποδομή του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδος.)
Τα 57 αυτά παιδιά χάθηκαν άδικα. Τα άλλα όμως εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά στη χώρα μας θα τα αφήσουμε στην μοίρα ποιάς νέας κυβέρνησης;
Μιας κυβέρνησης ας πούμε στην οποία θα ηγείται μια διαμαρτυρόμενη επί παντός επιστητού χωρίς στελέχη και πρόγραμμα κα Κωνσταντοπούλου;
Μα αυτή δεν ήταν στο κόμμα που ευθύνεται μεταξύ άλλων για τον χαμό 104 ανθρώπων από πυρκαγιά στο Μάτι; Κυβέρνηση που δεν έστειλε ούτε ένα λιμενικό πλοίο να μαζέψει ανθρώπους που κατέφυγαν στη θάλασσα για να μην καούν ζωντανοί; Μια κυβέρνηση που προσπαθούσε στην αρχή να αποκρύψει ότι υπήρχαν τότε νεκροί; Μια κυβέρνηση που πριν χάσει την εξουσία αναγόρευσε σε πλημμελήματα τα εγκλήματα στο Μάτι; – για τα οποία ύστερα από 7 χρόνια δεν έχει αποδοθεί ακόμα έστω και μια πλημμεληματικού χαρακτήρα κουτσουρεμένη δικαίωση; (Το 112 που θέσπισε και εφάρμοσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα αποτρέψει -και έχει ήδη αποτρέψει- στο μέλλον ένα νέο Μάτι).(Υπενθυμίζω ότι η κα Κωνσταντοπούλου εξελέγη βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ τον Μάιο 2012, τον Ιούνιο 2012 και τον Ιανουάριο 2015).
Ένα κόμμα που ύστερα από την αποτυχημένη θητεία του είχε λάβει ακόμα και ηττημένο το 2019 ποσοστό 31% !! ενώ τώρα βρίσκεται μόλις στο 6%. Εις τα εξ΄ών συνετέθη δηλαδή!
Ή μιας νέας κυβέρνησης του κόμματος της «Ελληνικής Λύσης» της ίδιας απόχρωσης με την Χρυσή Αυγή;
Ή μιας νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που με την “Αλλαγή” που ευαγγελιζόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε η αιτία της οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδος; Με το υδροκέφαλο κομματικής προέλευσης δημόσιο, με το: “Τσοβόλα δώστα όλα”, και με την διαφθορά των υπουργών του; Όταν τότε -θυμάμαι- δανειζόταν η Ελλάδα από το εξωτερικό για να πληρώσουμε το δώρο του Πάσχα των δημοσίων υπαλλήλων.
Η αντιπολίτευση κατακρίνει την κυβέρνηση επί παντός επιστητού. Βρίσκεται σε παντελή άρνηση κάθε κυβερνητικής πράξης ακόμα και σωστής
Για όλα φταίει ο Μητσοτάκης. Να αναγνωρίσω λοιπόν και εγώ ότι η κυβέρνηση έχει ευθύνη τουλάχιστον για την άθλια αντιπολίτευση που έχουμε. Και αυτό γιατί ανταπεξήλθε με επιτυχία στις απίστευτες δυσκολίες στις οποίες αναφέρθηκα πιο πάνω. Γιατί παρήγαγε έργο και συνεχώς προσπαθεί ς ώστε να έχει περιθωριοποίησει όλα τα αντιπολιτευόμενα κόμματα
Αν κάποια στιγμή κάποιο/κάποια από αυτά τα κόμματα βγει από την απόλυτη άρνηση. Αν προτείνει ένα καλύτερο πρόγραμμα, ή μια καλύτερη λύση σε συγκεκριμένο θέμα. Αν έστω ελέγξει και πιέσει την κυβέρνηση να πραγματοποιήσει τις εξαγγελίες της, έχει μόνο να κερδίσει τόσο σαν κόμμα, αλλά το κυριότερο να κερδίσει ο ίδιος μας ο τόπος. Το τελευταίο θα έπρεπε να είναι το αυτονόητο για κάθε Έλληνα, αλλά δυστυχώς κυρίως λόγω του μεγάλου «εγώ» σε αυτόν τον τόπο αντί για το «αυτονόητο» επικρατεί το «ανόητο».
Έπεσα τελευταία πάνω σε ένα Αμερικανικό ρητό που το παραθέτω σε Ελληνική μετάφραση, σαν μία κατά κάποιο τρόπο συμβουλή, σε όλους τους εμπλεκόμενους με το θέμα: «Θεέ μου δώσε μου: την γαλήνια ηρεμία να αποδεχθώ τα πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω. Το κουράγιο να αλλάξω τα πράγματα που μπορώ, και την σοφία να αντιληφθώ την διαφορά μεταξύ αυτών των δύο.»
*Λάμπρος Ροϊλός, συντ. δικηγόρος παρ’Αρείω Πάγω, συγγραφέας, ερευνητής
