Του Τάσου Παπαδόπουλου
Παρά τις επίμονες προσπάθειες της Άνγκελα Μέρκελ να μην υπάρξει νύξη για κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, στο κοινό ανακοινωθέν που εκδόθηκε μετά από τρία σχέδια, που υποβλήθηκαν στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών, δεν πέρασε τελικά η γραμμή της απάλειψης κάθε αναφοράς.
Ελλάδα και Κύπρος ως άμεσα ενδιαφερόμενοι, συνεπικουρούμενοι από Γαλλία και Αυστρία, δημιούργησαν ένα αδιαπέραστο τείχος, με αποτέλεσμα στο συμβιβασμό να μην υπάρχει μεν η επίμαχη λέξη, αλλά να γίνεται αναφορά στα άρθρα 29 ΣΕΕ και 215 ΣΛΕΕ, που παραπέμπουν σε κυρώσεις αν συνεχιστούν οι προκλήσεις και οι παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου από την Τουρκία.
Βεβαίως δεν υπήρξε καταγραφή των κυρώσεων που πρόκειται να επιβληθούν σε περίπτωση μη συμμόρφωσης της Άγκυρας που προέβλεπε το σχέδιο Μπορέλ, όμως άνοιξε ένα παράθυρο να επανεξετασθεί η όλη συμπεριφορά της Τουρκίας στη Σύνοδο του προσεχούς Δεκεμβρίου.
Κάποιοι στην Ε.Ε. και κυρίως από χώρες του Νότου παίζουν σε διπλό ταμπλό. Από τη μια στην πρόσφατη Σύνοδο Med7 που έγινε πρόσφατα στην Κορσική, υπογράφουν Ανακοινωθέν που καταδικάζει τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στην Α. Μεσόγειο, και από την άλλη ερωτοτροπούν με την Άγκυρα και το παίζουν Πέμπτη Φάλαγγα, στην Σύνοδο των Βρυξελλών.
Όμως οι κοντόφθαλμοι δεν βλέπουν, το που το πάει ο νέο-σουλτάνος της Άγκυρας. Δεν αντιλαμβάνονται την χρησιμοποίηση έναντι αδράς αμοιβής των τζιχαντιστών της Συρίας, που μετά την εγκατάλειψη των Κούρδων της περιοχής από της ΗΠΑ, περιήλθαν υπό τον έλεγχο της Τουρκίας, που εισέβαλε στην περιοχή αυτή, με την ανοχή των Ρώσων.
Η πρώτη αποστολή ήταν να σταλούν στη Λιβύη προς ενίσχυση του Σάρατζ και στη συνέχεια βρέθηκαν στο Αζερμπαϊτζάν στον πόλεμο που μαίνεται στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Πέρα από αυτό, ο Ερντογάν συνεχάρη τον Λουκασένκο για τη νίκη του στις εκλογές του περασμένου Αυγούστου, την ώρα που τις έχει καταγγείλει η Ε.Ε. προχωρώντας σε κυρώσεις σε βάρος αξιωματούχων του Μινσκ.
Παράλληλα στο θέμα της Βενεζουέλας, η Ευρώπη έχει ταχθεί εναντίον του καθεστώτος Μαδούρο και αναγνωρίζει ως Πρόεδρο της χώρας τον Πρόεδρο της Βουλής. Ο Ερντογάν έχει στενές σχέσεις μαζί του και πρόσφατα έστειλε εκεί τον Τσαβούσογλου, για συνομιλίες προκειμένου να δείξει στην Ε.Ε. ότι αυτός κινείται σε αντίθετη γραμμή.
Κάτι ανάλογο και εξαιρετικά προκλητικό προς Ευρώπη και κυρίως ΗΠΑ έκανε με την ηγεσία της Χαμάς, που κατά την Αμερική είναι τρομοκρατική οργάνωση, που δέχθηκε τους επικεφαλής στο σαράι του και σε καμιά δεκαριά από αυτούς, έδωσε και τουρκικά διαβατήρια.
Όμως ιδιαίτερα προκλητικά στο μάτι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ μπήκε ο ταραξίας της Μεσογείου, με την αγορά δύο συστοιχιών του ρωσικού αντιαεροπορικού πυραυλικού συστήματος S-400.
Δεν είναι βεβαίως μόνο η Ελλάδα και η Κύπρος που έχει στο στόχαστρό της η Άγκυρα, με τα σύνορα της καρδιάς του Ερντογάν και τις γαλάζιες πατρίδες, που περιλαμβάνουν το μισό Αιγαίο και ολόκληρη την Α. Μεσόγειο, είναι και τα βίντεο κλιπ που προβάλλουν τα ανδραγαθήματα του σφαγέα Μπαρμπαρόσα και τη Μάχη του Ματζικέρτ το 1071, εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, συνδέοντας τα ευθέως με το σήμερα και τον εθνικιστή-ισλαμιστή της Άγκυρας.
Είναι η στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και να μην ξεχνάμε στην Κύπρο όπου πραγματοποιείται ανενόχλητος ο Αττίλας 3 με τα γεωτρύπανα να αλωνίζουν στο νότιο τμήμα της Μεγαλονήσου.
Με δεδομένη την πλήρη απαξίωση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, η Τουρκία σήμερα συνεχίζει τις επεκτατικές δραστηριότητες της, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της ακόμη και μια σειρά ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την Κύπρο.
Μετά την τουρκική εισβολή στις 20 Ιουλίου 1974, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών με ομόφωνο ψήφισμά της (3212/1.11.1974), καλώντας όλα τα κράτη να σεβαστούν την κυριαρχία, ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ακολούθησε η απόφαση 367/75 του Σ.Α. που καλούσε επίσης όλα τα κράτη να σεβαστούν την κυριαρχία, ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα και το αδέσμευτο της Kυπριακής Δημοκρατίας ζητώντας παράλληλα, να απέχουν από οποιαδήποτε απόπειρα διχοτόμησης της Μεγαλονήσου.
Παράλληλα εξέφρασε τη λύπη του το Σ.Α. για τη μονομερή απόφαση της 13ης Φεβρουαρίου 1975 που μιλούσε για «ομόσπονδο Tουρκικό Kράτος».
Το ψήφισμα του Σ.Α. με αριθμό 541 του 1983 εκφράζει την ανησυχία του για τη διακήρυξη των τουρκοκυπριακών αρχών που εκδόθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1983, με το οποίο φέρεται να δημιουργεί ένα ανεξάρτητο κράτος στη βόρεια Κύπρο.
Θεωρεί – προσθέτει – ότι αυτή η Διακήρυξη είναι ασυμβίβαστη με τη Συνθήκη του 1960 αναφορικά με την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη Συνθήκη Εγγυήσεως του 1960,
Η προσπάθεια δημιουργίας μιας «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» είναι άκυρη και θα συμβάλει σε επιδείνωση της κατάστασης στην Κύπρο, καταλήγει το ψήφισμα του Σ.Α. του ΟΗΕ.
Με νέο ψήφισμα του το Σ.Α. το 550/1984 εκφράζει την βαθιά λύπη του για τη μη εφαρμογή των ψηφισμάτων του, και ιδιαίτερα του ψηφίσματος 541/1983, τις αποσχιστικές ενέργειες στο κατεχόμενο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, με αφορμή, την δήθεν ανταλλαγή πρεσβευτών μεταξύ της Τουρκίας και της νομικά άκυρης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» και άλλων ενεργειών ή απειλών που αποσκοπούν στην περαιτέρω παγίωση του δήθεν ανεξάρτητου κράτους και τη διαίρεση της Κύπρου.
Μετά την παρέλευση τεσσάρων και πλέον δεκαετιών κατοχής και με την διαρκή παρουσία στρατιωτικής δύναμης 40.000 ανδρών στην Κύπρο, η Τουρκία συνεχίζει την επεκτατική της δραστηριότητα, στο νότιο τμήμα του θαλασσίου χώρου της Μεγαλονήσου σε περιοχές που υπάρχουν διεθνείς συμφωνίες ανακήρυξης ΑΟΖ με Αίγυπτο και Ισραήλ επικαλούμενη εξουσιοδότηση από ένα ανύπαρκτο κράτος για την Διεθνή Κοινότητα που βρίσκεται στο βόρειο κατεχόμενο τμήμα του νησιού.
Τα τετελεσμένα αυτά αποδεικνύουν το πόσο έλαβε υπόψη της διαχρονικά η Τουρκία τις αποφάσεις του ΟΗΕ και αποτελούν κακούς οιωνούς για το αν θα σεβαστεί τις χθεσινές αποφάσεις της ΕΕ.
Το παράδειγμα της Κύπρου καθώς και οι διωγμοί των Ελλήνων της Πόλης της Ίμβρου και της Τενέδου, για να μείνουμε στα πρόσφατα και να μην πάμε στον Πόντο και την Μικρά Ασία δίνουν ανάγλυφη την επεκτατική δράση του πολεμοχαρούς και επεκτατικού γείτονά μας, που δεν σέβεται κανόνες Δικαίου μολονότι υποκριτικά τους επικαλείται.
Γι’ αυτό θα πρέπει να μην εφησυχάζει η Αθήνα, να διευρύνει τις διπλωματικές προσπάθειες ανάπτυξης νέων συμμαχιών και παράλληλα να προχωρήσει χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις στην ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας…
