Του Κώστα Πάντζιου
Είναι πλέον στην καθημερινότητα της Ελλάδας το τουρκικό πρόβλημα. Και για να είμαστε πιο σαφείς, η λέξη «πρόβλημα» αφορά την Τουρκία και όχι τη χώρα μας. Για τον απλούστατο λόγο ότι η Ελλάδα έχει όλα τα προβλήματα που έχουν σχέση με τον ταραγμένο κόσμο, αλλά δεν έχει πρόβλημα ούτε ταυτότητας, ούτε πολιτικού και γεωπολιτικού προσανατολισμού, ούτε οικονομικά προβλήματα σε επίπεδο επιβίωσης, ούτε προβλήματα που να προέρχονται από έναν ανεξέλεγκτο λαϊκισμό. Τα τελευταία, είναι λίγα από τα προβλήματα της γείτονος, τα οποία η αποτυχημένη πολιτική της ηγεσία φροντίζει να τα εξάγει προς τη χώρα μας, κυρίως για να ικανοποιήσει έναν λαό, ο οποίος βρίσκεται στη χειρότερη οικονομική κατάσταση, τουλάχιστον για την τελευταία εικοσαετία.
Στην πραγματικότητα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση το κράτος-μέλος που ταλαι-πωρείται από τις συμπεριφορές της ηγετικής ομάδας της Τουρκίας είναι η Ελλάδα, γιατί τα άλλα κράτη-μέλη ασχολούνται με την Τουρκία εξ αντανακλάσεως, αφού η χώρα μας δεν είναι μόνο ενταγμένη στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια, αλλά στον σκληρό πυρήνα αυτής της οικογένειας. Μια από τις αποδείξεις της αλήθειας αυτής, είναι το γεγονός ότι, στην πρόσφατη διευρυμένη Σύνοδο της Πράγας, ουδείς ενδιαφέρθηκε για την παρουσία της Τουρκίας, παρά μόνο όταν ο Πρόεδρός της εξαπέλυσε μία ακόμη επίθεση εναντίον της χώρας μας. Για να πάρει, εν συνεχεία, τις ανάλογες απαντήσεις.
Κάπως ανάλογη είναι πάνω-κάτω και η θέση των ΗΠΑ προς την σημερινή Τουρκία, με μοναδική προσθήκη τον προβληματισμό της ηγέτιδας χώρας του Ελεύθερου Κόσμου, για το πόσο χρονικό διάστημα και με ποιο κόστος θα γίνει ανεκτή η επαμφοτερίζουσα στάση της Τουρκίας απέναντι στην Ατλαντική Συμμαχία και πόσος χρόνος θα χρειαστεί, ώστε το κενό, το οποίο θα αφήσει τυχόν οριστική σύμπραξη της εν λόγω χώρας με το αντίπαλο γεωπολιτικό μπλοκ, να καλυφθεί από άλλες χώρες-μέλη.
Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Αλλά η όλη υπόθεση, η Ελληνοτουρκική, έχει να κάνει και με τις αναλύσεις διαφόρων πολιτικών, καθώς και «ειδικών», για τον δήθεν σοβαρό και αναντικατάστατο ρόλο της Τουρκίας στην Ν.Α. Μεσόγειο, για τον ρόλο της ως τοπικής δύναμης, για τη σχέση της με την αξιοποίηση των νέων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή, καθώς και για την πληθυσμιακή της ισχύ, υπό την έννοια της μεγάλης αγοράς των 82 εκατομμυρίων ανθρώπων.
Κατά τους ειδικούς περί τα τουρκικά, η όλη υπόθεση είναι μία πλάνη, η οποία έχει την αιτία της στο παρελθόν, π.χ. το 2005, όταν πράγματι η Τουρκία ήταν μία χώρα με εύρωστη οικονομία, όταν ήταν μία χώρα με τόσο εύρωστη οικονομία, ώστε να ενταχθεί στην ομάδα με τον μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυ-ξης, τους «G20», όταν η Τουρκία είχε ευδιάκριτο φιλοδυτικό προσανατολισμό –με απαιτήσεις έστω–, όταν είχε πράγματι κάπως επίσης ευδιάκριτο προφίλ χώρας που μπορεί να διαδραματίσει ρόλο τοπικής υπολογίσιμης δύναμης, όταν η εν λόγω χώρα είχε πράγματι την αμέριστη στήριξη, δηλαδή σκανδαλώδη υποστήριξη του τότε περίεργου Προέδρου των ΗΠΑ κ. Ντ. Τραμπ –από το 2016 και μετά.
Επομένως, οι καλοπροαίρετοι κατά τα άλλα αναλυτές, που φαίνεται να διακατέχονται από ένα κάποιο «δέος» για την γείτονα, κάνουν καλόπιστα ένα λάθος. Έχουν μείνει στην Τουρκία του 2005 και φαίνεται πως δεν έχουν κάνει τις απαραίτητες συγκρίσεις και προσαρμογές στην πραγματικότητα της Τουρκίας του 2022.
Το παρήγορο στην όλη υπόθεση –και εξ αφορμής και του εγκληματικού πολέμου της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας– είναι το γεγονός ότι η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η ηγεσία των ΗΠΑ, σε στενή συνεργασία, αντιμετωπίζουν με επιτυχία και τον πόλεμο της Ρωσίας κατά της μαρτυρικής Ουκρανίας. Και σε τελευταία ανάλυση, η γειτονική χώρα, σε επίπεδο ηγετικής ομάδας, είναι βυθισμένη στα «δήθεν» που κάποτε ήταν κοντά σε κάποια πραγματικότητα γι’ αυτήν. Το πρόβλημα της γείτονος είναι άλλο. Και έχει να κάνει με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, ο οποίος, ως πεπειραμένος και χαρισματικός πολιτικός, αντικαθιστά την σημασία της χώρας αυτής με συγκεκριμένες συμφωνίες με την Ελλάδα, σε γεωπολιτικό επίπεδο, ώστε όταν χρειαστεί να αφήσει την Τουρκία να γίνει ένα με τα αυταρχικά καθεστώτα της περιοχής της, ο Δυτικός Ελεύθερος Κόσμος να μη νιώσει καμία απώλεια!!!
