Του Ηλία Καραβόλια
Οι δόσεις των δανείων κάθε μήνα αυξάνονται. Μαζί φυσικά και τα χρέη (ιδιωτικά, εταιρικά, δημόσια, παγκόσμια).Αυτό το βίαιο πέρασμα από τα αρνητικά στα υψηλά επιτόκια είναι κάτι σαν δυνητική αναπαράσταση στασιμοπληθωρισμού και ταυτόχρονης χρηματοπιστωτικής κίνησης ( ενώ πρόκειται στην πραγματικότητα για υπεραυξημένες ροές χρέους) μέσα στο οικονομικό κύκλωμα.
Αυτή η μηχανική αναπαραγωγή για το χρήμα-χρέος είναι η πλέον δοκιμασμένη μέθοδος ανατροφοδότησης του συστήματος : οι κάτω πληρώνουν ακριβότερα (αλλά και οφείλουν περισσότερα) για αυτά που παρέχουν οι πάνω, των οποίων φυσικά ο πλούτος αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο σε σχέση με τους κάτω( και δεν μιλάμε μόνο για οικονομικές ανισότητες).
Η υπερσυγκέντρωση κερδοφορίας των μεγάλων ομίλων (πχ. ενεργειακή βιομηχανία) είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα σχεδόν σε κάθε κλάδο, με κορυφαίο παράδειγμα την ασύλληπτη κερδοφορία και χρηματιστηριακή κεφαλαιοποίηση του διεθνούς οίκου που περιλαμβάνει στο χαρτοφυλάκιο του (με εξαγορές) τις φίρμες πολλών επώνυμων προϊόντων (LVMH).
Παράλληλα, το παίγνιο μεταξύ κεντρικών τραπεζών ως προς το ύψος των επιτοκίων είναι η βάση προσομοίωσης για τις προβλέψεις κερδοφορίας του υπερμοχλευμένου (ξανά μετά το 2008) χρηματοοικονομικού τομέα.
Ουσιαστικά το σύστημα αυτοαναφέρεται και προσποιείται ότι ισορροπεί λόγω του (δήθεν) παράδοξου από τις διαφορές των επιτοκίων μεταξύ (μειωμένων) χορηγήσεων για παραγωγικές επενδύσεις, και (αυξημένων) καταθέσεων απο τους ολοένα και περισσότερους ραντιέρηδες.
Πρόκειται για μια ιστορικά βολική ανισορροπία του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού που έτσι μετατοπίζει χωρίς μείωση περιθωρίου το άκοπο χρηματοοικονομικό κέρδος (ως συστημικό όριο).
Τα επιτόκια όμως θα ακολουθούν μια μη γραμμική συνάρτηση : αυτή. των διεθνών γεγονότων( γεωπολιτικός αναδασμός, ενεργειακή κρίση). Άρα η ταχύτητα κυκλοφορίας του χρήματος κάτω, στις μάζες και στην mainstream οικονομία, θα αποτελεί μείζον ζητούμενο.
Συμπέρασμα : η τιμολόγηση του βίου και του μόχθου (χωρίς τόκο εδώ και κάποια χρόνια) δίνει την θέση της στην υπερ-τιμολόγηση των πάντων ( εργασίας, παραγωγής, περιουσίας). Εκτός φυσικά της τιμολόγησης του ανθρωπίνου κεφαλαίου (μισθός) οπότε και θα βλέπουμε εκατομμύρια εργαζόμενους στους δρόμους, όπως στις πρόσφατες διαδηλώσεις ανά την υφήλιο…
.Αυτό το βίαιο πέρασμα από τα αρνητικά){kind=link}