Του Ηλία Καραβόλια
Έξω από τα δίκτυα και τα media γράφεται ιστορία ; Μάλλον ναι : η διεθνής αλλα αμερικανόκινούμενη εναλλακτική δεξιά (Alt Right) και το AfD στη Γερμανία, η Λεπέν στην Γαλλία και η Μελονι στην Ιταλία, είναι πλέον οι βραχίονες του μεγάλο μιντιάρχη Μασκ που έξυπνα ο Τραμπ αφήνει να βγαίνει μπροστά (μέχρι να σκοτωθούν και να καλέσει ο καπιταλισμός τους σωστούς τροχονόμους των συμφερόντων : τους μεγαλοτραπεζίτες).
Οι ψηφοφόροι όμως ανά την γη ψηφίζουν και καπιταλισμό και πολιτική στα πρόσωπα των δυο μεγάλων τιμονιέρηδων (αυτούς θα «ψηφίζουν» οι λαοί : θα έχουμε εκλογές σε κάθε χώρα με proxy σύζευξη καπιταλισμού εξουσίας στο πλανητικό κράτος κεφάλαιο εκ των ΗΠΑ).
Ας δούμε όμως το ειδικό βάρος των ιστορικών δρώμενων γιατί μάλλον ο άναρχο θεωρητικός Saul Newman τελικά είχε άδικο όταν προ ετών δήλωσε ότι «δεν υπάρχουν πλέον ανάκτορα για κατάληψη».
Έγραψε ο έμπειρος Α. Καρακούσης πρόσφατα στο Βημα οτι «βρισκόμαστε στα χρόνια του ύστερου καπιταλισμού και μυθικές πλέον διαστάσεις τείνει να λάβει η εξουσία που συγκεντρώνεται σε λίγα πρόσωπα».Κάνοντας αναφορά και στον Λένιν που το 1916 έγραψε ένα εμβληματικό έργο με τον τίτλο «Ιμπεριαλισμός, το ανώτατο στάδιο του Καπιταλισμού», προκειμένου να εξηγήσει τους πολέμους της εποχής και τις δυναμικές του οικονομικού συστήματος.
Ο Καρακούσης μας θυμίζει ότι Βρετανοί στοχαστές μεταπολεμικά ανέτρεψαν την θεωρία του Λένιν και έγιναν εμπνευστές της έννοιας του «Ολοκληρωτικού Καπιταλισμού» : προέβλεπαν ότι ο κόσμος θα κυριαρχηθεί από τη διεθνοποίηση των αγορών, την απόλυτη επικράτηση του παλαιού και νέου πλούτου και την ιδιώτευση των πάντων, με ό,τι αυτό θα συνεπαγόταν για τη λειτουργία και την οργάνωση των κοινωνιών (αυτό δηλαδή που στήνεται μπροστά μας ξεκάθαρα τώρα).
Πολύ πρόσφατα έγραψε ο Γ.Δαβός στην efsyn :
«Η άνοδος του Τραμπ, αλλά κυρίως η ανάθεση στον Ελον Μάσκ ενός ρόλου πολιορκητικού κριού απέναντι στην παγκόσμια δημοκρατική παράδοση και την αρχή της ανεξαρτησίας και της εθνικής κυριαρχίας των κρατών, τεκμηριώνει πως έχει ολοκληρωθεί η πορεία της πλήρους μετατροπής της κυβέρνησης σε διοικητικό συμβούλιο του κεφαλαίου, όπως έλεγε ο Μάρξ»
Η πραγματικότητα είναι ότι ποτέ στην ιστορία δεν κρύφτηκε τόσο καλά για τόσο καιρό, το κεφάλαιο και η εξουσία, πίσω από έναν επικοινωνιακά καλοφτιαγμένο εκδημοκρατισμό των συμβάντων ! Και μέσω αυτού τελικά πήρε την λαϊκή νομιμοποίηση και εμφανίστηκε στο προσκήνιο !
Πανέξυπνα, το πλανητικό κράτος κεφάλαιο – αυτό είναι ο Μασκ και ο Τραμπ μαζί – ήξερε ότι από την στιγμή που είναι θολή η κοινωνική διαστρωμάτωση στα δίκτυα, η νοερή ψήφος γίνεται το like (ή το follow) και αντικαθιστά την ουσία με την εικόνα, το πρόταγμα με το πρόσωπο, τους θεσμούς με τις ψηφιακές ψευδό-συλλογικότητες.
Το κεφάλαιο έπαιξε στο χωράφι του, στο θέαμα, στα social media : στο ιστορικό απωθημένο των μαζών, κάτι σαν την αιώνια φαντασίωση του ατόμου απέναντι σε κεφάλαιο και εξουσία (να γράφει ελεύθερα, να εκφράζεται χωρίς ιδιαίτερο φόβο και να δημοσιεύει απωθημένα, επιθυμίες, στερεότυπα νευρώσεις). Κάτι σαν «γενεαλογία της γραφής ως εξουσίας, σαν προσχώρηση του υποκείμενου σε μια διευρυμένη σκέψη» (Βέλτσος).
Ο Μασκ αγόρασε την δεύτερη μεγαλύτερη «εφημερίδα» που υπήρξε στην ιστορία, ακηδεμόνευτη, χωρίς καμία συγκεκριμένη γραμμή, το Twitter, και την έκανε «συμβολικό κεφάλαιο» (ασυνείδητη απόσπαση υπεραξίας από τους χρήστες, με την αθέατη συστημική σύγχυση κεφαλαίου και επικοινωνίας).
Η δε απολυταρχία Πούτιν- Ερντογάν, αλλά και ο καπιταλισμός Κίνας και Ινδίας, έχουν ήδη αντιγράψει το know how του πλανητικού κράτους κεφαλαίου με δόση μιλιταρισμού και θανάτων, χωρίς όμως να εκδημοκρατίζουν τις μάζες μέσα από το θέαμα των social media.
Το ΔΣ λοιπον του πλανητικού κράτους – κεφαλαίου «καταργεί» τις ταξικές διάφορες. Με ιστορικές ρήξεις του Πραγματικού, με χαοτική εμπλοκή του Κοινωνικού με την ιστορία, την (γεω)πολιτική και την οικονομία.
Μασκ και Τραμπ αποσπούν τελικά την προσοχή της μεγάλης μάζας, της μικρομεσαίας τάξης, ώστε αυτή όχι μόνο να μην αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει ως τάξη, αλλά να ξεχνάει (λόγω της υπερεπικοινωνίας των μεγάλων τρόμων με πολέμους) ότι υπάρχουν αυτές καθ αυτές οι τάξεις.
Και φυσικά να ξεχνάει ότι οι σχέσεις παραγωγής παράγουν ολοένα και περισσότερες ανισότητες.
Αυτή η κυνική άρνηση της πραγματικότητας στο συλλογικό ασυνείδητο θα διχοτομεί συνεχώς σε εικονικά στρατόπεδα τις κοινωνίες. Και έτσι, ο ταξικός πόλεμος θα συνεχίσει να διεξάγεται χωρίς αντίσταση, από τους κάτω, εντός του Πραγματικού.
Οι ελίτ πίσω από Μασκ και Τραμπ πέτυχαν (όσο ποτέ άλλοτε μέσα στην ιστορία) να κυριαρχούν χωρίς αντίσταση σε οικονομία και εξουσία.
Να γράφουν κέρδη δηλαδή και να αποκτούν ισχύ εις βάρος των πολλών : όσο τους «δίνουμε» τον λόγο μας (όπως καλή ώρα τώρα) τόσο κυριαρχούν πάνω μας και μέσα μας (ο ψηφιακός κόσμος είναι μέσα μας, είναι βίοψηφιακός όπως τον ονομάζει ο Α. Σχισμένος).
Η επανάσταση λοιπόν θα αναβάλλεται εκ του ασφαλούς (για τα ορατά πλέον ανάκτορα) κάθε φορά που απλά θα πληκτρολογεί ο καθένας μας την οργή, την αντίληψη και την άποψη του για τα δρώμενα…
ΥΓ Και θα παραμένει το ερώτημα αν ο Heidegger είχε δίκιο όταν έγραφε- στο μνημειώδες «Είναι και Χρόνος» -ότι «ανώτερα απ’ όσο η πραγματικότητα, στέκεται η δυνατότητα»….
 και το AfD στη Γερμανία){kind=link}