Του Χρήστου Ζερεφού*
Η πρόσφατη χιονοθύελλα που έπληξε και πλήττει τη χώρα μας δείχνει το πρόβλημα των ακραίων καιρικών φαινομένων σε όλο του το μεγαλείο. Όταν λέμε ακραία, εννοούμε ακραία φαινόμενα, δηλαδή σπάνια, τα οποία επανέρχονται συχνότερα και ο φόβος είναι ότι αν δεν προσαρμοσθούμε σε αυτή τη νέα πραγματικότητα της κλιματικής κρίσης, η επιστροφή μετά από μία – δύο δεκαετίες στο προηγούμενο κλίμα θα είναι σχεδόν αδύνατη.
Η πρόσφατη χιονοθύελλα έδειξε ότι σε ορισμένες περιοχές χρησιμοποιήθηκε το αλάτι, όπως χρησιμοποιείται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, αλλά σε πολλά προάστια των Αθηνών και σε απομακρυσμένες περιοχές αυτό θεωρήθηκε πολυτέλεια. Αποτέλεσμα είναι να εγκλωβιστούν άνθρωποι ώστε να μην μπορούν να παράγουν πηγαίνοντας στη δουλειά τους το έργο το οποίο τους έταξε η ελληνική Πολιτεία, με συνέπεια εθνική ζημία από την αμέλεια και ίσως αδιαφορία ορισμένων που δεν θέλουν να εγκύψουν και να προετοιμασθούν, ακόμα και όταν όλοι οι μετεωρολόγοι στη χώρα μας από την προηγούμενη εβδομάδα φώναζαν για την επέλαση του χιονιά.
Το κόστος της κλιματικής αλλαγής, αν δεν κάνουμε τίποτα, τους υπενθυμίζω ότι θα ξεπεράσει τα 700 δισεκατομμύρια ευρώ στο τέλος του αιώνα μας. Ακόμα και αν προσαρμοσθούμε, το κόστος αυτό μειώνεται περίπου στο μισό. Τα παθήματα που είχαμε από τον χιονιά του ’83 φαίνεται λησμονήθηκαν και νομίζω ότι ήρθε η ώρα να μπει μια τάξη για την αντιμετώπιση ΟΛΩΝ των ακραίων καιρικών φαινομένων. Η προστασία του πληθυσμού αποτελεί μείζον αγαθό και το ίδιο σχεδόν σημαντικό είναι και το οικονομικό κόστος.
Θα έπρεπε η αδιαφορία απέναντι σε τέτοια γεγονότα να κρίνεται τουλάχιστον ως πλημμέλημα. Για παράδειγμα με ελάχιστες θετικές εξαιρέσεις η τοπική αυτοδιοίκηση σε πολλά προάστια ακόμα και των Αθηνών δεν έριξε αλάτι στους δρόμους πριν από τη χιονόπτωση όπως γίνεται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει όχι μόνο να είναι επαγρυπνούσα αλλά και δράττουσα τα δέοντα. Τα δέοντα, στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι μόνο η παράταξη διαφόρων μηχανημάτων οδικών εργασιών αλλά και η ύπαρξη αλατιέρων και κυρίως η ύπαρξη αλατιού. Μας έκανε λοιπόν ο χιονιάς αυτός όχι του αλατιού αλλά του γλυκού νερού.
*γενικός γραμματέας της Ακαδημίας Αθηνών και εθνικός εκπρόσωπος για την Κλιματική Αλλαγή
