του Giulio Meotti*
«Το μόνο που με στενοχωρεί σε αυτή την κατάσταση είναι ότι θα πρέπει να εξηγήσω στα δύο παιδιά μου ότι ο πατέρας τους παραπέμπεται σε δίκη όχι επειδή είναι εγκληματίας, αλλά επειδή υπερασπίστηκε τη χώρα του», δήλωσε ο Matteo Salvini, καθώς το ιταλικό κοινοβούλιο του αφαίρεσε την ασυλία για να ανοίξει το δρόμο για τη δίκη του.
Εδώ και χρόνια, η πολιτική άρχουσα τάξη της Ιταλίας ακολουθεί μια μεταναστευτική πολιτική παράδοσης σε ροές λαθρομεταναστών ―που συχνά οργανώνονται από παράνομους διακινητές. Η Ευρώπη δεν έχει προσφέρει ποτέ στην Ιταλία την παραμικρή βοήθεια. Τώρα, αυτοί οι εκπρόσωποι της «ελίτ» ―πολιτικοί, διαμορφωτές κοινής γνώμης, δημοσιογράφοι― αποφάσισαν να παραδώσουν τον Salvini στη δικαιοσύνη επειδή έκανε αυτό που δεν είχαν το θάρρος να κάνουν αυτοί: να υπερασπιστούν τα σύνορα της Ιταλίας.
Ο Salvini αντιμετωπίζει τώρα ποινή φυλάκισης 15 χρόνων για «απαγωγή». Το κατηγορητήριο εναντίον του Salvini χρονολογείται από το 2019 όταν, ως υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας, εμπόδισε παράνομους μετανάστες να αποβιβαστούν από ένα πλοίο ακτοφυλακής που τους είχε περισυλλέξει από τη θάλασσα πέντε ημέρες νωρίτερα. Ο Salvini δήλωσε ότι υπερασπίστηκε τη χώρα του και ότι θα έκανε το ίδιο ξανά. «Πηγαίνω με καθαρή συνείδηση, και είμαι υπερήφανος ξέροντας ότι υπερασπίστηκα την τιμή της Ιταλίας», έγραψε στο Facebook.
Ως υπουργός Εσωτερικών, ο Salvini κράτησε σκληροπυρηνική στάση απέναντι στους μετανάστες. Έκλεισε τα λιμάνια της Ιταλίας σε διασωστικά πλοία, και ψήφισε νόμο σύμφωνα με τον οποίο τα πλοία που μεταφέρουν μετανάστες κατάσχονται και τους επιβάλλονται πρόστιμα.
Στις 26 Ιουλίου 2019, ο Salvini απαγόρευσε την αποβίβαση μεταναστών που επέβαιναν στο Gregoretti, το οποίο πλησίαζε στην ανατολική ακτή της Σικελίας. «Έχω δώσει οδηγίες ότι κανένα λιμάνι δεν θα εκχωρηθεί προτού υπάρξει αναδιανομή και των 140 μεταναστών σε ολόκληρη την Ευρώπη», είπε. Αμέσως μετά τον ελλιμενισμό ―κάποιες ευρωπαϊκές χώρες συμφώνησαν να δεχτούν τους μετανάστες― ένας εισαγγελέας άνοιξε φάκελο εναντίον του Salvini κατηγορώντας τον για απαγωγή.
«Η αναμονή για τον ελλιμενισμό ήταν απαραίτητη προκειμένου να συμφωνηθεί η αναδιανομή σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με την πλήρη συμμετοχή της ιταλικής κυβέρνησης», ο Salvini αργότερα αιτιολόγησε την απόφασή του. Η Ιταλία εκείνη την εποχή χρειαζόταν απεγνωσμένα μια συμφωνία σχετικά με την αναδιανομή μεταναστών στην Ευρώπη. Η Ευρώπη, μέχρι τότε, δεν είχε προσφέρει στην Ιταλία την παραμικρή βοήθεια. Ο Salvini είδε, όπως είπε ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Edi Rama, ότι «η Ευρώπη έχει εγκαταλείψει την Ιταλία όσον αφορά το μεταναστευτικό».
Παρόλο που μπορεί να ακουστεί μελοδραματικό, ο Salvini αντιλήφθηκε ότι αυτό που διακυβεύεται είναι απερίφραστα η επιβίωση της Ιταλίας όπως τη γνωρίζουμε. Σύμφωνα με μια έκθεση του Machiavelli Center, εάν συνεχιστεί η τρέχουσα κατάσταση, έως το 2065 οι μετανάστες πρώτης και δεύτερης γενιάς θα υπερβαίνουν τα 22 εκατομμύρια. Θα αποτελούν το 40% του συνολικού πληθυσμού της Ιταλίας, της οποίας το ποσοστό γεννήσεων «καταρρέει».
Είναι η πρώτη φορά που ένα δικαστήριο στην Ευρώπη κλήθηκε να δικάσει έναν υπουργό ―ο οποίος είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια μιας χώρας― για την κράτηση μεταναστών σε λιμάνι εν αναμονή μιας ανακατανομής των νεοεισερχόμενων στην Ευρώπη.
Φαίνεται πως υπάρχει η εντύπωση ότι δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων μπορούν να μετακινηθούν με πλοία από τη Λιβύη στην Ιταλία χωρίς ελέγχους, χωρίς εμπόδια και χωρίς μια χώρα να μπορεί να ασκήσει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό της από ένα εποχιακό μεταναστευτικό τσουνάμι.
Κλείνοντας τα σύνορα, επιβάλλοντας πρόστιμα σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και δυσχεραίνοντας την πρόσβαση στις ιταλικές ακτές, ο Salvini μπόρεσε να μειώσει τον αριθμό των αφίξεων στην Ιταλία, αλλά μερικές φορές με κόστος τον τραγικό θάνατο κάποιων μεταναστών στη Μεσόγειο. Πότε, ωστόσο, έγινε υποχρέωση των χωρών να βοηθούν τη βιομηχανία παράνομης διακίνησης ανθρώπων;
Όταν η Ιταλία υιοθέτησε την πολιτική μετανάστευσης του Salvini το 2018, ο αριθμός των μεταναστευτικών αφίξεων στην Ιταλία μειώθηκε δραματικά. Ο αριθμός των αφίξεων μειώθηκε από 119.369 το 2017 σε 23.370 το 2018 ―δηλαδή σημειώθηκε μείωση κατά 80%, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη.
Πέρυσι, ωστόσο, μετά την αποχώρηση του Salvini, ο αριθμός των μεταναστών τριπλασιάστηκε. Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικών, το 2019, όταν ο Salvini ήταν υπουργός Εσωτερικών, 7.894 μετανάστες έφτασαν στην Ιταλία. Τώρα, μόλις τους πρώτους εννέα μήνες του 2020, 24.332 μετανάστες έχουν καταφθάσει και κυκλοφορούν ελεύθερα σε ολόκληρη την Ιταλία και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Η Ιταλία αναγκάστηκε πρόσφατα να στείλει στρατό για να εμποδίσει τους μετανάστες να σπάσουν την καραντίνα για τον κορονοϊό. Από τα «κλειστά λιμάνια» του Salvini έως την αναρχία, η απόσταση δεν ήταν και πολύ μεγάλη.
Μια μέρα μετά την έναρξη της δίκης του Salvini, η κυβέρνηση χαλάρωσε τους κανόνες του πρώην Υπουργείου Εσωτερικών σύμφωνα με τους οποίους τιμωρούνταν οι ΜΚΟ που έφερναν παράνομους μετανάστες στην ξηρά.
Το πιο σημαντικό είναι ότι η Ιταλία στέλνει ένα ανησυχητικό μήνυμα στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο: οποιοσδήποτε, που βρίσκεται στη διακυβέρνηση της χώρας, υπερασπίζεται τα εθνικά σύνορα και προσπαθεί να σταματήσει τη μαζική λαθρομετανάστευση μπορεί να παραπεμφθεί σε δίκη και να καταλήξει στη φυλακή. Γινόμαστε μάρτυρες της αυτοκτονίας μιας χώρας και μιας ηπείρου.
Αυτό που προκαλεί πραγματικό τρόμο σε αυτή την παρωδία είναι ότι η Ιταλία εξακολουθεί να απομακρύνει πλοία που μεταφέρουν μετανάστες. Γιατί, λοιπόν, ο Salvini να αναλάβει την ευθύνη;
*πολιτιστικός συντάκτης της εφημερίδας Il Foglio, είναι Iταλός δημοσιογράφος και συγγραφέας
Πηγή: el.gatestoneinstitute.org
