Του Αντώνη Τριφύλλη*
Πριν από λίγους μήνες κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το Ισραήλ, η χώρα της μοναδικής πολυμετωπικά μαχόμενης Δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή – ισχυρής συμμάχου μας – και κατ’ επέκταση η περιοχή μας θα βυθιζόταν στη σημερινή κρίση.
Με τη βοήθεια της πολιτικής Τραμπ είδε τη χώρα να αποκτά συμμάχους στον Αραβικό κόσμο, να ανοίγουν πρεσβείες και να συνάπτονται συμφωνίες εμπορικές, τεχνολογικές με κράτη εχθρικά. Παρά τις «Συμφωνίες του Αβραάμ» που καταδικάστηκαν σε ορισμένες πτυχές της από την ΕΕ και άλλες χώρες, αλλά και από τον Αραβικό Σύνδεσμο, τελικά ο Νετανιάχου υποχώρησε από την αρχική θέση του για άμεση προσάρτηση των ισραηλινών εδαφών που κατοικούνταν από Αραβες-Ισραηλινούς.
Σε τελική ανάλυση, οι μόνες χώρες που αντέδρασαν βίαια στην προσπάθεια ειρήνευσης της περιοχής ήταν το Κατάρ και δύο μη αραβικές χώρες (Τουρκία και Ιράν)!
Πρέπει να προσθέσουμε και τον οικονομικό παράγοντα που διαμορφώνεται από τη μεσοπρόθεσμη υποχώρηση των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες και την αυτάρκεια των ΗΠΑ σε σχιστολιθικό πετρέλαιο.
Οι πλέον διορατικές για τα επερχόμενα χώρες – Σαουδική Αραβία, Εμιράτα κ.ά. – άρχισαν να σχεδιάζουν την πολιτική τους στρεφόμενες στην υιοθέτηση των νέων τεχνολογιών της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Και βέβαια το Ισραήλ είναι ο καλύτερος σύμμαχος για τη μεταφορά αυτών των τεχνολογιών στους νέους του «σύμμαχους», με ή χωρίς εισαγωγικά.
Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν σε βάρος του Ισραήλ, κατά την άποψη των ιθυνόντων του, όταν ο πρόεδρος Μπάιντεν άλλαξε την πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στο Ιράν. Η επαναφορά του δόγματος «Η Αμερική είναι πάλι εδώ», στη θέση του πρώην προέδρου «Πρώτα η Αμερική» εκδηλώθηκε με την επανέναρξη των συνομιλιών με τη συμμετοχή του Ιράν για το μέλλον των πυρηνικών εγκαταστάσεων και των οικονομικών κυρώσεων σε βάρος του. Οι μεγάλες δυνάμεις που συμμετέχουν στήριξαν την επαναφορά του διαλόγου. Απέναντι σε αυτή τη διαδικασία φανερά εναντιώθηκαν το Ισραήλ και οι σκληροπυρηνικοί φρουροί της επανάστασης.
Την κρίσιμη αυτή στιγμή επέλεξε ο κ. Νετανιάχου να προχωρήσει στην κατάσχεση παλαιστινιακών ιδιοκτησιών ώστε να εγκατασταθούν σε αυτές ισραηλινοί έποικοι. Αυτή ήταν η στιγμή που πυροδότησε τα αιματηρά γεγονότα που ζούμε τις τελευταίες ημέρες με τάση κλιμάκωσης.
Πολλοί αποδίδουν την αστάθεια που προκάλεσε η απόφαση στο γεγονός ότι ο πρωθυπουργός του Ισραήλ δεν κατόρθωσε να σχηματίσει κυβέρνηση στη διάρκεια της εντολής που είχε λάβει σύμφωνα με το Σύνταγμα. Ολα έδειχναν ότι μια ανομοιογενής αντιπολίτευση ήταν έτοιμη να σχηματίσει κυβέρνηση με τη στήριξη του ισλαμικού κόμματος που για πρώτη φορά συμμετείχε στις εκλογές. Μια τέτοια διαδικασία θα οδηγούσε τον κ. Νετανιάχου σε αποστρατεία ύστερα από 15 χρόνια διακυβέρνησης και με ανοιχτές τις δικαστικές εκκρεμότητες εις βάρος του.
Με τις ταραχές η στήριξη των παλαιστινίων ισλαμιστών ήρθη και έτσι η ακυβερνησία παρατείνει τη θητεία του νυν πρωθυπουργού.
Ταυτόχρονα κάποιες αδιάλλακτες ομάδες στο εσωτερικό της Χαμάς βρίσκουν ευκαιρία να επιστρέψουν σε αυτό που γνωρίζουν καλύτερα. Την εκτόξευση φονικών πυραύλων και την ανταπάντηση με βομβαρδισμούς από τον ισραηλινό στρατό.
Θέλουμε να ελπίζουμε ότι πριν είναι αργά οι αντιτιθέμενοι στην ειρηνευτική διαδικασία θα απομονωθούν. Και οι δυνάμεις του ρεαλισμού θα επικρατήσουν. Ανάμεσα σε αυτές συγκαταλέγεται και το Ιράν. Κι έτσι μένει μόνος του ο κ. Ερντογάν. Η ανεύθυνη επίκλησή του στον μουσουλμανικό κόσμο – και όχι στον αραβικό – με αχαρακτήριστες κατηγορίες κατά του Ισραήλ, δεν θα περάσει. Ούτε ο αστείος «οθωμανικός νεοτζιχαντισμός». Αλλά αποκαλύπτουν την απέλπιδα προσπάθειά του να προσεταιριστεί τον μουσουλμανικό κόσμο σαν τελευταίο καταφύγιο των δικών του επιδιώξεων που έχουν απορριφθεί αυτή τη φορά από κοινού από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ και απ’ ό,τι φαίνεται και από την πλειοψηφία της κοινωνίας.
*Ο κ. Αντώνης Τριφύλλης είναι μέλος του ΕΣ της διαΝΕΟσις και της ΣΕ του ΕΛΙΑΜΕΠ.
Πηγή: tovima.gr
