Του Νίκου Παπαποστόλου
Ο Τύπος ασχολήθηκε τις τελευταίες ημέρες με θέματα που αφορούσαν στη συνεργασία Κάρολου Παπούλια – Κώστα Καραμανλή, όταν ο πρώτος κατείχε τον θώκο της Προεδρίας της Δημοκρατίας και ο δεύτερος προήδρευε της ελληνικής Κυβέρνησης. Ακόμα και σε περιστατικά σχετικά με την πρόταση Καραμανλή για εκλογή του Κάρολου Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Επιθυμώντας και από την πλευρά μου να συμβάλλω στην ιστορική αλήθεια για το τελευταίο ως άνω γεγονός, αποφάσισα να δημοσιοποιήσω σχετική συζήτηση που είχα με τον Κάρολο Παπούλια στις 8 Μαΐου 2004.
Για την κατανόηση των όσων παρακάτω θα αναφερθώ, θα πρέπει να γυρίσω πίσω στον Απρίλιο του 2004 αλλά και ακόμα πιο πίσω στις 14 Δεκεμβρίου 2001 και στο Πρακτικό Ίδρυσης του Σωματείου «Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά»
Με το Πρακτικό αυτό ο υπογράφων εξελέγη στην 11μελή προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή, η οποία είχε ως σκοπό την νομιμοποίηση του εν λόγω Σωματείου και την εκλογή Διοικητικού Συμβουλίου σύμφωνα με το Καταστατικό.
Χωρίς να μακρηγορήσω για τα της Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς και την ίδρυσή της, επιθυμώ να αναφερθώ στην ουσία που αφορά στο σημερινό γραπτό μου και στο γεγονός ότι το Σωματείο ιδρύθηκε και εκλέξαμε πρώτο Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου τον Κάρολο Παπούλια.
Ακόμα, για περαιτέρω κατανόηση των όσων θα αναφερθούν πιο κάτω, αναφέρομαι στο σχέδιο Ανάν για επίλυση του Κυπριακού και την σχετική προς αυτό δήλωση Καραμανλή τον Απρίλιο 2004. Ήμουν εντελώς αντίθετος προς το σχέδιο Ανάν και μάλιστα είχα αναρτήσει στα γραφεία μας στην πλατεία Σιντριβανίου στη Θεσσαλονίκη πανό όπου έγραφα ότι «Το σχέδιο Ανάν δεν είναι λειτουργικό»
Διοικώντας για χρόνια την οικογενειακή επιχείρηση ιατρικών μηχανημάτων και γνώστης των σχεδίων συνεργασίας δύο ή περισσοτέρων πλευρών σε ένα από τα υπάρχοντα σχήματα, συνδύαζα το σχέδιο Ανάν ως ανάλογο προς μία εμπορική επιχείρηση ΕΠΕ, όπου όταν απαρτίζεται από δύο μόνο εταίρους, δεν μπορούν να παρθούν αποφάσεις, καθότι ο έχων 90% κεφάλαιο δεν μπορεί να επιβληθεί πλειοψηφικά εάν ο δεύτερος εταίρος έχοντας μόνο 10% κεφάλαιο δεν συναινέσει με την απόφαση του πρώτου. Στην ΕΠΕ αλλά και στο σχέδιο Ανάν, δεν φτάνει να έχει κανείς το μεγαλύτερο κεφάλαιο για να επιβάλει μια απόφαση, αλλά θα πρέπει ταυτοχρόνως να έχει και το 50,1% των μεριδίων….Όταν λοιπόν συνεταιρίζονται δύο μόνο εταίροι και ισοψηφούν, αποφάσεις δεν είναι δυνατόν να παρθούν, κι αυτό στην ουσία ήταν το σχέδιο Ανάν, τουλάχιστον κατά την δική μου γνώμη και αντίληψη και ως εκ τούτου δεν θεωρούσα ότι μπορεί να λειτουργήσει.
Έρχομαι τώρα πάλι στην Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά και στις 8 Μαΐου 2004, ημερομηνία κατά την οποία είχαμε συγκαλέσει Γενική Συνέλευση στον Παρνασσό. Έτυχε να πάω αρκετά νωρίτερα από τον χρόνο σύγκλισης και το ίδιο συνέβη με τον Κάρολο Παπούλια, Πρόεδρο πλέον του Σωματείου.
Ήμασταν οι δυο μας για κάποιο χρονικό διάστημα και βέβαια, ποια ήταν η επικαιρότητα αυτή την εποχή για συζήτηση, παρά το σχέδιο Ανάν; και η αρκετά πρόσφατη δήλωση Καραμανλή τον προηγούμενο μήνα; Για το σχέδιο Ανάν είχα συνομιλήσει με πολλούς περί των πραγμάτων εκφράζοντας την ως άνω αταλάντευτη γνώμη μου και αντίληψη, μεταξύ των οποίων και με τον πρώην Πρόεδρο Χρήστο Σαρτζετάκη. Με τον τελευταίο, κατά καιρούς είχα κάποιες συνομιλίες και συναντίληψη για το σχέδιο Ανάν, όπως αυτή, εκτενώς είχε αναρτηθεί στο blog του. Στις αντιλήψεις μου αυτές για το σχέδιο Ανάν αναφέρθηκα και κατά τη συνομιλία αυτή στις 8 Μαΐου 2004 με τον Κάρολο Παπούλια, θέμα το οποίο κάλυψε όλη τη συζήτησή μας.
Κάρολε, έχω εντυπωσιαστεί από την δήλωση Καραμανλή, είναι ένα καταπληκτικό κείμενο, πίστεψέ με την διάβασα τρεις φορές….την έγραψε ο ίδιος ο Καραμανλής;
Στο ερώτημα μου αυτό και στον θαυμασμό μου για τη δήλωση Καραμανλή, όπου με την αναφορά στο δικαίωμα λόγου του λαού και κυρίως στο κοινοτικό κεκτημένο, στάθηκε δίπλα στον Τάσο Παπαδόπουλο, χωρίς να δίνει το δικαίωμα στις «προστάτιδες» της Ελλάδος δυνάμεις να κατηγορήσουν το κείμενο αυτό ως υπονομευτή του σχεδίου Ανάν, περιστράφηκε η περαιτέρω συζήτηση μας. Μιλούσαμε φιλικά στον ενικό και με τα μικρά μας ονόματα και πιστεύω ότι η εκτίμηση και εμπιστοσύνη ήταν αμοιβαία.
Νίκο, όσο ήμουν στο Υπουργείο Εξωτερικών πέρασαν από τα χέρια μου 13 Υπουργοί Εξωτερικών της Τουρκίας, αντιλαμβάνεσαι την εμπειρία μου, τη δήλωση την έγραψε ο Πέτρος, με τον οποίο συζητώ κατά καιρούς τα εθνικά θέματα.
Προχωρώντας στο κείμενο του γραπτού μου για το κύριο θέμα, αναφέρομαι στο γεγονός, ότι μετά από αυτή την περίοδο, Απρίλιο Μάιο 2004 και κάπως μετά ανέκυψε το θέμα του επόμενου Προέδρου Δημοκρατίας
Ο Τύπος εκτενώς ασχολήθηκε με το θέμα και πολλά ονόματα από την πλευρά κυρίως του ΠΑΣΟΚ έρχονται στην επιφάνεια ως επιλογή Καραμανλή και σπάνια, νομίζω μια φορά μόνο, είχα δει το όνομα Κάρολος Παπούλιας, αλλά με τη βεβαιότητα του συντάκτη ότι δεν υπήρχε περίπτωση να είναι αυτή η πρόταση Καραμανλή.
Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω τα όσα άλλα ονόματα έρχονταν στην επιφάνεια στον Τύπο, ως πιθανότητα πρότασης Καραμανλή για Πρόεδρο Δημοκρατίας, είχα εμπεδώσει στον εαυτό μου την πεποίθηση, ότι δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Κάρολο Παπούλια και την πεποίθησή μου αυτή είχα αναφέρει σε κάποιους φίλους μου.
Έτσι, όταν ώρα οχτώ το βράδυ της Κυριακής 12 Δεκεμβρίου 2004 τα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης ανέφεραν την πρόταση Καραμανλή για Κάρολο Παπούλια, δέχτηκα μερικά τηλέφωνα από φίλους μου, ρωτώντας με πώς το ήξερα…
Προκύπτει ακόμα από την εξιστόρηση αυτή, ότι ο Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, είτε απευθείας ο ίδιος είτε μέσω Πέτρου Μολυβιάτη συνομιλούσε με διαχειρίσαντες εθνικά θέματα στην προηγούμενη κυβέρνηση και ελπίζω και εύχομαι ότι αυτό το γεγονός κάποια στιγμή θα γίνει θεσμός και στην Ελλάδα.
