Του Μάξιμου Σενετάκη*
Μετά την πρώτη απόφαση στη δίκη της Χρυσής Αυγής προκύπτουν ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα.
Πρώτον. Η πολιτική καταδίκη της Χρυσής Αυγής προηγήθηκε της ποινικής. Το νεοζαστικό μόρφωμα εξαερώθηκε στις εκλογές του Ιουλίου του 2019. Επιβεβαιώθηκε έτσι ό,τι έδειχναν όλες οι ποιοτικές έρευνες. Πως οι 550.000 ψήφοι που κάποια στιγμή κατάφερε να συγκεντρώσει προήλθαν από όλο το πολιτικό φάσμα. Ήταν κατά βάση ψήφοι διαμαρτυρίας και σε καμία περίπτωση δεν πιστοποιούσαν ότι ξαφνικά οι Έλληνες έγιναν νεοναζί.
Δεύτερον. Η πολιτική εξαέρωση της Χρυσής Αυγής συνέβη όχι μόνο λόγω της εγκληματικής φύσης της οργάνωσης. Συνέβη και λόγω της ιδιότυπης ομηρίας της ηγεσίας της από το ΣΥΡΙΖΑ. Η προηγούμενη κυβέρνηση εξαργύρωνε κοινοβουλευτική στήριξη (π.χ. απλά αναλογική) με κωλύματα στην εξέλιξη της δίκης. Ήταν τόσο εξόφθαλμη η πολιτική συναλλαγή που απογοήτευσε (αν όχι πρόδωσε) τους ψηφοφόρους της. Τόσο η Χρυσή Αυγή, όσο και οι ΑΝΕΛ πλήρωσαν ακριβά τη συνεργασία τους με το ΣΥΡΙΖΑ…
Τρίτον. Αποκαλύφθηκε το μέγεθος της πολιτικής υποκρισίας και του ακραίου κυνισμού του πρώην πρωθυπουργού. Ενώ αποδεδειγμένα είχε συνδιαλλαγεί και με την Ακροδεξιά του Πάνου Καμμένου και με τους νεοναζί, έτρεξε πρώτος να τους “σταυρώσει”. Η κινητοποίηση ψηφοφόρων του έξω από το Εφετείο, η παρουσία του ίδιου στη συγκέντρωση με τα καταγγελτικά (πλην προδήλως προσχηματικά) λόγια του, αλλά και η πικετοφορία μέσα στη Βουλή παραμονή της δίκης με το γραφικό (ΔΕΝ ΙΕΝΑΙ ΑΘΩΟΙ), προεξοφλούσαν ή προέτραπαν (για) την καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Για άλλη μια φορά ο καιροσκοπισμός του ΣΥΡΙΖΑ θέτει, εκ των πραγμάτων, σε δοκιμασία τους Θεσμούς…
Τέταρτο. Η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να ξαναφορέσει τη μάσκα του “προοδευτικού”, “δημοκράτη” “Αριστερού” ηγέτη στην προκειμένη περίπτωση έχει αντιθεσμικό χαρακτήρα. Δεν αποσκοπεί απλώς σε νέα παραπλάνηση των άδολων και ρομαντικών ψηφοφόρων της Αριστεράς οι οποίοι αδυνατούν να εξηγήσουν πως ψήφισε την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα που ρίχνει στα μαλακά τα επιτελικά στελέχη της Χρυσής Αυγής. Αποτελεί ευθεία παρέμβαση στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Πέμπτο. Η δίκη της Χρυσής Αυγής είναι ποινική. Δεν είναι πολιτική και δεν θα μπορούσε να είναι σε καμία περίπτωση. Στη Δημοκρατία οι πολίτες στέλνουν τους πολιτικούς σπίτι τους. Και σε ένα κράτος δικαίου οι δικαστές στέλνουν τους παράνομους και τους εγκληματίες στη φυλακή. Πάντως, λαϊκά δικαστήρια δεν στήνονται. Φαίνεται όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει αμετανόητος στη λογική της “κρεμάλας”, του “γερμανοτσολιά” και των “προσκυνημένων”.
Έκτο. Και στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής, η Ιστορία έγραψε πως επί ΝΔ ξεκίνησε το ξήλωμα της ναζιστικής οργάνωσης και επί ΝΔ τελειώνει. Ήταν πολιτική απόφαση του Αντώνη Σαμαρά να την πολεμήσει όταν οι νεοναζί διέθεταν ισχυρά πολιτικά και λαϊκά ερείσματα. Είναι πολιτική απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να μην υπάρξει θέση “για μιμητές ή οπαδούς του Ναζισμού”.
Έβδομο. Η Ιστορία θα γράψει ότι η Ελλάδα είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα όπου καταδικάζεται μια νεοναζιστική οργάνωση. Σε μια συγκυρία όπου στην Ευρώπη αναβιώνουν νεοναζιστικά και νεοφασιστικά μορφώματα που αποκτούν πολιτική επιρροή, στην Ελλάδα αυτός ο κύκλος κλείνει. Για δεύτερη (με πρώτη την αντιμετώπιση του πρώτου κύματος της πανδημίας) φορά, γινόμαστε παράδειγμα προς μίμηση.
Όγδοο. Η δίκη και καταδίκη της Χρυσής Αυγής δεν είναι μόνο νίκη της Δημοκρατίας, του Κράτους Δικαίου, της κριτικής σκέψης και του ελεύθερου πνεύματος, ενάντια σε κάθε μορφής ολοκληρωτισμό. Είναι προσωπική δικαίωση του Αντώνη Σαμαρά, ηγετική καταξίωση του Κυριάκου Μητσοτάκη και νίκη όλης της κεντροδεξιάς παράταξης.
Ένατο. Η δίκη και καταδίκη της Χρυσής Αυγής είναι η επιβράβευση όλων των υπεύθυνων πολιτών που με μετριοπάθεια και νηφαλιότητα στήριξαν και στηρίζουν δύσκολες αποφάσεις σε χαλεπούς καιρούς. Περιόδους όπου βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να ευδοκιμήσει ο λαϊκισμός.
* Ο Μάξιμος Σενετάκης είναι βουλευτής ΝΔ Ηρακλείου
