Του Ηλία Καραβόλια
Στις πολλές συνέπειες (περιβαλλοντικές, κοινωνικές, πολιτισμικές) που παραθέτει στο πρωτοσέλιδο της η Εφημερίδα των Συντακτών(13-14/7) στο έγκυρο ρεπορτάζ της για τον υπερτουρισμό, να προσθέσουμε την πλέον σημαντική : μη καθολική διάχυση του επιπλέον κέρδους που παράγεται από τις υπεράριθμες αφίξεις των τουριστών σε κάθε τόπο. Πολλαπλασιαστή υψηλό έχει το τουριστικό εισόδημα όχι όμως αναδιανεμητική ισχύ. Μεγαλώσαμε με τον μύθο του συνολικού τελικού οφέλους μόνο που στην αγορά δεν ισχύει έτσι απλά και εύκολα το διανεμητικό όφελος.
Οποίος έχει πχ στις δυτικές συνοικίες της Αττικής ένα μικρομάγαζο δύσκολα θα ωφεληθεί από το εισόδημα που θα δαπανήσει ο ωφελημένος του τουρισμό μικρομεσαίος επιχειρηματίας ή μισθωτός σε νησί.
Η μακροοικονομική στατιστική ξεγελά : περισσότεροι τουριστες μπορεί να σημαίνουν περισσότερα κέρδη αλλά όχι αυξημένο συνολικό διαθέσιμο εισόδημα. Το μικροοικονομικό υπόβαθρο της διανομής των αυξημένων κερδών απο το οριακό προιον του τουρισμού, συγκεντρώνεται και συσσωρεύεται συνεχώς. Το συνολικό διαθέσιμο εισόδημα δεν ευνοείται τόσο εύκολα λόγω αυξημένου όγκου στις εισερχόμενες τουριστικές δαπάνες. Μόνο η υιοθέτηση εθνικού ολιστικού πλάνου ανάπτυξης για διάχυση πλούτου και ισοκατανομή ωφέλειας.
Επίσης, τα αυξημένα έσοδα από τους επιπλέον επισκέπτες σε νησιά και πόλεις είναι εμφανές ότι τελικά δεν αυξάνουν το συνολικό διαθέσιμο εισόδημα των ντόπιων.
Και για αυτό το συμπέρασμα δεν χρειάζονται μελέτες και στατιστικά αποτελέσματα, πιστέψτε με : ρωτήστε απλά τον μικρομεσαίο επιχειρηματία στο νησί σας που βλέπει κάθε μέρα τους τζίρους του (παρά τις αυξημένες τιμές προϊόντων και υπηρεσιών).
Όσοι φυσικά παρέχουν εξατομικευμένες και πολυτελείς υπηρεσίες, όσοι πωλούν πολυτελή ( εισαγόμενα κυρίως) αγαθά, όσοι όμιλοι ( ή ελάχιστοι ιδιώτες) κατέχουν δεσπόζουσα θέση στο real estate των αγοραπωλησιών σε εξωφρενικές τιμές, αυτοί κυρίως είναι που καρπώνονται τις όποιες επιπλέον, αλλά άνισα κατανεμημένες στην αγορά, δαπάνες των υπεράριθμων τουριστών.
Μεγάλα ξενοδοχεία που με πολιτικές ανταγωνιστικών τιμών σκόπιμα συσσωρεύουν τον τουριστικό πληθυσμό «εντός τους», και έτσι περιορίζουν την extra κατανάλωση αφού λειτουργούν με προπληρωμένα πακέτα (all inclusive), ουσιαστικά αποκλείουν την διάχυση της τουριστικής δαπάνης στην υπόλοιπη αγορά των μικρομεσαίων (πχ σε μικρότερα καταλύματα και μικρα εστιατόρια ή καταστήματα).
Αυτό δυστυχώς είναι το τελικό αποτέλεσμα από την συνεχή άνιση ανάπτυξη σε έναν ομολογουμένως άναρχο παγκόσμιο καπιταλισμό της υπερκινητικότητας κεφαλαίων και ανθρώπων.
Μέχρι φυσικά εκείνη την στιγμή που οι οικονομικές ανισότητες – λόγω μη διασποράς του οφέλους – θα οδηγήσουν σε νέους γύρους υπερχρέωσης μικρομεσαίων και τελικά σε νέους γύρους συγκέντρωσης των περιουσιών από τους λίγους που αποθησαυρίζουν κέρδη χωρίς να νοιάζονται για αυξημένο κοινωνικό μέρισμα (αύξηση μισθών και νέες θέσεις εργασίας)…
 που παραθέτει στο πρωτοσέλιδο της η Εφημερίδα των Συντακτών (13-14/7) στο έγκυρο){kind=link}