Του Κώστα Πάντζιου
Η αναταραχή στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δεν εκπλήσσει κανέναν πολίτη, ο οποίος έχει στοιχειώδη επαφή με την πολιτική και ιδίως με τη λειτουργία των κομμάτων. Και αυτό διότι οι πολιτικοί οργανισμοί, γενικά, «πωλούν» προσδοκία για προσφορά στον πολίτη, αλλά και μία πολιτική σταδιοδρομία, παράλληλα, στους ασχολούμενους με τα κοινά. Το ένα δεν βλάπτει και δεν αναιρεί το άλλο, αρκεί να ξεκινούν και τα δύο με καλές προθέσεις. Αλλά και με διαφανείς διαδικασίες. Δεν έχουμε καμία αφορμή να αμφισβητήσουμε το πρώτο στον κ. Στ. Κασσελάκη, όμως υπάρχουν και κάποιοι, οι οποίοι είναι επιφυλακτικοί για το δεύτερο. Όχι βέβαια, με βάση θεωρίες συνωμοσίας της δεκαετίας του 1950, αλλά με κάποια ανορθόδοξα χαρακτηριστικά, τα οποία προκαλούν παράξενη εντύπωση, ακόμη και σήμερα που η πληροφόρηση τρέχει άφθονη και από πολλές πλευρές. Π.χ. ουδείς δύναται να αμφισβητήσει ότι ο κ. Κασσελάκης βοηθήθηκε από τον βουλευτή Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. κ. Π. Πολλάκη, να γίνει αστραπιαία γνωστός στο πανελλήνιο!!! Αυτό δεν θα μπορούσε σίγουρα να είναι μεμπτόν, αν δεν ήταν γνωστό τοις πάσι, ότι ο κ. Πολλάκης διακρίνεται για τον αυταρχισμό και την εν γένει τάση του να δημιουργεί πολιτικό κλίμα, όχι συνηθισμένο. Και πάλι, αυτό δεν θα έλεγε τίποτε για τον κ. Στ. Κασσελάκη, αν ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Δ. δεν έσπευδε αιφνιδιαστικά να τον τοποθετήσει υπερσυντονιστή της Κ.Ο. του κόμματος, απέναντι σε πλήθος αντιδράσεων.
Και τώρα ερχόμαστε στο «ζουμί» της όλης υπόθεσης. Που σημαίνει ότι, πανστρατιά, στο χώρο της Κ.Ο. του κόμματος αποκλείεται να επιτύχεις, αν έχεις ξεκινήσει με τη «λογική» την οποία ξεκίνησες!!! Το ένα είναι αυτό. Το άλλο είναι το γεγονός ότι ούτε κατά το τόσο δα δεν βελτίωσε ο νέος αρχηγός τις επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές, όχι φυσικά λόγω λίγου χρόνου, να πάρει το κόμμα κάποια σημαντικά δημαρχεία, αλλά να εξασφαλίσει π.χ. τη συμμετοχή του υποψηφίου στον δεύτερο γύρο, π.χ. στην Αθήνα τον κ. Κ. Ζαχαριάδη, όπως το πέτυχε ο κ. Ν. Ανδρουλάκης του ΠΑΣΟΚ. Δεν μιλάμε για προγράμματα εδώ, μιλάμε για ανθρώπινη και πολιτική παρουσία, για την οποία και χρόνος υπήρξε, και υπερπροβολή του νέου αρχηγού υπήρξε.
Έτσι, τα πράγματα για τον κ. Κασσελάκη είναι απλά. Δεν γνωρίζει πώς να ενώνει, δεν γνωρίζει πώς λειτουργούν τα κόμματα, δεν γνωρίζει πώς σκέπτε-ται ο πολίτης στην Ελλάδα, δεν γνωρίζει πώς με βάση ένα κόμμα που ατύχησε επανειλημμένα σε εκλογές, μπορεί ο αρχηγός να δημιουργήσει, παρά ταύτα, κάποιες προσδοκίες για ένα πιο επιτυχημένο μέλλον. Επομένως, ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δεν υπάρχει λόγος να δηλώνει ότι όποιος δεν πειθαρχεί στις αποφάσεις του, θα αποκλεισθεί από τους συνδυασμούς του κόμματος, όταν το κόμμα αυτό δεν μπορεί να έχει έστω και μία επιτυχία, έστω στα όρια της επίδοσής του στις Εθνικές Εκλογές, απέναντι σε έναν Δήμαρχο που εισέπραττε αρκετή γκρίνια, των Αθηναίων.
Εξάλλου, όποιοι ασχολούνται με τα κόμματα, θα πρέπει να βοηθήσουν τον κ. Κασσελάκη να συνειδητοποιήσει, ότι άλλο πράγμα είναι να έχει κάποιος μία νίκησε μία μάχη ανάμεσα σε συγκεκριμένο εκλογικό σώμα εσωκομματικών συσχετισμών, και άλλο πράγμα είναι να απευθύνεσαι στη μεγάλη κοινωνία των πολιτών και να παίρνεις μαζί σου, στα φτερά σου, τις ελπίδες, τις πίκρες τους, τα όνειρά τους και να τους κάνεις να πιστέψουν πως κάποια πράγματα μπορούν να γίνουν, αρκεί να τους έχεις πει πως σκοπεύεις να τα κάνεις να γίνουν!!!
Συμπέρασμα: Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. από το παρελθόν και το παρόν, να κάτσουν κάτω και να δουν γιατί το «μοντέλο Κασσελάκη» δεν τραβά, τι τομές πρέπει να γίνουν, ποια πρόσωπα θα αναλάβουν δράση, ποιο νέο μοντέλο σοσιαλδημοκρατίας μπορεί να ευδοκιμήσει στον τόπο μας και με τη βοήθεια και του κ. Κασσελάκη, που θέλγει ένα κοινό το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ του παρελθόντος ούτε καν γνώριζε πως υπάρχει και πόσοι άνθρωποι είναι αυτοί που το συναποτελούν. Και στη συνέχεια, να γίνει γρήγορη επαφή με τον λαό βάσει προγράμματος και σύγχρονων πολιτικών κανόνων προσαρμογής.
Γρήγορα όμως. Μέσα στο έτος που διανύουμε. Ο πολιτικός χώρος της Κεντροαριστεράς δεν χρειάζεται να «ξεχειλώσει» άλλο. Γιατί αν υπάρξει καθυστέρηση, ο χώρος θα υπάρχει μεν, πλην όμως το πράγματα θα έχουν «μπαλωθεί», με τα… αιώνια ανοίγματα των γειτονικών κομματικών χωρών, δηλαδή με μία ακόμη πολιτική τρύπα… στο νερό. Με απλά λόγια, ο πολιτικός χώρος θα υπάρχει, όμως ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δεν θα υπάρχει, ούτε ψηφοφόροι, έστω με βάση το 17% που το ψήφισαν στις τελευταίες Εθνικές Εκλογές, επίσης δεν θα υπάρχει!…
Υ.Γ. Μία αφελής ερώτηση: Τι «δουλειά» έχουν π.χ. ακραιφνείς «προεδρι-κοί» στην οργάνωση του νέου ΣΥΡΙΖΑ, όπως οι κ. Ν. Παππάς και Ρ. Δούρου, παίρνοντας τα καλύτερα Υπουργεία στη σκιώδη κυβέρνηση του κ. Στ. Κασσελάκη; (Υπουργοί Οικονομικών και Εξωτερικών, αντίστοιχα).
