Του Γεωργίου Κ. Στεφανάκη
Ι. Μ’ εντυπωσίασε η εφημεριδογραφία της Κυριακής (26.2.). Επιδόθηκε στο παρελθόν του Κώστα Καραμανλή.
Παραγνώρισε, έτσι, πως η παραίτηση στην πολιτική, ουδέποτε, σχεδόν, είναι οριστική (!!!).
ΙΙ. Ο Ελευθ. Βενιζέλος μετά τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920 παραιτήθηκε της πολιτικής. Επανήλθε, όμως, στο τέλος του 1923. Απήλθε – πάλι – αρχές Μαρτίου 1924.
Ξανα – επανήλθε. Και την 19.8.1928, θριάμβευσε με το 61,02%: το μέγιστο ποσοστό επιτυχίας στην κοινοβουλευτική μας ιστορία (!!!).
ΙΙΙ. Ο Κωνστ. Γ. Καραμανλής παραιτήθηκε της πολιτικής και έφυγε για το Παρίσι την 9η.12.1963. Επέστρεψε παράκλητος νύκτα 23-24.7.1974.
Ακόμη: οι τόμοι υπ’ αριθμ. 5, 6 και 7 του “Αρχείου Καραμανλή” είναι έμφορτοι πολιτικής δράσης. Αντιστοιχούν, εν τούτοις, σε περίοδο που ήταν παραιτημένος της πολιτικής (!!!).
IV. Παρατηρεί ορθά ο Κωνστ. Τσάτσος (ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ – Ανδρ. Στράτος τομ. 1 σελ. c.i.v.) …«… Η πολιτική είναι πάθος που σπανίως εγκαταλείπει προ του τάφου…»…
V. Όσοι έδωσαν στον Κώστα Καραμανλή εξιτήριο, ασφαλώς βιάσθηκαν.
. Επιδόθηκε στο παρελθόν του Κώστα Καραμανλή. Του Γεωργίου Κ. Στεφανάκη){kind=link}