Λαθροεισβολείς, παράτυποι και δυστυχισμένοι… Του Κώστα Στούπα

Του Κώστα Στούπα

“Όταν κατονομάζεις τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, ακόμα και τους παράνομους, ως εισβολείς και λαθροεισβολείς, δεν μπορεί παρά να χαίρεσαι με το κακό που τους βρήκε. Απλά είσαι δειλός και ντρέπεσαι να το παραδεχτείς. Άι σιχτίρ…” έγραφε πριν λίγες μέρες ο φίλος Αλέξανδρος Σκούρας, πρόεδρος του ΚΕΦΙΜ στα κοινωνικά δίκτυα…

Δεν συμμερίζομαι αυτή την άποψη. Πιστεύω πως εισερχόμεθα σε μια σκοτεινή εποχή, όπου κάποιες  εκατόμβες πνιγμών στα νερά της Μεσογείου και οι θάνατοι έξω από τους φράχτες των συνόρων της Ευρώπης, το μόνο που μπορούν να πετύχουν είναι να καθυστερήσουν κατά μερικά χρόνια ή έστω δεκαετίες το μεγάλο κύμα της μετανάστευσης το οποίο ελάχιστα θα διαφέρει από μια εισβολή…

Αν κάτι είναι βέβαιο, τούτο είναι η επιθυμία μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων νεαρής ηλικίας να έρθουν στην Ευρώπη τις επόμενες δεκαετίες. Οι καταστάσεις που θα δημιουργήσουν πιστεύω πως πρόκειται να αλλάξουν ριζικά τα επόμενα χρόνια τις αντιλήψεις μας για τον ανθρωπισμό, τον χριστιανισμό, τη δημοκρατία και τον φιλελευθερισμό…

Όπως γράφαμε και τις προάλλες ο πληθυσμός της Αφρικής από 250 εκατ. το 1950 προσεγγίζει το 1,5 δισ. και το 2050 και 2100 με βάση τις έρευνες του ΟΗΕ θα προσεγγίσει τα 2,5 και 4 δισ.

Αντίστοιχη αύξηση του πληθυσμού παρατηρείται και στην Ασία κάτι που το “αισθανόμαστε” ήδη με τον αριθμό των Πακιστανών, των Αφγανών και των Μπαγκλαντεσιανών  που συρρέουν παράνομα στη χώρα…

Μέτρα…

Η Αθήνα πανηγύριζε τις προηγούμενες μέρες για τις αποφάσεις της Ε.Ε. για το μεταναστευτικό.

Μερικές από τις βασικές αποφάσεις της  “επαναδιαπραγμάτευσης του τρόπου με τον οποίο επιμερίζεται η ευθύνη, μέσω του κανονισμού του Δουβλίνου” είναι οι εξής:

– Η ευθύνη για την εξέταση μιας αίτησης ασύλου θα τερματίζεται σε 18 μήνες, αντί για 10 χρόνια που ήταν έως σήμερα, όταν η αίτηση αυτή απορρίπτεται σε συνοριακές διαδικασίες ασύλου.

– Δημιουργείται ένας υποχρεωτικός μηχανισμός αλληλεγγύης, μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. που στοχεύει στη  διαρκή αποσυμφόρηση στα σύνορα.

– Η εν λόγω συμφωνία προβλέπει ότι οι χώρες πρώτης υποδοχής πρέπει να δημιουργήσουν αυστηρά ελεγχόμενες εγκαταστάσεις υποδοχής, όπου θα παραμένουν οι μετανάστες μέχρι να εξεταστεί το αίτημα ασύλου, διαδικασία που θα πρέπει να ολοκληρώνεται το αργότερο μέσα σε τρεις μήνες.

– Σε όσους χορηγηθεί άσυλο, προβλέπεται αυστηροποίηση των κανόνων στις μετακινήσεις τους σε άλλες χώρες της Ε.Ε. Όσων η αίτηση απορριφθεί, θα επαναπροωθούνται στις χώρες εισαγωγής, εφόσον έχουν κριθεί ασφαλείς.

– Προβλέπεται η μετακίνηση 30.000 μεταναστών ετησίως από τις χώρες πρώτης υποδοχής προς τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. Σε όσες χώρες δεν συμμορφώνονται, θα τους επιβάλλεται πρόστιμο 20.000 ευρώ ανά μετανάστη.

Βλέπε: Συμφωνία για μεταναστευτικό: Η “ευέλικτη αλληλεγγύη” και τα αγκάθια – Τι σημαίνει η απόφαση για την Ελλάδα

Η συμφωνία αυτή, αν και κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση απέχει από το να καταφέρει να εξασφαλίσει μια βιώσιμη λύση σε ένα πρόβλημα που θα κλιμακώνεται με τα χρόνια καθώς συναρτάται της πληθυσμιακής έκρηξης στις περιοχές γύρω από την Ευρώπη.

Παρά το γεγονός πως η συμφωνία αυτή είναι αρκετά ήπια και κινείται στα πλαίσια του δυτικού ανθρωπισμού, εντός του κόμματος των Γερμανών Πρασίνων που μετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό υπήρξαν σφοδρές αντιδράσεις. Την ίδια ώρα στη Γερμανία οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν πως το AfD προσεγγίζει το 20% και τη δεύτερη θέση…

Μοιάζει προφανές πως αν τα κόμματα της Κεντροαριστεράς και Κεντροδεξιάς, όπως ορίζονται από τις τρεις μεγάλες παρατάξεις του Ευρωκοινοβουλίου (Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλδημοκράτες και Φιλελεύθεροι…), δεν αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά το πρόβλημα, οι κοινωνίες θα αναζητήσουν λύση από τα κόμματα που σήμερα χαρακτηρίζουμε σαν ακροδεξιά.

Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια είχα διαβάσει μια συνέντευξη του πατρός Λεπέν, πριν αναλάβει η Μαρίν Λεπέν να “στρογγυλέψει” τις θέσεις του Εθνικού Μετώπου, στην οποία πρόβαλλε πως η λύση του μεταναστευτικού είναι η παρέμβαση της Δύσης με στόχο τον έλεγχο του πληθυσμού στις περιοχές που αυτός  αυξάνεται ραγδαία…

Τούτο βέβαια θυμίζει τις πρακτικές της ναζιστικής Γερμανίας για τον έλεγχο των φυλών τις οποίες θεωρούσε παρείσακτες και βλαβερές…

Όσοι διαβάζουν ιστορία  γνωρίζουν σε γενικές γραμμές πως η εικόνα του κόσμου όπως είναι σήμερα οφείλεται στις μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών και τις μαζικές μεταναστεύσεις…

Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα  της διάβρωσης από τις μετακινήσεις των γερμανικών και άλλων ανατολικών βαρβαρικών φύλων. Στην αρχή, μετά από δεκαετίες εισβολών και συγκρούσεων με τις λεγεώνες, τα βαρβαρικά φύλα εγκαταστάθηκαν σε περιοχές στα σύνορα της αυτοκρατορίας και την τροφοδοτούσαν με φόρους και στρατιώτες.

Μαζί τους έφεραν όμως και τις βαρβαρικές τους συνήθειες. Ο Τζον Χιρστ στο βιβλίο “The Shortest History of Europe” γράφει πως για αιώνες στις περιοχές που είχαν εγκατασταθεί οι εισβολείς και συμβιούσαν με τους Ρωμαίους συνυπήρχαν μεταξύ άλλων π.χ.  δυο τρόποι απόδοσης του δικαίου.  Για τους Ρωμαίους ίσχυες το ρωμαϊκό δίκαιο που στηρίζονταν στην εξέταση μαρτύρων και των στοιχείων και οι αποφάσεις των δικαστών συνιστούσαν δεδικασμένο.

Για τους νεοφερμένους ίσχυε ο τρόπος απόδοσης δικαιοσύνης στις φυλές του Βορρά και της Ανατολής. Αν π.χ. κάποιος κατηγορούνταν για κλοπή, του βουτούσαν το χέρι σε καυτό νερό. Αν σε τρεις μέρες άρχιζε να επουλώνεται σήμαινε πως ήταν αθώος. Αν καθυστερούσε σήμαινε πως είναι ένοχος και του το έκοβαν… Αν κάποιοι  είχαν  κτηματικές διαφορές τους έβαζαν να παλέψουν και ο νικητής δικαιωνόταν κλπ.

Αν σας θυμίζει κάτι από τον τρόπο που ζουν πολλές κοινότητες μεταναστών σήμερα στη Δύση οι οποίοι απαιτούν να γίνονται σεβαστές οι βαρβαρικές αντιλήψεις τους για τις γυναίκες, τη διατροφή και το εμπόριο, τούτο δεν είναι διόλου τυχαίο…

Το αποτέλεσμα ήταν κάποια στιγμή η Ρώμη στις 4 Σεπτεμβρίου 476, να καταρρεύσει όταν ο νεαρός τελευταίος  αυτοκράτορας ο Ρωμύλος Αυγουστύλος εκθρονίστηκε από τον Γότθο αρχηγό Οδοάκρο. Ο τελευταίος με τους δικούς  εκλήθη να κυβερνήσουν  μια αυτοκρατορία με εκτεταμένη γραφειοκρατία χωρίς να γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση. Ο κατακερματισμός, η φεουδαρχία, η θρησκοληψία  και ο μεσαίωνας ήταν η συνέπεια…

Η Δύση αναμείχτηκε με τα γερμανικά φύλα και των άλλων που ακολούθησαν και ανασυστήθηκε.  Στο τέλος το ρωμαϊκό δίκαιο υποκατέστησε τόσο τα βαρβαρικά ήθη των γερμανικών φυλών όσο και τα θρησκευτικά δικαστήρια της ιεράς εξέτασης…

Χρειάστηκαν αιώνες και πολλές γενιές. Η ανάμειξη των φυλών και ηθών δεν έγινε χωρίς βία και πόνο.

Η μοναδική ουσιώδης διαφορά που υπάρχει στην παρούσα εποχή των μεγάλων πληθυσμιακών μεταβολών και των μετακινήσεων που επωάζουν είναι τα όπλα μαζικής καταστροφής που εξασφαλίζει η τεχνολογική εξέλιξη. Τέτοια όπλα δεν διαθέτουν όμως μόνο οι γηράσκουσες χώρες της Δύσης και της Ανατολής, αλλά και πολλές άλλες…

2) Περί του όρου γυναικοκτονία…

Καλημέρα κ. Στούπα,

Είμαι καθημερινός αναγνώστης σας για πάνω από 15 χρόνια.

Παρότι συμφωνώ με το άρθρο σας σήμερα, δυστυχώς είδα πως και εσείς χρησιμοποιήσατε τον όρο ‘γυναικοκτονία’ που πολύ πρόσφατα εισέβαλε στη γλώσσα μας ως μεταφορά του femicide.

Νομίζω πως υπάρχει προσπάθεια ο όρος να εγκατασταθεί στον δημόσιο διάλογο ως μέρος της woke κουλτούρας και όχι γιατί πραγματικά υπάρχει ενδιαφέρον για τους θανάτους γυναικών.

Στη γλώσσα μας μέχρι πρότινος χρησιμοποιούσαμε τον όρο ανθρωποκτονία και για τα 2 φύλλα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να επιβάλλουμε το “γυναικοκτονία” και τι παραπάνω προσφέρει. Οι γυναίκες δεν είναι άνθρωποι; είναι κάποιο διαφορετικό είδος της ανθρώπινης φυλής; Μήπως η χρήση του όρου προσφέρει στο να συνειδητοποιηθεί το πρόβλημα; Δεν το νομίζω καθώς βλέπουμε πως οι δολοφονίες γυναικών αυξάνονται με εκθετικό ρυθμό και οι λόγοι είναι πολύ διαφορετικοί από τον όρο που χρησιμοποιούμε για να τις περιγράψουμε.

Θα πείτε ο όρος δηλώνει ότι μια γυναίκα δολοφονήθηκε λόγω του φύλου της. Αυτό θα είχε μια λογική αν χρησιμοποιούνταν και ο όρος “ανδροκτονία” είτε, στις ομολογουμένως πολύ λιγότερες, περιπτώσεις δολοφονίας άνδρα από γυναίκα είτε στην περίπτωση που ένας πιο δυνατός άνδρας δολοφονεί έναν πολύ πιο αδύναμο.

Δυστυχώς, δεν νομίζω ότι υπάρχει λογικό επιχείρημα πίσω από τον όρο πέραν της επιθυμίας δημιουργίας περαιτέρω σύγχυσης και ενός ακόμα θέματος για σύγκρουση επί κοινωνικών θεμάτων που τόσο προωθεί η woke κουλτούρα.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

ΜΦΧ,

Γραμματικάκης Βασίλειος

Πηγή: capital.gr