Του Π.Ι.Καραφωτιά
Οι πρόσφατες εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο αποκαλύπτουν μια σοβαρή ΑΝΑΤΡΟΠΗ στις διεθνείς σχέσεις με πρωταγωνιστές όχι τις Υπερδυνάμεις, που παρακολουθούν με ζωηρό ενδιαφέρον, αλλά κάποιες που επιδιώκουν να καταστούν Υπερδυνάμεις και υιοθετούν ένα νέο LEBENSRAUM (αναζήτηση ζωτικού χώρου), συγκεκριμένα η Τουρκία με τον νέο ιμπεριαλισμό της καθώς και η στενή ανέκαθεν σύμμαχός της Γερμανία. Αυτές, λοιπόν, είναι οι Δυνάμεις που θέλουν να εμπλέξουν την ανθρωπότητα σε νέες επικίνδυνες περιπέτειες στις οποίες θα επενδύσουν οι ήδη Υπερδυνάμεις γιατί έτσι εξυπηρετούν τα απάνθρωπα, πολεμοκάπηλα συμφέροντά τους.
Και προφανώς ετοιμάζουν στα σκοτεινά παρασκήνια έναν νέο τεχνητό κατακλυσμό, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, στρατιωτικό, ενώ οι λαοί εξακολουθούν να ζουν με ψευδαισθήσεις περί πολιτισμού, ελευθερίας, δημοκρατίας, δικαιοσύνης. Πως αλλιώς δικαιολογούνται ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας και η υποστήριξη της στην Ουκρανία, καθώς και το ίδιο στην Τουρκία, αλλά με τη διαφορά ότι η τελευταία τηρεί πονηρή στάση έναντι του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας αναμένοντας ποια θα αναδειχθεί τελικά νικήτρια. Δεν αρκούν οι μεγάλες τραγωδίες των δυο ΠΠ, αλλά οι εξουσιομανείς και κερδομανείς πάσχουν στο να συνεχίσουν τις ανθρωποθυσίες. Και μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ θύματα!
Οι άνθρωποι έχουν χάσει την αξία τους μπροστά στην εξουσία και τα κέρδη ιδιαίτερα από το εμπόριο οπλικών συστημάτων. Πέραν από την Ουκρανία και τη Γάζα, με χιλιάδες νεκρά παιδιά , συνεχίζονται πολεμικές συγκρούσεις σε διάφορα μέρη του Πλανήτη με τις γνωστές τραγικές συνέπειες. Η δε αδιαφορία πολιτικών, θρησκευτικών κ.ά. ηγετών στο κόκκινο. Ο στυγνός ανταγωνισμός, ο ακραίος ατομικισμός, τα υλικά συμφέροντα και κατώτερα πάθη έχουν διαβρώσει και πορώσει ιδιαίτερα τον εγκέφαλο πολλών ηγετών. Και ο ΟΗΕ, που ιδρύθηκε ακριβώς για να σταματήσει τους πολέμους και να εδραιώσει την ειρήνη, απαξιωμένος είναι απών. Είναι δε ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι απαξιώνεται από τον πρωτοφανή, sui generis, «Τραμπαλισμό», που, πέραν από τις ΗΠΑ, προκαλεί παγκόσμια αναταραχή, φοβία, ανασφάλεια με αποτέλεσμα τα κράτη αντί να επιδιώκουν ειρήνη και συνεργασία, επανεξοπλίζονται για να επανεξοπλίζονται άσχετα αν θα καταλήξουν σε συγκρούσεις, που, ευτυχώς, έχουν αποτραπεί έως τώρα χάρη στον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου. Όμως, ορισμένοι πορωμένοι ηγέτες ίσως επιδιώξουν κάτι τέτοιο αφού γνωρίζουν ότι το τέλος τους είναι προδιαγραμμένο λόγω των τρομερών εγκλημάτων τους (Ουκρανία, Γάζα) και θα προτιμήσουν από την «αγχόνη» το παράδειγμα του Σαμψών. «Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Συναυτοκτονία!
Δυστυχώς, έχουν περάσει 80 χρόνια από την ίδρυση του ΟΗΕ, που, τηρουμένων των αναλογιών, έχει προσφέρει σημαντικό έργο ακόμη και στον πολιτικό-ειρηνευτικό τομέα όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις συμφωνούσαν επειδή τα συμφέροντά τους συμπίπταν. Ας αναλογιστούμε, όμως, ότι σήμερα που ο ΟΗΕ απαρτίζεται από 193 Κράτη-Μέλη, αν τα 192 αποφασίσουν να σταλούν Ειρηνευτικές Δυνάμεις π.χ. στην Ουκρανία και στη Γάζα για να τερματιστούν οι ανθρωποθυσίες, ένα Κράτος-Μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας προβάλλει ΒΕΤΟ, δεν μπορεί να γίνει κάτι. Μια μόνον φορά συνέβη να παρακαμφθεί όταν, στην υπόθεση της Κορέας, ο Σοβιετικός Αντιπρόσωπος αποχώρησε από το Συμβούλιο Ασφαλείας, και οι ΗΠΑ παρέπεμψαν το ζήτημα στη Γενική Συνέλευση όπου πάρθηκε η «Απόφαση που Ενώνει για την Ειρήνη» “Uniting for Peace Resolution” και συγκροτήθηκε ειδικό εκστρατευτικό σώμα με τα γνωστά αποτελέσματα…
Και αν-Θεός φυλάξει- διαλυθεί ο ΟΗΕ, τότε θα δημιουργηθεί το χάος! Τι θα συμβεί αν οι δεκάδες Οργανώσεις του, που προσφέρουν σημαντικό έργο, τερματιστούν; Θα προκύψουν δραματικές συνέπειες για την πείνα, φτώχεια, αναλφαβητισμό, προσφυγιά, παράνομη μετανάστευση; Όλα αυτά είναι υπό κάποιο έλεγχο χάρη στον ΟΗΕ και τις Οργανώσεις του, που θα μπορούσαν να τα επιλύσουν στη ρίζα τους αν τα Ισχυρά Κράτη-Μέλη συνηγορούσαν. Όμως, το αντίθετο συμβαίνει.
Ιδιαίτερα τους πρόσφυγες και παράνομους μετανάστες τους χρησιμοποιούν σαν δόλωμα, σαν «Εφιάλτες» εντός των τειχών για να προκαλούν συγκρούσεις, ναρκωτικά, τρομοκρατία και άλλα εγκλήματα και κρίματα!
Με όσα, λοιπόν, πολύ περίεργα συμβαίνουν, και όχι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και τον Χάρτη του ΟΗΕ, όπως η αδικαιολόγητη υποστήριξη Γερμανίας και Τουρκίας με τη βοήθεια ΗΠΑ, Η.Β. και Γαλλίας, τη στιγμή, μάλιστα, που τα νέο-ναζιστικά κόμματα σημειώνουν σημαντική αύξηση και απειλούν τη δημοκρατία, και την επιθυμία τους, ιδιαίτερα της πρώτης λόγω τύψεων και αισθημάτων ταπείνωσης εκ των αποτελεσμάτων των δυο ΠΠ, να ξαναγίνει Μεγάλη Δύναμη- και όχι μόνον- και να ηγηθεί της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, μήπως πρέπει να υιοθετήσουμε το σενάριο ότι θα επαναληφθεί ακόμη μια μεγάλη πολεμική τραγωδία; Πως, εξάλλου, –όπως προ-είπαμε – εξηγείται η φιλο-Τουρκική και φιλο-Ουκρανική της πολιτική, και-αντίθετα- η εχθρική της πολιτική απέναντι στο μεγάλο της θύμα στον Β’ΠΠ, την Ελλάδα, την άρνησή της για τις Πολεμικές Αποζημιώσεις, το Κυπριακό- να μην συνηγορεί για την εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ- κ.λπ.; Να ξεχάσουμε το ρόλο της στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας; Διακατέχεται δε και από αισθήματα εκδικήσεως και, συνεπώς, μήπως, με τη συνέργεια άλλων πολεμοκάπηλων κυκλωμάτων, που συνέργησαν στην προδοτική «συμφωνία των Πρεσπών», στην απώλεια της Βορείου Ηπείρου, στην κρίση στο Κόσσοβο κ.λπ., προκαλέσει σύρραξη και στα Βαλκάνια, τη γνωστή «Πυριτιδαποθήκη»(Powder Kegg);
Και τόσα άλλα σοβαρά προβλήματα, η συνεργασία της Τουρκίας με τρομοκρατικές οργανώσεις, η κρίση στη Λιβύη και Συρία, οι ISIS, οι Χούτι, Κίνα και Ταϊβάν κ.α., που σηματοδοτούν δραματικές εξελίξεις. Υπάρχει, βέβαια, και το γνωστό σενάριο της προσπάθειας επίτευξης «συνασπισμού» κρατών εναντίον της Κίνας, που, όμως, φαίνεται να πάσχει σε πολλά σημεία.
Εχουμε επισημάνει επανειλημμένα το αξίωμα στις Διεθνείς Σχέσεις ότι το στυγνό σύστημα ανταγωνισμού (καπιταλισμός) δεν μπορεί να επιβιώσει δίχως αντιπάλους, εχθρούς. Είναι δε γνωστό ότι ορισμένων κρατών η οικονομία εξαρτάται σε όχι αμελητέο βαθμό από την εμπορία οπλικών συστημάτων. Επίσης, έχουμε επισημάνει τις προσπάθειες που έγιναν στην ΚτΕ και στον ΟΗΕ για να καταργηθεί ο πόλεμος γενικά, αλλά απέτυχαν απλά επειδή τα παραπάνω κυκλώματα τις εμπόδισαν. Οπόταν, για ποια ειρήνη μιλάμε; Ζούμε συνέχεια με ψευδαισθήσεις, και θα θυσιάζονται χιλιάδες και εκατομμύρια ΑΝΘΡΩΠΟΙ για τα κέρδη άθεων, διεφθαρμένων, απάνθρωπων κυκλωμάτων που ορρωδούν προ ουδενός προκειμένου να κερδοσκοπήσουν. Αυτός είναι ο πολιτισμός και η δημοκρατία στον 21 αιώνα.
Οσον αφορά τον ΟΗΕ, προηγούμενα αναφέραμε την προσαγωγή του, σαν τον Χριστό, στον Πιλάτο και αργότερα την καταδίκη του και τη σταύρωσή του στο Γολγοθά. Nα καταλήξουμε στον «θάνατο» και την «ταφή» του; Και ο Χριστός Αναστήθηκε, όμως ο ΟΗΕ θα τον ακολουθήσει ή θα παραμείνει σε άλλη διάσταση και οι πολεμοκάπηλοι θα μοιράσουν τα οστά του στους λαούς και θα ιδρύσουν νέο ΟΗΕ, όχι σαν Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, αλλά Οργανισμό Ηνωμένων Επιτηδείων ή Οργανισμό Ηνωμένων Εμπόρων;
Ας συνειδητοποιήσουμε, λοιπόν, ότι αν δε υπάρξει αποτελεσματική αντίδραση από τις γνήσιες δημοκρατικές Δυνάμεις, ένας νέος καταστροφικός ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ πλησιάζει, και, δυστυχώς, οι υπάρχουσες «Κιβωτοί» είναι άφαντοι ή μπάζουν νερά και θα βυθιστούν, οπόταν δεν θα υπάρξει σωτηρία για τους λαούς, αλλά, ίσως, για ανθρωποειδή (ΟΡΚ) που θα επιζήσουν για λίγο σε αντιπυρηνικά καταφύγια. Και αλλοίμονο στις αδύναμες χώρες που οι ηγεσίες τους είναι ανίκανες ή εθελόδουλες και κάνουν λάθος επιλογές στις διεθνείς τους σχέσεις, παίρνουν μέρος σε διαμάχες που δεν πρέπει, και δεν έχουν ενότητα, ομοψυχία, ικανή διπλωματία και στρατιωτική ισχύ για να αποτρέψουν κάθε εχθρική ενέργεια.
