Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Με ένα απέραντο οικόπεδο μοιάζει το Ουκρανικό έδαφος, που το χρησιμοποιούν τρελοί πολιτικοί, επιδιώκοντας να κατακτήσουν εδάφη και να εκμεταλλευτούν κάθε τι που υπάρχει σε αυτή την πολύπαθη γη.
Ο Πούτιν έχει ήδη καταλάβει στα τρία χρόνια που διαρκεί ο πόλεμος, το 20% της Ουκρανίας, ενώ ο Τραμπ διεκδικεί να κατοχυρώσει την εκμετάλλευση όχι μόνο των σπάνιων γαιών, αλλά και τους κάθε μορφής ενεργειακούς πόρους. Από τους υδρογονάνθρακες και το φυσικό αέριο μέχρι τις κάθε λογής υποδομές.
Κι όπως υποστήριξε ο Ζελένσκι, καθημερινά προσθέτει στο καλάθι και νέες απαιτήσεις. Σε αυτό το τρελοκομείο, οι ευρωπαίοι από την πλευρά τους σχεδιάζουν, διαφωνώντας μεταξύ τους, χωρίς τον ξενοδόχο, την ειρηνευτική δύναμη που θα στείλουν..
Κι ο ξενοδόχος είναι ο τέως στρατηγικός σύμμαχος, που την έκανε προς τις στέπες της Μόσχας. Έχοντας πλήρη άγνοια του περιεχομένου των διαπραγματεύσεων Τραμπ-Πούτιν, συνεδριάζουν ακατάπαυστα σε Λονδίνο και Παρίσι.
Σε αυτές οι διασκέψεις υψηλού επιπέδου, των λεγόμενων προθύμων, αγνοούν τις εξής βασικές παραμέτρους. Από τη μια τι συζητάει ο Τραμπ με τον Πούτιν κι από την άλλη πως θα στείλουν ειρηνευτική δύναμη οι Γάλλοι και οι Άγγλοι, όταν η Μόσχα διαρρηγνύει τα ιμάτιά της, λέγοντας ότι δεν θα δεχθεί ευρωπαίους στα πόδια της.
Όμως η ρωσική αρκούδα δείχνει τώρα έναν άλλο δρόμο για την αποδοχή μιας ειρηνευτικής διαδικασίας. Θυμήθηκε τον ΟΗΕ, και ζητάει μια δύναμη με Αμερικανούς και κάποιους Ευρωπαίους, να φτιάξουν μιαν μεταβατική κυβέρνηση στην Ουκρανία, που θα διενεργήσει τις εκλογές.
Αν συμβούν όλα αυτά, δηλώνει ο Πούτιν, θα δεχθεί να προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις για ειρήνευση. Ζήσε Μάη να φας τριφύλλι, που λένε. Ο κατά τα άλλα κοπτώμενος για την νομιμοποίηση μέσω εκλογών της Ουκρανικής κυβέρνησης, ξέχασε ότι έστειλε σιδηροδέσμιο τον βασικό του αντίπαλο στη Σιβηρία, απ’ όπου επέτρεψε, πάνω στο φέρετρό του.
Κατά τα άλλα ο Πούτιν βλέπει με καλό μάτι τις απειλές Τραμπ να καταβροχθίσει την Ισλανδία, και προσφέρεται για join business με τον Σερίφη, στην περιοχή της Αρκτικής.
Η Ε.Ε. παρούσα σε αυτές τις συνάξεις των προθύμων, εμφανίζεται σε ρόλο κομπάρσου, μιας και σε αυτές πρωταγωνιστούν οι Βρετανοί, που έχουν αποχαιρετήσει εδώ και χρόνια την Ευρώπη. Οι Γάλλοι έχουν το πάνω χέρι στην Ε.Ε. μιας και οι Γερμανοί είναι απασχολημένοι με το μοίρασμα της εξουσίας, ανάμεσα στους νικητές Χριστιανοδημοκράτες και τους ηττημένους Σοσιαλιστές.
Σε αυτό τον πύργο της Βαβέλ που ζούμε, υπάρχει κίνδυνος να αναπολήσουν οι παλαιότεροι, το παλιό διαχωρισμό, ανατολή-δύση, όπου όλοι ήξεραν την σφαίρα επιρροής του καθενός, και δεν κουνιότανε ούτε φύλλο.
Στον πανικό τους οι Ευρωπαίοι, που νομίζουν ότι λύνουν όλα τα προβλήματα με τα λεφτά τους, βλέπε Τουρκία στην οποία ενεχυρίασε η Ούρσουλα 2 δις με το καλημέρα και Συρία που ο Τζολάνι χωρίς να δώσει δείγμα γραφής σεβασμού των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εισέπραξε ένα δις, προστρέχουν σε Βρετανία, Νορβηγία και Τουρκία προκειμένου να συμπληρώσουν τον εξοπλισμό τους και να προσθέσουν στρατιωτικές δυνάμεις, στην κατά την φαντασία τους, ειρηνευτική δύναμη της Ουκρανίας.
Σε αυτή την σκληρή πραγματικότητα, που ζουν στην Ουκρανία, όπως όλα δείχνουν, ούτε ο πόλεμος θα τελειώσει σύντομα, μιας και οι Ρώσοι θέλουν όλα και τα εδάφη της γειτονικής τους χώρας που έχουν κατακτήσει και ο Τραμπ, να πάρει τον απόλυτο έλεγχο, σε ότι θα έχει απομείνει σε αυτή την χώρα. Δηλαδή η Ουκρανία αναμένεται να ζήσει μια διπλή κατοχή.
Οι Ευρωπαίοι θα πληρώσουν τα σπασμένα, που είναι τα εκατό και πλέον δις που έδωσαν σε εξοπλισμούς στη διάρκεια του πολέμου, όσα δηλ. και οι Αμερικανοί, και επιπλέον το κόστος της ανοικοδόμησης.
Πέρα όμως από την Ουκρανία, το θέμα της λεγόμενης ευρωπαϊκής αμυντικής θωράκισης, που υπολογίζεται από τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών στα 800 δις, παραμένει ζητούμενο, μιας και αν το επωμιστούν τα κράτη-μέλη οι οικονομίες τους θα γονατίσουν.
Κι αυτό γιατί ήδη ο εν εξελίξει πόλεμος ΗΠΑ-ΕΕ, με αφορμή τους δασμούς, μπορεί να γονατίσει την οικονομία κυρίως των Γερμανών που μέχρι πρόσφατα αποτελούσαν με την Γαλλία την ατμομηχανή της Ευρώπης.
Σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον έχουμε στην Αθήνα μια κυβέρνηση, που βάλλεται πανταχόθεν, ακόμη και εκ των ένδον, και μια αντιπολίτευση για τα πανηγύρια. Όλοι τσακώνονται με όλους και τα παιδαριώδη ψέματα, που εκστομίσουν από τα παράθυρα των καναλιών, στοχεύουν προς τους κάθε λογής αφελείς, που τα καταπίνουν αμάσητα.
Το σήμερα και όχι το αύριο εμφανίζεται ιδιαίτερα ανησυχητικό. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ομαδική παράκρουση. Ο κίνδυνος να βρεθεί η χώρα μπροστά σε παρατεταμένη ακυβερνησία, είναι πέρα για πέρα ορατός.
Για να δούμε αν ο διχασμός, η εχθροπάθεια και το μίσος που θεριεύει, θα μας καταπιεί…
