Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Εδω και λίγα χρονια κυριαρχεί στον πολιτικό διάλογο η έννοια της πολιτικής ορθότητας. Με βασική προέλευση τα αμερικανικα πανεπιστημια εχει πλεον εξαπλωθει σε ολοκληρο τον κοσμο επιβαλλοντας λογικές κι’ ανθρώπινες συμπεριφορές με εντονη αίσθηση αυτολογικρισίας και σημαντικών περιορισμών στην ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. Ενα είδος νεο-μαρξισμού και ένας περίεργος μετα-μοντερνισμός εχουν διαβρώσει τον δυτικό πολιτισμό και την σύγχρονη αντίληψη περι ανθρωπιστικών σπουδών – ιδιαίτερα της κοινωνιολογίας.
Οι τομείς στους οποίους η πολιτική ορθότητα έχει ουσιαστικά κυριαρχήσει είναι στην κοινωνιολογία, ο μεταμοντερνισμός, ο σύγχρονος φεμινισμός, ο τομέας των προνομίων των λευκών, ό πολιτιστικός επεκτατισμός και η περιβαλλοντολογία. Στην ουσία σε όλες τις κοινωνικές επιστήμες εχουν περιθωριοποιηθεί όλες οι απόψεις που δεν συμβιβάζονται με την κυριαρχία ενός πολιτιστικού μαρξισμού.
Στον Καναδά ιδιαίτερα έχει υπάρξει μιά έντονη αντίδραση στην κυριαρχία της τάσης αυτής, κάτω από την επίδραση του καθηγητή Τζόρνταν Πίτερσον, του Πανεπιστημίου του Τορόντο. Εχει κάνει μεγάλες εκστρατείες κατά της χρηματοδότησης ακαδημαικών προγραμμάτων όπως Μελέτες Γυναικείων Θεμάτων, Εθνικές Σπουδές και άλλα κοινωνιολογικά αντικείμενα επειδή, κατά τη γνώμη του, προπαγανδίζουν ένα είδος “πολιτιστικού Μαρξισμού” και προωθούνται απο “μετα-μοντέρνους νεο-Μαρξιστές” ακαδημαικούς. Παρά την εκδηλη ακρότητα των θέσεών του, η αγανάκτηση μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης με την καταπίεση που ασκείται κατά της κοινής λογικής και πολλών απλών πολιτών έδωσε κύρος στα επιχειρήματα του Πίτερσον και υποστήριξη σε πολλές απο τις κινητοποιήσεις που πραγματοποίησε.
Ιδιαίτερα η θέση του εναντίον των “ταυτοτικών πολιτικών” τον εκανε ιδιαίτερα συμπαθή στους αμερικανούς συντηρητικούς και κυρίως στον βασικό πυρήνα των οπαδών του Ντόναλντ Τράμπ. Μιλώντας στο περιοδικό Τime το 2018, είχε υποστηρίξει πως είναι “τραγικό λάθος να παίζει κανείς παιχνίδια φυλετικής, εθνικής η σεξουαλικής ταυτότητας – κάτι που γίνεται και απο την αριστερά και την δεξιά”. Η αριστερά το κάνει στο όνομα των, υποτίθεται, καταπιεσμένων και η δεξιά εκ μέρους του “εθνικισμού και της εθνικής υπερηφάνειας”. Το σωστό παιχνίδι, επιμένει, “είναι να αφοσιώνεσαι στην ατομική σου ζωή και να προσπαθείς να γίνεσαι υπεύθυνος για τις πράξεις σου” Οι επικριτές του σημειώνουν πως αποφεύγοντας να αναφερθει σε ρατσιστικά σχόλια του Τραμπ, διευκόλυνε απλα την αυταρχική του πολιτική πλατφόρμα.
Γενικά πάντως οι αντιδράσεις που προκάλεσαν αλλά και η στήριξη που έχουν συναντήσει οι απόψεις του Πίτερσεν δείχνουν την ενόχληση που έχει πλέον δημιουργηθεί στην αμερικανική κοινωνία απο την καταπίεση της πολιτικής ορθότητας και το παραδοξο των τατοτικών πολιτικών. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στις τελευταίες εκλογές με την συντριπτική νίκη του Ντόναλντ Τράμπ οχι μόνο στην κούρσα για την Προεδρία αλλά και στην πλήρη κυριαρχία σε Βουλή και Γερουσία. Σίγουρα ανοίγει μιά καινούργια εποχή για τον κόσμο με λογική και ρεαλισμό. Απαλλαγμένη από τις υπερβολές της woke κουλτούρας, την εμμονή σην πολιτικη των ταυτοτήτων και το πάθος με τα ζητήματα των λογής μειονοτήτων.
