Του Θανάση Φροντιστή*
Δεν είναι μόνο ανόητες αλλά και επικίνδυνες οι προτροπές του τύπου «αλλάξτε καυστήρες από αέριο σε πετρέλαιο», «μαζέψτε ξύλα και βάλτε σόμπες» που τρομοκρατούν τον μέσο πολίτη. Το ίδιο και η ουσία της ρήσης που εκφράστηκε από επίσημα χείλη, «όσοι δεν προσαρμοστούν, θα εξαφανιστούν». Γιατί, η ρήση αυτή δεν είναι απλώς ένα ελληνικής κοπής ευφυολόγημα, αλλά ο παγκόσμιος απόηχος των τεκταινομένων στο άβατο των πολύ λίγων που κυβερνούν τον κόσμο. Και, που, όσο περνάει ο καιρός, γίνονται όλο και πιο λίγοι. Κι αυτό, γιατί το απλοϊκό «σύνθημα» υποκρύπτει έναν απάνθρωπο σχεδιασμό που ενσυνείδητα οδηγεί στην φτωχοποίηση δισεκατομμύρια ανθρώπους σ’ όλο τον κόσμο. Με την πανδημία πρόσφατα, με την ενεργειακή κρίση τώρα, με φόντο και τον πόλεμο Το σκόπιμο αυτό «σύνθημα» είναι βεβαίως μια από τις εκφάνσεις των μετασχηματισμών που συντελούνται στο οικονομικό αλλά και στο πολιτικό επίπεδο με τη ραγδαία εξέλιξη της διαδικασίας ανάδειξης της ακροδεξιάς και της γενικότερης αυταρχικής μετατόπισης πολλών χωρών της Ευρώπης, αλλά, πρωτίστως των ΗΠΑ, με τον διαρκή ως τώρα σεβασμό του πολιτικού συστήματος στη δημοκρατία. Εκεί πληθαίνουν τώρα οι ακροδεξιές απειλές κατά της δημοκρατίας που κρατούν για πολλά χρόνια και που εκδηλώθηκαν πλέον ανοιχτά με την βίαιη κατάληψη του Καπιτωλίου, που, όπως πιστεύουν πολλοί στις ΗΠΑ, καθοδηγήθηκε από τον Τραμπ. Στο βάθος όμως αυτών των εξελίξεων σε πολιτικό επίπεδο, κρύβονται οι μεγάλες ανισότητες σε οικονομικό επίπεδο με τη συγκέντρωση τεράστιου πλούτου από πολύ λίγους.
Ο πιο χαρακτηριστικός αφορισμός του κινδύνου που διατρέχουν οι ΗΠΑ από τον φασισμό που βρήκα, είναι εκείνος του γνωστού δισεκατομμυριούχου George Soros, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ, σε πρόσφατο δημοσίευμα στο Project Syndicate δήλωσε, ότι, «χωρίς να παραγνωρίζει τον κίνδυνο από την Ρωσία και την Κίνα, θεωρεί, εν τούτοις, πολύ μεγαλύτερη την απειλή από τους εσωτερικούς εχθρούς στους οποίους, όπως δήλωσε, περιλαμβάνονται το Ανώτατο Δικαστήριο με τη σημερινή του σύνθεση που ηγεμονεύεται από ακροδεξιούς εξτρεμιστές, καθώς και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα του Τράμπ, το οποίο και τοποθέτησε αυτούς τους εξτρεμιστές στο Ανώτατο δικαστήριο». Εκτός βέβαια από τον Soros, αντίστοιχες απόψεις και φόβους έχουν εκφράσει επίσης σημαίνοντες παράγοντες, Πανεπιστημιακοί και διανοούμενοι στις ΗΠΑ.
Στην Ε.Ε., είναι εμφανής η στροφή πολλών κρατών προς την Ακροδεξιά. Στη Γαλλία π.χ. χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος της εφημερίδας LIBERATION: «Η Ακροδεξιά στην κορυφή του «βαθέος κράτους». Στην Ιταλία, μετά τον Ντράγκι, καλπάζει η ακροδεξιά της Μελόνι, ενώ ακόμα και στη Σουηδία, για πρώτη φορά σε πολλές δεκαετίες, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα που κυβερνούσε, παραχώρησε την πρωτιά στο ακροδεξιό Κόμμα.
Ακόμα και στη μικρή μας χώρα, ο διορισμός ως Αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου μιας Δικαστή με εκφρασμένη αντισημιτική και ακροδεξιά νοοτροπία, η ανεξέλεγκτη παρακολούθηση τηλεφώνων πολιτικών προσώπων από την ΚΥΠ, είναι προάγγελος των προθέσεων ενός τμήματος του πολιτικού μας συστήματος, που σχολιάζονται πολύ αρνητικά, πέρα από τα διεθνή ΜΜΕ, ακόμα και στους κύκλους της ΕΕ.
Τους προσωπικούς φόβους και τις εκτιμήσεις μου για τον εκφασισμό και τη φτωχοποίηση τις έχω εκφράσει σε αρκετά άρθρα μου από το 2020 πρόσφατα.: «Αν δεν πληρώσουν οι πλούσιοι» (2020), «Δημοκρατία ή Αυταρχισμός» (2021), «Ο φασισμός στο κατώφλι της Αμερικής»(2021), «Προς έναν πιο επιθετικό και μαχητικό καπιταλισμό»(2021), «Η ΝΑΤΟποίηση της Δύσης» (2022) «Ο Αρκουδιάρης και η Αρκούδα» (2022), «Εκφασισμός και φτωχοποίηση»(2022), «Ενός κακού, μύρια έπονται» (2022), «Το Μεγάλο Μπούμερανγκ» (2022)
Οι εξελίξεις μέσα σ’ αυτή την τριετία μάλλον επιβεβαίωσαν τις εκτιμήσεις αλλά και τους φόβους μου. Στην κλασική όμως ερώτηση των αναγνωστών μου «και τι προτείνετε;», δεν έχω μια συγκεκριμένη απάντηση. Όμως, φοβάμαι, ότι η εξέλιξη προ τον εκφασισμό και το αυταρχισμό, παράλληλα με τη φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού διεθνώς, θα συνεχίσει ακάθεκτη, αν δεν αντιδράσουν πρωτίστως εκείνοι που θίγονται πιο πολύ. Εξίσου όμως φοβάμαι, ότι αυτοί δεν διακατέχονται από το πάθος για την ελευθερία, για το οποίο μίλαγε ο Κορνήλιος Καστοριάδης, αλλά από το πάθος για την κατανάλωση, το οποίο, θεωρώ, ότι έχει εξελιχθεί σε κυρίαρχη αξία, για να μην πω σε κυρίαρχη ιδεολογία.
*Δρ. Οικον/γος, π. Πανεπ/κός, Συγγραφέας
