Τα πρώτα “μηνύματα” από τα χθεσινά ραντεβού στο Βερολίνο, αποτυπώνουν από πλευράς ΔΝΤ ένα τριπλό “ράπισμα” στις επιδιώξεις της Αθήνας για μία ταχεία συμφωνία για την 2η αξιολόγηση (έως τις 20 Μαρτίου), για τον λογαριασμό των νέων παρεμβάσεων/περικοπών σε αφορολόγητο και συντάξεις, αλλά και για τις παρεμβάσεις επί του χρέους. Μένει βεβαίως να φανεί τις επόμενες ώρες/ημέρες το πλήρες περιεχόμενο του χθεσινού “ραντεβού” Μέρκελ- Λαγκάρντ στο Βερολίνο, αλλά και η σημασία της συνάντησης Μέρκελ- Γιουνκέρ που κομίζει το μόνο “απτό” άμεσο αντάλλαγμα προς την Αθήνα τις νέες χρηματοδοτήσεις 3 δισ. ευρώ.
Προς το παρόν, με βάση τις δηλώσεις της κας Λαγκάρντ (μετά το χθεσινό ραντεβού της με την καγκελάριο Μέρκελ), η τελική πολιτική συμφωνία που θα φέρει και το νέο πακέτο δόσεων, είναι εξαιρετικά δύσκολο (αν όχι εντελώς αδύνατο) να ολοκληρωθεί σε λίγες ημέρες (σ.σ. με στόχο το Eurogroup της 20ης Μαρτίου). Η κα Λαγκάρντ ανέφερε ότι χρειάζεται ακόμη να γίνει πολλή δουλειά για να παρουσιαστεί ένα συγκεκριμένο πλάνο για την Ελλάδα στο διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ. Είχε προηγηθεί ο κ. Ντάισελμπλουμ με ανάλογες δηλώσεις διαμορφώνοντας σύμφωνα με αρμόδιες πηγές έναν “οδικό χάρτη” για την τελική συμφωνία που μεταφέρεται στο πιο “βατό” πλέον σενάριο προς τον Απρίλιο-Μάιο, αν όχι… αργότερα.
Πέρα από το χρόνο, υπάρχει και ένα δεύτερο σημείο “τριβής” που προκύπτει από τις χθεσινές επαφές στο Βερολίνο. Είναι αυτό του ύψους των περικοπών σε αφορολόγητο-συντάξεις (σ.σ. η πρόταση της ΕΕ μιλά για μέτρα 2,7- 3,6 δισ. ευρώ, αλλά το ΔΝΤ θέλει μέτρα 4,5 δισ. ευρώ και ακόμη δεν έχει γίνει καθόλου σαφές που θα καταλήξει η συμφωνία). Έγινε ξεκάθαρο χθες από την κα Λαγκάρντ ότι η απόδειξη της απόδοσής τους συνδέεται άρρηκτα με τις αποφάσεις για το χρέος.
Το τρίτο σημείο αφορά τα νέα μέτρα και το πως συνδέονται με το χρέος και δημιουργεί ένα χρονικό ζήτημα που πρέπει να διευκρινισθεί: τα μέτρα αυτά σε αφορολόγητο/συντάξεις θα πρέπει (θεωρητικά) να ψηφιστούν άμεσα (για την ολοκλήρωση της 2ης αξιολόγησης) για να εφαρμοσθούν όμως μετά το τέλος του Μνημονίου (από το 2019 ή από το 2020-2025 αναφορικά με το συνταξιοδοτικό). Ωστόσο, η κα Λαγκάρντ συνδέει την απόδειξη της απόδοσής τους με τον χρόνο λήψης των αποφάσεων για τα επιπλέον μέτρα για το χρέος τα οποία όπως είπε χθες θα έρθουν μετά το τέλος του Μνημονίου (σ.σ. τελειώνει από πλευράς ΕΕ το καλοκαίρι του 2018)…
Και το θέμα της άμεσης εφαρμογής του νέου ασφαλιστικού
Και κάπου εδώ ο παράγοντας του χρόνου εφαρμογής των παρεμβάσεων περιπλέκεται από μία άλλη γερμανική δήλωση. Η εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών σε ερώτημα σχετικά με την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων στο ασφαλιστικό επισήμανε χθες ότι “το συνταξιοδοτικό είναι μία από τις μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνεται στο τρέχον πρόγραμμα, άρα πρέπει να εκπληρωθεί στο τρέχον πρόγραμμα” (σ.σ. αντί για το 2020-2025 που προβλέπει σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές το προσύμφωνο της Δευτέρας)…
Ζυμώσεις Θεσμών για το ραντεβού στην Αθήνα
Πάντως πέρα από τα ραντεβού “κορυφής”, οι θεσμοί σε επίπεδο κλιμακίων έχουν αρχίσει σύμφωνα με πληροφορίες την προετοιμασία… καθόδου. Υπάρχει συνεχής προετοιμασία αλλά και σχεδιάζονται τεχνικές συζητήσεις εξ αποστάσεως με το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, για να οριστικοποιήσουν τις θέσεις τους.
Η επανεκκίνηση της διαπραγμάτευσης σε επίπεδο κλιμακίων προγραμματίζεται (προς το παρόν) να ξεκινήσει από την προσεχή Τρίτη με αρχικό ορίζοντα παραμονής στην Αθήνα μία εβδομάδα.
Το μεγάλο πρώτο ζητούμενο είναι ο “λογαριασμός” των μέτρων. Δηλαδή αν θα καταλήξει σε ποσό κάτω από τα 2,7 – 3,6 δισ. ευρώ που προτείνει η ΕΕ ως βάση εκκίνησης (με αποδοχή υπέρβασης της απόδοσης των μέτρων που έχουν ληφθεί), ή αν η πίεση του ΔΝΤ για μέτρα 4,5 δισ. ευρώ θα αλλάξει τους “συσχετισμούς” εις βάρος της Αθήνας.
Επίσης μένει να αποσαφηνιστεί μεταξύ πολλών άλλων και η ρήτρα των “ανταλλαγμάτων” που συμφωνήθηκε να εφαρμόσει η κυβέρνηση αν διασφαλιστούν τα πρωτογενή πλεονάσματα στο 3,5% του ΑΕΠ. Η ελληνική πλευρά προτείνει στα “αντίμετρα” την επανεξέταση του “χαρατσιού” των ελεύθερων επαγγελματιών, μία μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 35 – 40 % με επαναφορά του Φ.Μ.Α.Π., την μείωση του ΦΠΑ στην ενέργεια στο 7%, σε μεταφορές και σε είδη διατροφής στο 13%, αλλά και την αύξηση των κοινωνικών δαπανών.
Αυτό πάντως που προχωρά η πλευρά της ΕΕ είναι το σχέδιο για παρεμβάσεις/χρηματοδοτήσεις ύψους 3 δισ. ευρώ για την στήριξη της απασχόλησης πιθανότατα μέσα από δάνεια οργανισμών όπως η Παγκόσμια Τράπεζα.
Τα χρονικά σενάρια
Το πιο… γρήγορο σενάριο για συμφωνία έως το Eurogroup της 20ης Μαρτίου (5 ημέρες μετά τις Ολλανδικές εκλογές) προς το παρόν φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατο.
Θεωρείται ότι ένα ακόμη περιθώριο πολιτικής διαπραγμάτευσης μπορεί να λάβει χώρα στις 8 – 10 Μαρτίου (τότε λαμβάνει χώρα η Σύνοδος Κορυφής) με την επόμενη ευκαιρία να είναι το άτυπο Eurogroup της 7ης Απριλίου που θα γίνει στην Μάλτα.
Το επόμενο ορόσημο είναι αυτό του Μαΐου. Αφού θα έχει προηγηθεί η Εαρινή Σύνοδος του ΔΝΤ το 3ο 10ήμερο Απριλίου στις ΗΠΑ αλλά και η ανακοίνωση των στοιχείων από την Eurostat για το ελληνικό ζήτημα καθώς και οι 2 εκλογικοί γύροι στην Γαλλία, πραγματοποιείται η σύνοδος του Eurogroup της 22ας Μαΐου.
Μετά, πιάνει Ιούνιος και τα χρονικά περιθώρια για την έλευση των δόσεων στενεύουν δραματικά.
