Του Κώστα Πάντζιου
Η δημοσκόπηση της GPO με το βασικό ερώτημα σε όλους τους πολίτες, ποιον θεωρούν πως μπορεί, μετά τις Ευρωεκλογές, να ηγηθεί του κεντροαριστερού πολιτικού χώρου και να υπάρξει η εναλλακτική κυβερνητική λύση, απέναντι στη Ν.Δ. του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, δίνει μια εντελώς νέα διάσταση στο πολιτικό διακύβευμα των εκλογών της 9ης προσεχούς Ιουνίου. Στο σχετικό ερώτημα, τα ποσοστά είναι: Αλέξης Τσίπρας 16%, Νίκος Ανδρουλάκης 13,4%, Στέφανος Κασσελάκης 10,5%, Χάρης Δούκας (Δήμαρχος Αθηναίων) 5,4%, Αλ. Χαρίτσης (Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος «Νέας Αριστεράς» 5% και Μανώλης Χριστοδουλάκης (Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ) 4,6%.
Με βάση τα ποσοστά αυτά, προκύπτουν, κατά την άποψή μας, ορισμένα συμπεράσματα: Πρώτον, ότι ο πρώην Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. θεωρείται ότι είναι ο επικρατέστερος πολιτικός που μπορεί να οργανώσει συσπείρωση στο χώρο της Κεντροαριστεράς, τέτοια ώστε να δημιουργηθεί πλειοψηφικό ρεύμα, το οποίο θα φέρει τη Ν.Δ. του κ. Κυρ. Μητσοτάκη στην Αξιωματική Αντιπολίτευση. Δεύτερον, πιστοποιεί η έρευνα ότι ο κ. Στ. Κασσελάκης δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει το προαναφερθέν πλειοψηφικό ρεύμα, αφού το ποσοστό που λαμβάνει το κόμμα του στις δημοσκοπήσεις, μήνες τώρα, δεν φτάνει ούτε στο 17,8% που παρέλαβε όταν εξελέγη Πρόεδρος, τον Σεπτέμβριο του 2023. Τρίτον, ότι ο κ. Ν. Ανδρουλάκης, που έρχεται δεύτερος στις προτιμήσεις του κοινού με 13,4%, είναι αποδεκτός ως πολιτικός σε ποσοστό αρκετά πιο πάνω από το ποσοστό που παίρνει το κόμμα του στις δημοσκοπήσεις, καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής μάχης. Τέταρτον, όλα τα νούμερα και ποσοστά δείχνουν ότι ο κεντροαριστερός πολιτικός χώρος, χονδρικά, βρίσκεται πάνω από το 40% στις προτιμήσεις των πολιτών, μόνο που το θέμα χωλαίνει στο ποιος νέος κομματικός φορέας θα δημιουργηθεί και με ποιο πολιτικό πρόσωπο επικεφαλής, ώστε οι πολιτικές προτιμήσεις να μετατραπούν σε κομματικές συγκεκριμένες θέσεις και ψήφους.
Και πάμε τώρα στο διερευνητικό μέρος της όλης υπόθεσης. Από τον περα-σμένο Σεπτέμβριο που άλλαξε ηγεσία ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., συνέβησαν παράξενα πράγματα. Δύο αρχηγοί κομμάτων, ο κ. Κασσελάκης και ο κ. Ανδρουλάκης, επικρίνονται για το ίδιο ακριβώς πράγμα. Το ότι ο κ. Κασσελάκης δεν κυριάρχησε στο κεντροαριστερό κομματικό χώρο, έναντι ενός αρχηγού, του κ. Ανδρουλάκη, που ήταν ανεπαρκής επικοινωνιακά, ενώ ο ίδιος ήταν!!! (το «επεκράτησε» σημαίνει ότι θα έσβηνε το κόμμα του άλλου). Εξάλλου, ο κ. Ανδρουλάκης επικρίνεται διότι δεν κατάφερε να κυριαρχήσει ενός αντιπάλου, άσχετου με το χώρο και την πολιτική εν γένει. Προφανώς, η εξήγηση είναι, το ότι οι ασχολούμενοι με την πολιτική επικοινωνία δεν έχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους τι σημαίνει η λέξη αυτή πολιτικά. Φρόντισαν όμως, ευτυχώς, να το ξεδιαλύνουν το θέμα αυτό, ο κ. Στ. Κασσελάκης, θεωρώντας ότι η όλη υπόθεση είναι απολιτική Life Style σχέση με το κοινό, ενώ ο κ. Ν. Ανδρουλάκης, ευτυχώς, και με κόστος κομματικό, σύμφωνα με κάποιους πολιτικούς αναλυτές, να κρατήσει στάση καθαρά πολιτική, με αντιπολίτευση θεσμική. Και καλά κάνει, κατά τη γνώμη μας.
Ας δούμε τώρα την περίπτωση του πρώην Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. κ. Αλέξη Τσίπρα. Έκανε λάθη από τότε που παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμμα-τος, δεν ενδιαφέρθηκε π.χ. όσο έπρεπε, έδειξε μνησικακία, πολιτική, απένα-ντι σε κάποια στελέχη που θεώρησε (όχι πάντοτε άδικα), ότι τον εμπόδισαν να κάνει το έργο του, άργησε να προσπαθήσει να διορθώσει την κατάσταση μέσα στο κόμμα κ.ά. Όμως, δεν παύει να είναι ο άνθρωπος, ο ποίος πήρε την Αριστερά από το 4,6% και την πήγε στο 36,2% και την έκανε κυβέρνηση, με όλα τα «κατεστημένα» εναντίον του συνασπισμένα. Επικρίνεται πως άφησε το νέο Πρόεδρο του κόμματος ανενόχλητο να αναπτύξει την πολιτική του, ενώ θα πρέπει, αντίθετα, να επαινείται γι’ αυτό. Και τέλος, αυτή τη στιγμή, είναι ο μόνος με πείρα, με ικανότητες, με γνώση του χώρου, που μπορεί να ηγηθεί ξανά του εν λόγω πολιτικού χώρου. Και αυτό ακριβώς καταγράφει η έρευνα της GPO. Η οποία έρευνα, κατά την άποψή μας, πρέπει να επαινεθεί, διότι αν μη τι άλλο, μεταθέτει το ενδιαφέρον της Κοινής Γνώμης, από την «πρωινιάρικη» απολιτική κατάντια μιας ανούσιας προεκλογικής εκστρατείας, σε πολιτικό ζήτημα, που θα απασχολήσει το σύνολο σχεδόν του ελληνικού λαού, μετά τις εκλογές. Και μάλιστα άμεσα.
Και τέλος, κάτι για την συνεχώς διαψευδόμενη προσδοκία των πολιτών, για συνεργασία ή πνεύμα συνεργασίας στον κεντροαριστερό χώρο. Μα εκείνος που θα έπαιρνε μία τέτοια πρωτοβουλία, έχει κάνει σημαία του (ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.) την μη συνεργασία, στηριγμένη στο πρόσωπό του ως Μεσσία, εν έτει 2024!!!
