Του Ηλία Καραβολια
Η κοινωνία αυτή είναι τυφλή και κωφάλαλη.Είναι μια κοινωνία περιορισμένης ορθολογικότητας. Μια κοινωνία που αρέσκεται στην ανεστραμμένη πραγματικότητα.
Βολεμένη να μην κοπιάσει με την ερμηνεία, εθίστηκε μαζικά στο να προσαρμόζεται σε οτιδήποτε ακούγεται και φαίνεται ως ορθολογικό.
Είναι μια κοινωνία που δεν θέλει να ψάξει καμία εναλλακτική. Αρκείται στην εγγυημένη μέθοδο αποπροσανατολισμού από το συλλογικό πρόβλημα ώστε να μην χρειάζεται η οδυνηρή συνεννόηση μεταξύ των μελών της.
Η κοινωνία αυτή προτιμάει να καταλύεται η λογική, να αντιστρέφονται τα νοήματα, να απαξιώνονται τα σημαίνοντα και να στρεβλώνονται τα γεγονότα.
Πρόκειται για κοινωνία μυωπίας και μιθριδατισμού, για αυτό και είναι ταχύτατη η προσαρμογή της στο συστημικό αυτόματο.
Είναι δεκαετίες εκπαιδευμένη στο δικό της χρόνο και βάθος του δικού της Νόμου, και συντηρεί η ίδια το γραφειοκρατικό σκότος της.
Είναι κοινωνία μαθημένη με οτιδήποτε ορθόδοξο, εξοικειωμένη με την κρατούσα λογική, με ότι μοιάζει παραδοσιακό και τονώνει τα ψευδοφρονήματα.
Είναι η κοινωνία του άκρατου συντηρητισμού που φοράει το ψευδοπροσωπείο της συλλογικής προόδου ενώ στην πραγματικότητα ευημερεί ο καθένας ξεχωριστά.
Ντύνεται με το ρούχο της φιλελεύθερης δημοκρατίας ενώ είναι εμφανές ότι πρόκειται για ψευδοφιλελεύθερη ολιγαρχία.
Η κοινωνία αυτή προσποιείται ότι κατέχει την δυτική και την ευρωπαϊκή κουλτούρα, ενώ είναι βαθιά βυζαντινή και θεοκρατική.
Η ίδια θέλει να είναι παρασιτική και μεταπρατική. Κοινωνία με αλλεργία στην συναίνεση για μακροχρόνιο σχεδιασμό και συλλογικούς παραγωγικούς στόχους.
Είναι λογιστική κοινωνία, με μανιακή τήρηση ατομικών ισοζυγίων που απωθεί τους λογαριασμούς και τους προϋπολογισμούς στο μέλλον της.
Θέλει να διοικείται ως κοινωνία από επαγγελματίες μεσίτες, από κανονικούς εμπόρους, από φεουδάρχες της εξουσίας και κοτζαμπάσηδες του κράτους και της δημόσιας περιουσίας.
Είναι η κοινωνία που αρέσκεται να ακούει τους κήνσορες της ηθικής ενώ ξέρει ότι την απομυζούν συστηματικά.
Αυτή λοιπόν η κοινωνία είναι ο εαυτός της. Δεν προσποιείται κανένα ρόλο και δεν φοράει καμία μάσκα.
Είναι η κοινωνία της αυτοαναφοράς, της αντιμεταβίβασης, της ηδονικής απόλαυσης ενός μαζοχιστικού συμπτώματος ταύτισης όχι με αληθινά πρότυπα, αλλά με τα δικά της συμβολικά ξόανα..
