Του Παύλου Παπαδάτου*
Ως φαίνεται, η Τουρκία πήρε το μήνυμα της Συνόδου Κορυφής. Εμείς μάλλον όχι. Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία – και όχι μόνο – έχουν τεράστια οικονομικά συμφέροντα με την Τουρκία, η οποία έχει και την εκβιαστική εφεδρεία των 4,000,000 προσφύγων, και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να δεχτούν κυρώσεις που θα συνέβαλαν στην οικονομική της κατάρρευση. Όσο για τον Πομπέο, ήλθε, πήρε αυτά που ήθελε και έφυγε όπως θα φύγει και από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ σε έναν μήνα. (Ας έχει τουλάχιστον ο Θεός καλά τον Μακρόν).
Ο κορωνοϊός καλά κρατεί με απρόβλεπτες οικονομικές συνέπειες και απλώς υπενθυμίζω ότι στον προϋπολογισμό του 2019 υπήρχε πρόβλεψη για ανάπτυξη 2.8% το 2020 και φέτος πάμε για ύφεση περίπου 10%. Το 2009 που ήταν η αρχή της κρίσης, το χρέος της χώρας μας ήταν στο 127% του ΑΕΠ και το 2019, μετά από 3.5 μνημόνια και ένα κούρεμα ομολόγων που «πτώχευσε» τις τράπεζες, έφθασε στο 183%, ενώ φέτος πάμε για νέο ρεκόρ: 200% και βάλε! Και ας μην βαυκαλιζόμαστε ότι το επιτόκιο των δεκαετών ομολόγων είναι κάτω από το 1%, γιατί αυτό οφείλεται αποκλειστικά στο πρόγραμμα PEPP της ΕΚΤ και όχι στην παραπαίουσα οικονομία μας.
Η Ελλάδα μας δυστυχώς μικραίνει γεωγραφικά και πληθυσμιακά. Ήδη, μετά την αναγκαστική -όπως λένε οι ειδήμονες- συμφωνία των Πρεσπών, μίκρυνε προς Βορρά. Και πάλι οι ειδήμονες εισηγούνται να πάμε στη Χάγη προδικάζοντας μάλιστα ότι η Ελλάδα θα μικρύνει και ανατολικά, ψιθυρίζοντας συγχρόνως το προδοτικό: «Ένα νησάκι δεν μπορεί να πνίγει ολόκληρη Τουρκία!».
Όσο για την ζωντάνια μας, τα τελευταία εννέα χρόνια οι γεννήσεις υπολείπονται των θανάτων κατά 230.000, συμπεριλαμβανομένων των γεννήσεων από έγχρωμες μητέρες! Και εμείς τι κάνουμε; Δίνουμε ένα εφάπαξ ποσό που ισοδυναμεί με τα Pampers του μωρού! Μόνο με ένα μηνιαίο επίδομα 150 και 200 ευρώ στις άπορες οικογένειες για κάθε δεύτερο και τρίτο παιδί αντιστοίχως, έως και την ηλικία των 15 ετών, μπορεί να ζωντανέψει η Ελλάδα. Ένα κόστος που θα ξεκινήσει από χαμηλότατα επίπεδα και θα φθάσει στο υψηλότερο μετά από 15 χρόνια, πού ούτε και τότε δεν θα υπερβαίνει τον μισό ΕΝΦΙΑ.
H χώρα δεν θα πάει μπροστά με διαχείριση της μιζέριας, αλλά μόνο με μια δημιουργική επανάσταση. Στην αντίθετη περίπτωση, απλά θα τη βλέπουμε να μικραίνει, πληθυσμιακά, γεωγραφικά, οικονομικά.
Σημείωση
Όσο για τις καταλήψεις των σχολείων μας, άσ’ τα να πάνε… Τρισάθλιες κτιριακές εγκαταστάσεις, 151.000 καθηγητές που αρνούνται την αξιολόγηση για ευνόητους λόγους, μαθητές που μας κοστίζουν 3.200 ευρώ ετησίως, γονείς που αποτυγχάνουν να δώσουν στα παιδιά τους κοινωνική αγωγή και ένα Υπουργείο Παιδείας χωρίς προνοητικότητα. Όλα μαζί, μας δείχνουν το μέλλον της Ελλάδας: σκέτη απελπισία!
*επικοινωνιολόγος – οικονομολόγος
