ΜΟΝΟ ΤΟ ΒΑΘΥ ΚΡΑΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ… Του Κώστα Χριστίδη

Του Κώστα Χριστίδη*

Ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης στην αρχή της σύντομης προεκλογικής εκστρατείας του είχε δηλώσει ότι “μπορεί να νικήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη”. Ακολούθησε η Έφη Αχτσιόγλου, η οποία απάντησε σε σχετική ερώτηση ότι “εάν δεν πίστευα ότι μπορώ να νικήσω τον σημερινό πρωθυπουργό, δεν θα έθετα υποψηφιότητα” για την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ. Οι άλλοι τρεις υποψήφιοι, οι οποίοι τελικά έλαβαν μονοψήφιο ποσοστό ψήφων έκαστος, δεν έκαναν αναφορά στο θέμα, ίσως γιατί οι φιλοδοξίες τους δεν έφθαναν τόσο ψηλά.

Ο Κασσελάκης χωρίς αμφιβολία διαθέτει εξαιρετικές επικοινωνιακές ικανότητες. Τί άλλο, όμως, γνωρίζουμε περί αυτού ; Μάθαμε ότι η οικογενειακή του κατοικία ήταν στην Εκάλη, φοίτησε σε ονομαστό ιδιωτικό σχολείο και σε αμερικανικά πανεπιστήμια, διετέλεσε στέλεχος της Goldman Sachs, ασχολήθηκε με δραστηριότητες στον χώρο του εφοπλισμού και διετέλεσε σε κάποια φάση υποστηρικτής του Μητσοτάκη. Επίσης γνωρίσαμε τον ευειδή σύζυγό του, τον σκύλο τους και τις δύο συμπεθέρες. Πολιτικά, τον στήριξαν μεταξύ άλλων, ο αψύς Σφακιανός, ένας καταδικασμένος από το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο με 13 – 0 ψήφους πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ και ένας αποδεδειγμένα ικανός στην κωπηλασία πρώην ναύαρχος. Δεν ακούσαμε, όμως, καθόλου πολιτικές θέσεις, άλλωστε ο ίδιος συνομολογεί ότι ουδεμία πολιτική και διοικητική εμπειρία διαθέτει. Ωστόσο, όπως διαπιστώνουν ακόμη και οι ικανότεροι πολιτικοί παγκοσμίως, η υλοποίηση μεταρρυθμιστικών προγραμμάτων αποτελεί εξαιρετικά σύνθετο και δύσκολο έργο, μη δυνάμενο να έλθει εις πέρας από εντελώς άπειρους ανθρώπους.

Η Έφη Αχτσιόγλου και οι λοιποί Συριζαίοι υποψήφιοι, πέραν της καταφανούς έλλειψης ηγετικών χαρακτηριστικών, επικαλούνταν κάποια σχέδια ή προγράμματα, τα οποία στην ουσία αποτελούσαν παραλλαγές των τραγικά αποτυχημένων στην πράξη κυβερνητικών πεπραγμένων του ΣΥΡΙΖΑ. Σε σύγκριση με αυτά, οι ψηφίσαντες στις εσωκομματικές εκλογές ευλόγως προτίμησαν την ελπίδα που ενσαρκώνει ο άγνωστος Κασσελάκης, επιβεβαιώνοντας κατ’ ουσία την ορθότητα μίας παλαιότερης διαπίστωσης του Ludwig von Mises, ότι ο (κολλεκτιβιστικός) προγραμματισμός είναι η αντικατάσταση του τυχαίου από το … λάθος ! Απομένει να δούμε εάν η μαρξιστογενής παλαιά φρουρά του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ουδέποτε προέβη σε αυτοκριτική μετά τις αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες, θα στοιχηθεί υπό τον νέο αρχηγό ή εάν στην πορεία προκύψουν ΣΥΡΙΖΑ Εσωτερικού και ΣΥΡΙΖΑ Εξωτερικού …

Για τους λοιπούς σημερινούς κομματικούς σχηματισμούς δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Το ΠΑΣΟΚ διέρχεται με αυταρέσκεια φάση παρατεταμένης αδράνειας. Τα τρία “δεξιότερα” της κυβέρνησης ευρισκόμενα εντός Βουλής κόμματα στερούνται της αναγκαίας εμβέλειας και σοβαρότητας. Ομοίως και από την άλλη πλευρά, οι αμετανόητοι θαυμαστές του Κομμουνισμού / Σταλινισμού / Μαοϊσμού, μοιάζουν σαν πολιτικά απολιθώματα προηγούμενων αιώνων.

Από πού, επομένως, μπορεί να προέλθουν κίνδυνοι για την πολιτική κυριαρχία της σημερινής κυβέρνησης μέχρι την ολοκλήρωση της θητείας της, δηλ. μετά πάροδο 3,5 ετών περίπου ; Κατά την γνώμη μου, μόνον από ενδεχόμενη αδυναμία της να τιθασεύσει το βαθύ και αναποτελεσματικό κράτος. Ορισμένες σημαντικές μεταρρυθμιστικές προσπάθειες βρίσκονται σε εξέλιξη, όπως, για παράδειγμα, οι εξαγγελθείσες από τον Κυριάκο Μητσοτάκη κατά την πρόσφατη ΔΕΘ περί αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, νέου τρόπου ορισμού διοικήσεων σε όλα τα νομικά πρόσωπα του Δημοσίου (που είναι πάνω από 500, καλό θα ήταν να περιορισθούν), αλλαγών στον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης (με περιορισμό του αριθμού δικαστικών αναβολών, αύξησης του χρόνου έκτισης των ποινών κ.α.), ενίσχυσης του ΕΣΥ, πρόβλεψης για φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και χρηματική ποινή μέχρι 5.000 ευρώ για όποιον “παρεμποδίζει με οποιονδήποτε τρόπο την ελεύθερη και ακώλυτη προσέλευση ή αποχώρηση από τον χώρο εργασίας ή συμμετέχει σε κατάληψη χώρων εργασίας ή εισόδων τους κατά την διάρκεια απεργίας ή ανεξαρτήτως αυτής” (ιδιαιτέρως θετική διάταξη η τελευταία, αρκεί να … εφαρμοσθεί) κ.α.

Στον κρίσιμο τομέα της οικονομίας υπάρχουν συγκεκριμένα θετικά αποτελέσματα, όπως η μείωση της ανεργίας και η ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας. Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, οι αναφορές σε “πληθωρισμό απληστίας”, σαρωτικούς ελέγχους, αισχροκέρδεια, πρόστιμα, πανσπερμία επιδομάτων και “καλαθιών”, μάλλον οδηγούν προς την αντίθετη κατεύθυνση και, πάντως, συμβάλλουν σε σύγχυση του σε συντριπτική πλειοψηφία οικονομικά αναλφάβητου ελληνικού πληθυσμού. Θα ήθελα να παρατηρήσω στο σημείο αυτό ότι η παροχή κάποιου επιδόματος ή προνομίου από το κράτος σε διάφορες κατηγορίες ατόμων μπορεί να παρομοιασθεί με ένα απλό παιχνίδι : χίλιοι άνθρωποι κάθονται σε ένα μεγάλο κύκλο, καθένας έχοντας τις τσέπες του γεμάτες με χαρτονομίσματα των δέκα ευρώ. Ένας πολιτικός (ο υπουργός Οικονομικών) περπατά γύρω – γύρω και παίρνει ένα δεκάρικο από τον καθένα. Κανένας δεν ενοχλείται ιδιαίτερα, τί αξία έχει ένα δεκάρικο ; Αφού γυρίσει όλο τον κύκλο, ο πολιτικός πετά πέντε χιλιάδες ευρώ μπροστά σε κάποιον που δέχεται το δώρο εξ ουρανού περιχαρής. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται και κάθε φορά τελειώνει σε κάποιο διαφορετικό πρόσωπο. Μετά από χίλιους γύρους, ο καθένας είναι κατά δέκα χιλιάδες ευρώ φτωχότερος, πέντε χιλιάδες ευρώ πλουσιότερος, και … ευτυχής !

* * * * * * * * * * *

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, έχοντας εξασφαλίσει για δεύτερη τετραετία την πολιτική σταθερότητα (απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόοδο και ευημερία κάθε χώρας), είναι ανάγκη να προχωρήσει με ταχύτητα και αταλάντευτη επιμονή, σύμφωνα άλλωστε και με τις εξαγγελίες της, σε ριζική αναμόρφωση του βαθέος κράτους. Στην προσπάθεια αυτή θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει, την κατάλληλη χρονική στιγμή, και το “όπλο” της συνταγματικής αναθεώρησης. Εάν κινηθεί προς την κατεύθυνση αυτή, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από όψιμους ή παλαιούς, χαρισματικούς ή μη, πολιτικούς αντιπάλους.

*νομικός- οικονομολόγος