Μποϊκοτάρισμα και στις 20 Ιουλίου μετά τη «βουλή»… Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ

255

Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ*

Πρέπει να λεχθεί ακόμα ένα μπράβο στην αντιπολίτευση, η οποία δεν άκουσε τον Ταγίπ Ερντογάν στη «βουλή». Διότι έκαναν ακόμα μιαν έκπληξη. Ακόμα μιαν αρχή. Δεν συμμετείχαν και στις τελετές στις 20 Ιουλίου. Και αυτό είναι κάτι που έγινε πρώτη φορά σε 47 χρόνια. Δεν συμμετείχαν και οι Μεχμέτ Αλί Ταλάτ και ο Μουσταφά Ακιντζί. Μόνο ο Ντερβίς Έρογλου συμμετείχε από τους πρώην ηγέτες. Ούτως ή άλλως δεν αναμενόταν η συμμετοχή του Ακιντζί. Τι συνέβη στον Ταλάτ; Άλλαξε. Λέει πράγματα που δεν είχαμε συνηθίσει να ακούμε προηγουμένως. Μάλιστα λέει πράγματα που ακόμα δεν τολμά να πει το κόμμα του. «Γίναμε μπάλωμα στην Τουρκία», λέει. «Οι Τουρκοκύπριοι ξεγράφτηκαν», λέει. Τότε ένα μπράβο και σε αυτόν.

Μακάρι να έκανε και μια δήλωση η αντιπολίτευση που δεν συμμετείχε στις τελετές της 20ής Ιουλίου. Να έλεγε «δεν έχει γιορτές ο πόνος». Να έλεγε «σύντομα μετατράπηκε σε εισβολή και κατοχή η στρατιωτική επέμβαση που έγινε με το πρόσχημα των εγγυήσεων». Τότε θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματική. Δηλαδή, να δήλωνε ότι αυτό όλο δεν πηγάζει μόνο από την πρόσφατη στάση του Ταγίπ Ερντογάν και ότι η ουσιαστική αντίδραση στρέφεται προς την κατοχή. Αυτό πρέπει να είναι το επόμενο στάδιο. Διότι αυτό είναι το ουσιαστικό μας πρόβλημα. Και ο Ερντογάν και το κόμμα του θα φύγουν από την εξουσία μια μέρα σε κάθε περίπτωση. Αλλά η απομάκρυνσή τους δεν θα είναι το τέλος της εισβολής και της κατοχής που υπάρχει εδώ. Μάλιστα, μπορεί να γίνει και χειρότερη. Είναι τουλάχιστον τόσο κακά, όσο αυτός για εμάς, τα άλλα κόμματα. Ειδικά το CHP που κοιμάται και ξυπνά με τα άρβυλα. Εκείνοι δεν θεωρούν αρκετό ακόμα και τον Ερντογάν στο Κυπριακό. Θέλουν περισσότερα.

Τι σημαίνει η χαρμόσυνη είδηση του Ερντογάν για προεδρικό μέγαρο και κτήριο της βουλής; Σημαίνει το εξής: Εδώ πλέον κανείς, κανείς τον οποίο διέγραψε η Τουρκία να μην ονειρεύεται ξανά να πάρει στα χέρια του το προεδρικό μέγαρο και τη βουλή! Έκλεισε εκείνο το δεφτέρι. Δηλαδή, ξεχάστε τις εκλογές. Ούτε Πρόεδροι της δημοκρατίας μπορείτε να γίνετε ξανά, ούτε κυβέρνηση. Μόνο 10-15 άτομα μπορούν να εκλεγούν από εσάς και να μπουν να καθίσουν σε εκείνη τη βουλή. Θα γίνουν αξεσουάρ της δημοκρατίας για το θεαθήναι. Και ώς εδώ μόνο. Πλέον δεν θα αλλάζει απολύτως τίποτα με εκλογές εδώ. Κάποτε υπήρχε μια τέτοια πιθανότητα. Πλέον ούτε αυτή υπάρχει! Η αντιπολίτευση ρίσκαρε την οργή του Ερντογάν μη μπαίνοντας στη βουλή και μη συμμετέχοντας στις τελετές της 20ής Ιουλίου και κέρδισε τους οπαδούς της, όμως αυτό δεν αρκεί για να κερδίσει εκλογές. Πόσοι είμαστε; Οι απέναντί μας υπερέχουν πολύ έναντί μας αριθμητικά με τον πληθυσμό που μετέφεραν στο νησί. Τα χρηματοκιβώτια είναι στα χέρια τους. Άτομα που έχουν φτώχυναν πολύ εκτιμούν πλέον πολύ περισσότερο τα χρήματα όταν ψηφίζουν.

Τι προσπαθώ να εξηγήσω; Ξεχάστε τις εκλογές πλέον. Αν πράγματι η καρδιά σας χτυπά γι’ αυτή την πατρίδα και αυτή την κοινότητα, αν ο μεγαλύτερος στόχος σας είναι η επανένωση αυτού του νησιού, η εξεύρεση λύσης και να το κρατήσετε μακριά από τον κίνδυνο του πολέμου, πρέπει να κάνετε μιαν νέα αρχή. Έναν νέο αγώνα. Ένα νέο μέτωπο. Ξέρετε πώς μπορούν μόνο να παραγκωνιστούν οι παγίδες της Τουρκίας εδώ και πώς μπορούμε να τη σταματήσουμε; Φωνάζοντας όλοι μαζί ότι δεν είναι απελευθερωτής αλλά κατακτητής. Διακυρήσσοντάς το αυτό όλοι μαζί στον κόσμο. Ο κόσμος ακόμα ξέρει ότι μας απελευθέρωσε. Διότι δεν είπαμε ποτέ το αντίθετο. Δεν είπαμε την αλήθεια. Κάποιοι από εμάς την είπαν, μάλιστα αυξήθηκαν με τον καιρό, όμως δεν αρκεί. Πρέπει να το πουν αυτό οι επίσημοι θεσμοί μας. Τα πολιτικά μας κόμματα. Οι συντεχνίες μας. Οι οργανώσεις μας. Στο τέλος θα βρούμε έναν κοινό δρόμο με τους Ελληνοκύπριους με τους οποίους μοιραζόμαστε αυτή τη γεωγραφική περιοχή. Το να γίνουμε μπάλωμα στην Τουρκία σημαίνει ότι ξεγραφόμαστε. Ούτε με την κυβέρνηση Ερντογάν, ούτε με τους επόμενούς του μπορούμε να ενωθούμε. Θα πάρει πολλά χρόνια να έρθει μια ανθρώπινη τάξη πραγμάτων στην Τουρκία.

Αφήστε πλέον εκείνη την ψεύτικη βουλή. Ξεχάστε εκλογές και άλλα παρόμοια. Όσοι απομείναμε, να ενωθούμε σε ένα ενιαίο μέτωπο. Η αρχή που κάνατε, ας είναι η πόρτα που ανοίγει για έναν νέο αγώνα. Μια μόνο λέξη αρκεί για να αλλάξουμε τη ζωή μας.

*Εκδότης – Αρθρογράφος Τουρκοκυπριακής Εφημερίδας ΑΦΡΙΚΑ

Πηγή : politis.com