Νεκροί και ζωντανοί και στο βάθος ο Πλούταρχος… Του Αντώνη Ν. Βενέτη

477

Του Αντώνη Ν. Βενέτη

Ο λόγος του κ. Τσίπρα και προεκλογικά και μετεκλογικά, συνάδει, φρονώ, με κάτι που διάβασα κάποτε.

Πομπώδεις λόγοι αυτού του είδους κρύβουν μια πραγματικότητα εκ διαμέτρου αντίθετη, προς όσα διακηρύσσουν. Κάπως έτσι. Το εκλογικό σώμα μπορεί να παραπλανηθεί άπαξ, αλλά ποτέ εις το διηνεκές.

Μου θύμισε όμως και ένα ποίημα του Γάλλου ρομαντικού ποιητή του 19ου αιώνα Αλφρέ ντε Μυσσέ, το οποίο απηύθυνε στην άπιστη ερωμένη του.
-Είναι νεκρή, δεν έχει ζήσει ποτέ,
φαινόταν ότι ζούσε·
Από τα χέρια της έπεσε το βιβλίο
Χωρίς να έχει διαβάσει τίποτε…

Έτσι από τον καιρό των καταλήψεων σχολικών αιθουσών και μέχρι σήμερα προτιμούσε τον θόρυβο του διχαστικού λόγου από την νηφαλιότητα, την εχθροπάθεια από την μετριοπάθεια, την αταξία από την ευταξία. Η κουλτούρα του φαίνεται να εδράζεται στα μαρξιστικά τσιτάτα που εξέμαθε στην «Μεγάλη της μεταπολίτευσης σχολή» της ΚΝΕ.

Διερωτώμαι αν έχει διαβάσει τον μέγιστο πολιτικό επιστήμονα των αιώνων, τον Πλούταρχο. Προσοχή δεν εννοώ βεβαίως τον σύγχρονο λαϊκό τραγουδιστή, γνωστός ως Πλούταρχος.

Γράφει λοιπόν ο Πλούταρχος: «Το πείσεσθαι και ακολουθείν τους ευ φρονούσι ούκ αισχρόν, αλλά σεμνόν έστι και σωτήριον». Αυτό έπραξε το Εκλογικό Σώμα στις πρόσφατες εκλογές. Και επέλεξε εκείνον που είναι «οξύτερος του ποιείν ή λέγειν».

Έτσι πόνταρε, ο κ. Τσίπρας, ανεξαρτήτως συνθηκών, καταστάσεων ή πλαισίου της εποχής, στην στρατηγική της εντάσεως και της οξύτητας και της δομικής αντιπολίτευσης, η οποία μπορεί κάποτε και συνήθως άπαξ ή δις να είναι – για τον πολιτευόμενο που την επικαλείται – επωφελής, αλλά ποτέ δεν έχει διάρκεια.

Στον λόγο του επίσης την Κ.Ε. του Σύριζα σάλπισε, και πάλιν, γενική επίθεση.

Ο Τσώρτσιλ στα «νεανικά μου χρόνια» γράφει για παρόμοιες καταστάσεις. «Δεν ωφελεί να σαλπίζεις επίθεση και μετά να κοιτάς αν τυχόν σας ακολουθεί κανένας».

Και όπως κλείνουν τα μηνύματά τους, τα εξαδέλφια μου, Χρήστος Βενέτης, καρδιολόγος και Πέτρος Βενέτης, διαφημιστής, έρρωσθε και ευημερείτε και θα συμπλήρωνα για τους πολιτικούς: Και Διαβάζετε Πλούταρχο (τον αρχαίο βεβαίως, βεβαίως).